„kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je” (Mt 10, 39).

  Dzisiejsza perykopa ewangeliczna jest kontynuacją mowy misyjnej skierowanej przez Pana Jezusa bezpośrednio do dwunastu Apostołów, a pośrednio do każdego chrześcijanina jako że, jak uczy nas ojciec święty Franciszek w Orędziu na światowy dzień Misyjny, który w tym roku obchodzić będziemy 22 października: „Kościół jest bowiem misyjny ze swej natury. Gdyby tak nie było, to nie byłby on Kościołem Chrystusa, ale stowarzyszeniem pośród wielu innych, które bardzo szybko wyczerpałoby swój cel i zanikło”.

Uczniowie uczestniczący – każdy według własnego powołania – w ewangelizacyjnej misji Kościoła, są nowymi stworzeniami w Chrystusie (por. 2 Kor 5, 17), ponieważ zostali oni zanurzeni w śmierć Zbawiciela i otrzymali w Nim nowe życie, jak czytamy w dzisiejszym, pierwszym czytaniu: „Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6,4). To włączenie w paschalną tajemnicę Zbawiciela całkowicie przemienia życie chrześcijanina, nadaje mu nowy sens i nowy cel, tożsamy z celem któremu podporządkował swoje życie Jezus: „Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie” (Rz 6, 11). 

Dlaczego krzyż to łaska i zbawienie, a nie odrzucenie i potępienie.

Krzyż…  
 Jak coś, co nam przeszkadza i jest tym czego nie chcemy, może być łaską?.
Jak już wcześniej pisałam, krzyż to coś, czego nie chcemy, coś co zazwyczaj odrzucamy… 

Dlaczego odrzucamy łaskę?.

   Z niemożności jej utrzymania,  z nudów, z braku widzenia sensu tej łaski?

A może macie jakieś inne powody dlaczego odrzucacie tę łaskę.

Miejmy swój Krzyż za wyjątkowy….  
Dlaczego?...  Powodów jest wiele;
- Po pierwsze 

Z miłości do Chrystusa ukrzyżowanego, umęczonego i pogrzebanego.
- Po drugie

Każdy Krzyż jest inny, ten jedyny w swoim rodzaju.
- Po trzecie

Krzyż to próba wiary i powołania.
Przez Krzyż, Pan nas powołuje, zaprasza do siebie.
Gdyby nie Krzyż, wielu nie odnalazło by sensu i celu życia.

Gietrzwałd. Polskie objawienia matki Bożej. "Odmawiajcie Różaniec"

  W bieżącym roku obchodzimy Jubileusz 140 Rocznicy Objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, oraz 50 Rocznicę Koronacji obrazu Matki Bożej koronami papieskimi.

   27 czerwca w Gietrzwałdzie obchodzona była rocznica rozpoczęcia objawień Matki Bożej.  Główne uroczystości rocznicowe odbędą się 10 września 2017r.

  Objawienia Maryi w Gietrzwałdzie, to jedyne oficjalnie potwierdzone Objawienia Maryjne na polskiej ziemi.

     

Zapraszamy do zapoznania się z historią objawień, harmonogramem rocznicowych uroczystości, filmem o gietrzwałdzkim sanktuarium…. A może i do nawiedzenia Maryi.

    Wiadomości o objawieniach i sanktuarium w Gietrzwałdzie znajdziemy pod linkiem:

http://sanktuariummaryjne.pl/start/

KRZYŻ TO ŁASKA DANA OD PANA.

  Bo czym właściwie jest krzyż?.

Krzyż - Wszystkie nasze cierpienia, zmartwienia, opłacenie rachunków, praca, choroby, smutki, żale…

To m. in.  jest właśnie krzyż.

Bóg dopuszcza krzyż… w ten sposób sprawdza naszą wiarę, chce zobaczyć, kto jest prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa.

Bo ten, kto jest  prawdziwym uczniem Chrystusa Jezusa nie odrzuci krzyża, ale przyjmie go z pokorą i ufnością w Boże miłosierdzie.

