Stacja III Pierwszy upadek

 Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.  Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

    Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona i podejmuje swoją drogę na Golgotę.

Umęczony, poraniony, głodzony, osłabiony Zbawiciel, obarczony ciężarem krzyża naszych grzechów, pierwszy raz upada na krzyżowej drodze.  

  W takim stanie, w jakim znajdował się Pan Jezus o upadek nie trudno, ale ten upadek był skutkiem stanu, do jakiego Jezusa doprowadzono. Pan Jezus powstaje jednak i rusza w dalszą drogę.

  Życie człowieka bardzo często przypomina sinusoidę między dobrem i złem. Życiowe zło zaczyna się jakimś potknięciem. Bywa, że pojawia się refleksja, ale w wyniku zbyt małego wysiłku ku poprawie stanu rzeczy, albo w wyniku lekceważenia takiej, czy innej sytuacji, dochodzi do eskalacji zła w życiu i do upadku, czyli zgody na popełnienie grzechu.

   Niekiedy, wcześniejsze życiowe wybory i okoliczności życia sprawiają, że tej refleksji nad sobą może nie być... i potknięcie staje się upadkiem, z którego się nie powstaje.

Tak, czy inaczej, decyzja podjęcia zła ma miejsce... jest dokonywana przez każdego z nas.

Stacja II Krzyż. Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona.

 

„Kiedy na krzyż Twój, o Jezu, spoglądam,

Cierpieć i kochać, to moje życzenie;

Cierpieć i kochać chcę, pragnę i żądam.

Gdzie krzyż, tam miłość, zbawienie…”

Ks. Karol Antoniewicz

 

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.  Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

   

  Inicjatywa Modlitwy Wstawienniczej, na której, internetowej stronie jesteśmy, jest wspólnotą, którą można by określić, jako wspólnotę niosącą ludzkie krzyże, bo na ogół intencje dotyczą problemów życiowych.  Członkowie tej wspólnoty, żyją swoim życiem, ale też, podjęli się do życia życiem innych. Inaczej mówiąc, każdy z nas niesie swój krzyż i podejmuje próbę pomocy w niesieniu krzyża innych. Każdy z nas również takiej pomocy potrzebuje.

  Droga do zbawienia jest drogą krzyża.

Dlaczego?

Może to jedyna droga, na której ludzie będą pamiętali, dokąd ona ma prowadzić i zaprowadzić?

  W jednej z konferencji śp. Ks. Pawlukiewicz cytował Ks. Prymasa Belgii, który powiedział:

" U nas kiedyś też były pełne kościoły. Przyszedł dobrobyt i kościoły opustoszały."

"Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”.

  Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu stawia przed nami perykopę o kuszeniu Jezusa na pustyni (Łk 4,1-13). To wydarzenie, zapisane także w Ewangeliach Mateusza i Marka, ukazuje duchową walkę Syna Bożego z szatanem. Nie jest to jedynie opis osobistego doświadczenia Jezusa, ale scena o głębokim znaczeniu zbawczym i antropologicznym. Jezus zmaga się z trzema podstawowymi pokusami, które dotykają każdego człowieka: pragnienia zaspokojenia potrzeb bez wysiłku, pragnienia władzy, bogactwa i sławy oraz pragnienia boskiej autonomii. Jego zwycięstwo nad szatanem jest zapowiedzią Jego triumfu nad grzechem i śmiercią na krzyżu oraz drogowskazem dla nas, jak zwyciężać pokusy w naszym życiu.

Jezus udaje się na pustynię, „pełen Ducha Świętego” (Łk 4,1). To wskazuje, że Jego doświadczenie nie jest przypadkowe, ale wynika z Bożego prowadzenia. Jego czterdziestodniowy post przywołuje wędrówkę Izraela przez pustynię (Wj 16,35), gdzie naród wybrany był doświadczany, by ujawnić jego wierność Bogu. Jezus przyjmuje tę samą próbę, ale tam, gdzie Izrael zawodził, On pozostaje wierny. Św. Augustyn zauważa, że Jezus „przechodzi przez pokusy, aby nauczyć nas, jak mamy je przezwyciężać” (Enarrationes in Psalmos 60,3).

Stacja I Drogi Krzyżowej. Pan Jezus na śmierć skazany

  Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.  Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

  Jezus zdradzony,  pojmany, wyśmiany, poniżony, opuszczony, osądzony i skazany na śmierć...  Pozostali przy nim Najbliżsi i najbardziej kochający...