  Zastanówcie się ilu z tych którzy chodzą do kościoła robią to z miłości, a ilu z obowiązku?.

Wszystko co robicie macie robić z miłości… nie z obowiązku.

 Czy jesteś prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa to pytanie to każdego z osobna?.

Bądź wola Twoja Panie. Do Bożenki i do każdego

Bożenko :) powiedzieć ze spokojnym sercem, wolnym od obaw czy nawet lęku "bądź wola Twoja" nie jest łatwo i jakże często dzieje się to przez łzy, przez zapieranie się siebie.   

  Podobnie trudno jest wypowiadać dalsze słowa naszej codziennej modlitwy czyli " i odpuść nam nasze winy jak i my odpuszczamy naszym winowajcom"...takie połączenie, bo na ile my naszym winowajcom odpuścimy, na tyle nasz Ojciec niebieski odpuści nasze winy... Trudne słowa, ale są to słowa samego Jezusa Chrystusa...

   Pomyśl sam Jezus Chrystus nauczył nas tej modlitwy. Jestem głęboko przekonana, że Bóg nie bez powodu taką właśnie modlitwę nam zostawił. Pan wie, że każdy z nas upada i ma jakieś winy, które czekają na miłosierdzie z nieba. Czy myślisz, że Bóg kiedykolwiek chciał czegoś złego dla człowieka? 

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Serce mojego Boga. Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego,   Bądź nam drogą do Ojca.

Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone,    Pomóż nam iść za Matką naszą i według natchnień Ducha Świętego.

Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone,    Daj nam Słowem Bożym żyć.

Serce Jezusa, nieskończonego majestatu,    Kłaniamy się Tobie.

Serce Jezusa, świątynio Boga,    Pragniemy przebywać w Tobie.

Serce Jezusa, przybytku Najwyższego,    Tyś domem naszym.

Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios,    Do Ciebie całe życie idziemy.

Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości,   Prosimy, rozpal serca nasze.

Trzymaj mocno Bożą dłoń

  Jeśli nie żyjesz z Bogiem, to nie znaczy, że pozostajesz w próżni… 
Idąc przez życie, jesteś, jak osoba trzymana za obie ręce…

Jedną trzyma Pan Bóg, a drugą  ten, który Boga i Ciebie nienawidzi.

Od Ciebie zależy, którą rękę puścisz, a którą uściśniesz mocniej… 
  
Trzymając zawsze mocno rękę Pana Jezusa, módlmy się słowami, których nas nauczył.
                                                               Sławek

     „ Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci Twoje imię! Niech przyjdzie Twoje królestwo; niech Twoja wola się spełnia na ziemi, tak jak w niebie. Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego.”

„Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym” (Dz.2,1-4) Nie odświętnie, ale na zawsze.

   
   O Duchu Świętym raz jeszcze... Niech to nie będzie tylko od Święta, do Święta....
  Zesłanie Ducha Św. , którego pamiątkę obchodziliśmy pięćdziesiąt dni po uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego, jest wielkim wydarzeniem zarówno w życiu całego Kościoła jak i w życiu indywidualnym każdego chrześcijanina. Jezus Chrystus swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem zapewnił nam życie wieczne a dając Ducha Św., zapewnił nam odnowę wiary.

   W dniu zesłania Ducha Św. rozpoczął się proces odwrotny do tego, który zapoczątkowała budowa wieży Babel. Na wieży Babel Bóg pomieszał języki na skutek ludzkiej pychy, która doprowadziła do zbuntowania się przeciwko Bogu bo własnymi siłami chcieli sięgnąć nieba.

   Natomiast poprzez wylanie Ducha św. Bóg uzdolnił uczniów, aby głosili wielkie dzieła Boga w różnych językach, których się nigdy nie uczyli.

„litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni” (Mt 9, 36).

W XI niedzielę zwykłą Kościół święty proponuje nam w eucharystycznej Liturgii Słowa temat posłania, który przenika cały Nowy Testament, gdyż wyraża istotę samoobjawienia się Boga w Jego trójistotności, oraz w historii naszego zbawienia.

W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa słyszeliśmy słowa skierowane przez Jezusa w synagodze do tłumów, które nakarmione cudownie rozmnożonym chlebem, szukały Go najpierw w Tyberiadzie, a następnie po drugie stronie jeziora, w Kafarnaum: „Jak Mnie posłał (gr. apestelein me) żyjący Ojciec (gr. ho zon Pater), a Ja żyję przez Ojca (gr. kago zon dia ton Patera), tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie (gr. zesei di eme). To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki»” (J 6, 57-58). Objawienie odwiecznej relacji łączących Ojca, będącego źródłem wszelkiej bytności i zradzanego odwiecznie Syna, dokonuje się w kontekście posłania Logosa Wcielonego, by stał się dla wierzących w Niego, w sakramencie Eucharystii, pożywieniem i pośrednikiem w darze prawdziwego życia, które pochodzi od Boga. Jest to życie wieczne, którego pełni rozumianej przez Ojców Kościoła jako przebóstwienie, to znaczy uczestniczenie w życiu Trójcy Przenajświętszej, doświadczymy przy powtórnym przyjściu Chrystusa w chwale, gdy nastąpi pełnia czasów i zmartwychwstaniemy do życia (por. J 5, 28-29).

Tatusiu

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa Pana

W kawałku chleba, w kroplach wina, na słowa kapłana "… to jest Ciało Moje… to jest kielich Krwi Mojej.."- Jest sam Bóg, Jezus Chrystus...
    Bez wiary w Słowo Boże, bez pomocy Ducha Świętego niemożliwe do pojęcia, a jednak... 
 To jest Prawda.
  Spróbujmy przejść procesję Bożego Ciała z wiarą, że idziemy za Królem Wszechświata.

Elżbieta od Trójcy Świętej.

O niewieście, która już tu na ziemi :):):) żyła rzeczywistością Trójcy Świętej

 Kochani :):):) z okazji Uroczystości Trójcy Przenajświętszej, którą w minioną niedzielę przeżywaliśmy, pragnę przybliżyć Wam chociaż odrobinę, niesamowitą w dążeniu do świętości, znaną zapewne niektórym, karmelitankę bosą, Elżbietę Catez.

   Żyła we Francji, w latach 1980-1906, a jej wspomnienie liturgiczne obchodzimy w dniu 8 listopada. Elżbieta była osobą, której spojrzenie jakby dostrzegało to, co niewidzialne...

  Jan Paweł II w homilii zatytułowanej Bóg-wszystkim we wszystkich wygłoszonej podczas Mszy beatyfikacyjnej w dniu 21.11.1984 powiedział min. :

"Naszej zdezorientowanej ludzkości, która albo nie potrafi już odnaleźć Boga, albo zniekształca Go, która szuka słowa, na którym mogłaby oprzeć swą nadzieję, Elżbieta daje świadectwo doskonałego otwarcia się na Słowo Boże, które przyswoiła sobie w tym stopniu, że stało się ono prawdziwym pokarmem dla jej refleksji i modlitwy, że znalazła w nim całą swą rację życia i poświęcenia się uwielbieniu chwały Bożej."

Elżbieta Catez urodziła się 18 lipca 1880 r. w Avor, w pobliżu Bourges we Francji, w obozie wojskowym, gdzie przebywał jej ojciec, kapitan, Joseph Catez. Matką Elżbiety była Marie Rolland. Około 1 listopada 1882 r. państwo Catez osiedlili się w Dijon, w pobliżu dworca i tam 20 lutego 1883 r., urodziła się siostra Elżbiety, Małgorzata. Siostry żyły ze sobą w wielkiej  przyjaźni :):):)...

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16).

  Uroczystość Trójcy Przenajświętszej, którą Kościół celebruje podczas dzisiejszej eucharystii, stanowi syntezę zbawczego objawienia się odwiecznego Boga w historii. 
  Św. Paweł uczy nas w Liście do Hebrajczyków: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1, 1-2). Mową Syna, o którym pisze Apostoł Narodów jest całe Jego życie: od momentu Wcielenia do ofiary paschalnej, którą Jezus złożył z siebie na krzyżu i – jak pisze św. Marek – „zawołał donośnym głosem i oddał ducha” (Mk 15, 37). Krzyk Zbawiciela na drzewie kaźni jest przemową, wyrażającą w dramatyczny sposób pełnię miłości Syna do Ojca i do ludzi, za których cierpiał i umarł w pohańbieniu. Jej następstwem jest dar Ducha Świętego, którego Jezus obiecał uczniom podczas ostatniej wieczerzy: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy (…) A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję” (J 14, 15-17; 26-27).

Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi

     
   6 czerwca 2017r w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem z udziałem Konferencji Episkopatu Polski, w obecności władz państwowych, został odnowiony Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi.

  „Akt ten zostanie następnie ponowiony w każdej diecezji, parafii i rodzinie 8 wrześnie br., w uroczystość Narodzenia Matki Bożej.”

  
    Możemy jednak już teraz, osobiście zawierzyć siebie samych, nasze rodziny i bliskich oraz  naszą wspólnotę Inicjatywy Modlitwy Katolickiej Niepokalanemu Sercu Maryi.

     
   Treść Aktu Zawierzenia znajdziemy pod linkiem:
http://episkopat.pl/akt-poswiecenia-kosciola-w-polsce-niepokalanemu-sercu-maryi-dokumentacja/
 

"Bóg jest, nawet kiedy Go nie ma..."

  Odkrywanie Boga... to dopiero sztuka! A On jest, tak po prostu, tak zwyczajnie, jest. 
Gdzie? Pierwsza odpowiedź, jaka się nasuwa, to Bóg, który jest w niebie.... no, nie sposób się nie zgodzić. Odmawiasz Ojcze nasz? No jasne! W tej modlitwie, słów "Ojcze nasz, któryś jest w niebie", nie sposób nie zauważyć, czy pominąć.

   Wiemy więc, gdzie jest, nie wiemy gdzie Go nie ma... Ateiści, jak mantrę, powtarzają, że Boga nie ma, albo, że jest energią, materią, i tak dalej. Materię i energię, to On sam wymyślił. Zastanówmy się, jak energia czy materia mogła stworzyć jedno i drugie???  Bez sensu.

  Nauczmy się szukać Boga w naszym codziennym życiu. 
Absurd? Jak Bóg może być obecny w domu, gdzie mąż bije żonę, żona, męża, albo oboje rodzie, znęcają się nad dziećmi. 
  Boska inteligencja polega na tym, że nie da się Go zobaczyć na żywo, takim, jakim On naprawdę jest.

„Weźmijcie Ducha Świętego!” (J 20, 22).

  Zesłanie Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, w święto Pięćdziesiątnicy, które celebrujemy podczas dzisiejszej Eucharystii, jest dopełnieniem objawienia paschalnej miłości Trójcy Przenajświętszej, oraz definiuje misję Kościoła – mistycznego Ciała Zmartwychwstałego Syna Bożego. Polega ona na aktualizacji zbawczej misji Chrystusa, poprzez posłuszeństwo nakazowi Pana: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” (Mt 28, 19-20.

Realizacja tej misji byłaby niemożliwa tak dla Apostołów jak i dla nas, gdyby nie dar Ducha Świętego. 
W tym sensie doświadczenie słabości Getsemani, kiedy uczniowie opuścili Jezusa i rozproszyli się przerażeni, chcąc uniknąć uwięzienia czy nawet śmierci, którego echa rozbrzmiewają w dzisiejszej Ewangelii, gdy słyszymy, że uczniowie przebywali w pomieszczeniu – być może w Wieczerniku – do którego „drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami” (J 20, 19), ma wartość oczyszczenia z pychy i poczucia własnej, iluzorycznej mocy, która stawia opór Bożej łasce. 

Gdy stanowimy jedno w Panu, żadne trybunały nam nie straszne... Komentarz do Liturgii Słowa z 1.06.2017r

"W Jerozolimie trybun rzymski, chcąc dowiedzieć się dokładnie, o co Żydzi oskarżali Pawła, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła stawił go przed nimi. Wiedząc zaś, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, wołał Paweł przed Sanhedrynem: Jestem faryzeuszem, bracia, i synem faryzeuszów, a stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych. Gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i doszło do rozdwojenia wśród zebranych. Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Zrobiła się wielka wrzawa, zerwali się niektórzy z uczonych w Piśmie spośród faryzeuszów, wykrzykiwali wojowniczo: Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku. A jeśli naprawdę mówił do niego duch albo anioł? Kiedy doszło do wielkiego wzburzenia, trybun obawiając się, żeby nie rozszarpali Pawła, rozkazał żołnierzom zejść, zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy. Następnej nocy ukazał mu się Pan. Odwagi! - powiedział - trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie tak, jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie". (Dz 22,30;23,6-11)

    Może i Ty masz swój „trybun rzymski‘’ ?  Słowa, które wracają, jak bumerang: nie ma dla ciebie zmartwychwstania, wszystko skończone, nic już z tego nie będzie…

   Od kogo te słowa pochodzą? Kto Ciebie oskarża?    Zdemaskuj Złego  i idź do Twierdzy … do Twierdzy Twojego serca. Tam bije żywe serce Boga.

Wierzę w Ducha Świętego

    Jezus jeszcze przed męką i śmiercią mówił do Apostołów:

„Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie”(Łk24,46)

„Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeśli odejdę, przyślę Go do was”(J16,7-8)

„Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie”(J 15,26)

„Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy”(J 14,26)

    Duch św. jest obecny na kartach Ewangelii od samego początku. Za Jego sprawą jest poczęty Jezus (Mt 1,18) I już w łonie Maryi napełniony zostaje Duchem Św. (Łk1,15). To Duchem św. Jezus według zapowiedzi Jana Chrzciciela chrzcił nad Jordanem (Mt3,11). W postaci gołębicy Duch św. stępuje na Jezusa i obecny jest w Jego misji (Mt3,16;4,1;12,28) .Ten sam Duch dany został Apostołom po uwielbieniu paschalnym Jezusa. A odejście Jezusa jest warunkiem obecności Ducha św. pośród Apostołów a poprzez nich i wśród nas.

Modlitwa Pana Jezusa. Ewangelia z 30.05.2017r i komentarz - J17,1-11a

  "W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie."

  
Komentarz 
   Chwałą Boga jest również Twoje życie. Jezus woła do Ojca: daj Jej / Jemu  życie! (zachęcam Cię do wpisania tutaj swojego imienia ). Jest Twoja / Twój i Ty mi Ją / Jego dałeś. Proszę Cię Ojcze za Nią / za Niego, bo jest Twoja / Twój. W Niej / Nim jestem już otoczony chwałą, ale Ona / On jest jeszcze na świecie.

   Jezus walczy o Ciebie, o Twoje życie, to, które jest teraz, ze wszystkimi jego okolicznościami. 

„A oto Ja jestem z wami” (Mt 28, 20).

    Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego  jest epifanią boskiej natury Jezusa Chrystusa, który „ wstąpił do nieba i siedzi po prawicy Ojca”, jak uczy św. Jan Damasceński: „Przez prawicę Ojca rozumiemy chwałę i cześć Bóstwa, gdzie Ten, który istniał jako Syn Boży przed wszystkimi wiekami, jako Bóg i współistotny Ojcu, zasiadł cieleśnie po Wcieleniu i uwielbieniu Jego ciała” (Św. Jan Damasceński, De fide orthodoxa, IV, 2, 2). 
 

Objawienie Boga jako wzajemnej miłości Osób Trójcy Przenajświętszej, która otwiera się, w akcie stwórczym, na innego, w szczególny sposób wyraża się w historii zbawienia człowieka, której najwyższym wyrazem jest Wcielenie, Śmierć i Zmartwychwstanie Drugiej Osoby Bożej, naszego Pana Jezusa Chrystusa, który „chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają” (Hbr 5, 8-9).