  W pierwszy piątek Wielkiego Postu w pierwszym czytaniu spotykamy takie słowa:

  "Czyż nie jest raczej postem, który Ja wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków." Iz, 58,6-7

  Jesteśmy w trakcie Tygodnia Modlitw o Trzeźwość Narodu.

Są ludzie, którzy niejako z wychowania podtrzymują tradycję picia towarzyskiego...

Są ludzie, którzy z różnych powodów szukają towarzystwa do picia alkoholu, czasami go nie potrzebują i nawet piją samemu po kryjomu.

Są ludzie, chorzy ludzie - alkoholicy, którym trudno przeżyć nawet kilka dni w trzeźwości.

Zaproszenie do dzielenia się przeżywaniem Wielkiego Postu.

  Witamy wszystkich, którzy zagościli na naszej stronie Modlitwy Wstawienniczej. Słowa te kierujemy do każdego, gdyż jest to strona dla każdej osoby, która zechce - w ramach naszej formuły, ze swoim słowem, na tej stronie zagościć.  
Chyba mało jest takich możliwości współtworzenia strony.
  
  Najważniejszą funkcją naszej inicjatywy - Modlitwa Wstawiennicza, jest realizowana przez członków naszej modlitewnej wspólnoty, modlitwa w codziennie przekazywanych im intencjach, które każdego dnia do nas napływają.

Sama strona MW ma jednak szerszą formułę - tak, jak to jest np. napisane w zakładce Pisz dla nas. 

  Rozpoczęliśmy Wielki Post... 
Był już czas, gdy pięknie nam wychodziło wspólne dzielenie się przeżywaniem Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali, polecana była lektura wielkopostna, czy też przesyłane do nas były do zamieszczenia na stronie, inne teksty w których pisaliście o tym, czym jest  i jak przebiega Wielki Post w Waszym życiu.

Tak, jak Wielki Post przeżywamy co roku, tak możemy każdego roku, ubogacać się wzajemnie, naszym przeżywaniem tego szczególnego okresu?  Każdy kolejny Wielki Post, to nowy Wielki Post. Życie jest inne i my jesteśmy inni...

"Bo z obfitości serca mówią jego usta".

  W dzisiejszej perykopie ewangelicznej Jezus mówi o ślepych przewodnikach, o belce w oku i o drzewie, które wydaje owoc zgodny ze swoją naturą. Kluczowym wątkiem jest relacja między wnętrzem człowieka a tym, co manifestuje się na zewnątrz – w jego słowach, czynach i postawie wobec innych. Wydawanie owocu przez człowieka, które jest wynikiem jego wewnętrznego stanu, wpisuje się w głęboko zakorzenioną w tradycji biblijnej ideę, że serce człowieka jest źródłem jego działań. Motyw ten pojawia się już w księgach mądrościowych Starego Testamentu, gdzie sprawiedliwość i mądrość przedstawiane są, jako drzewa wydające dobre owoce, podczas gdy życie niemoralne prowadzi do zepsucia i ostatecznej zagłady.

Jezus mówi: "Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani też drzewa złego, które by wydawało dobry owoc" (Łk 6,43). To prosta, ale głęboka prawda. Człowiek nie może udawać na dłuższą metę. To, co jest w jego sercu, ostatecznie ujawni się w jego życiu.

Boże jeżeli istniejesz, to pokaż mi to... Świadectwo nawrócenia Beaty

Stan niewiary, letniości wiary nie daje człowiekowi prawdziwego wewnętrznego pokoju. Życie jest jednak wielowymiarowe, więc ten wewnętrzny stan, który szczęścia nie daje, jest przykrywany przez codzienność życiowych trosk,  zajęć, relacji.

Można tak żyć...

  Jednak człowiek pragnie pokoju i szczęścia.

Żyjemy w czasach w których wiele mówi się o depresji... a ona przecież nie jest efektem życia w pokoju i szczęściu... wręcz przeciwnie.

   Są ludzie, którzy porzuciwszy Pana Boga zapominają o Nim, ale niektórzy w różnych okolicznościach życia przypominają sobie o Nim, a czasem staczają z Panem Bogiem walkę. Bywa, że dochodzi do takiego stanu w którym człowiek, tak właściwie, nie prosi Boga, ale jednak woła do Niego: Jeśli Jesteś, to pokaż mi to.

  W takiej sytuacji znalazła się Beata, do której świadectwa dzisiaj zapraszam.

  Po wysłuchaniu tego świadectwa, nasuwa się wniosek oczywisty... Jeśli zawołasz do Pana Boga, to Bóg odpowie.

https://www.youtube.com/watch?v=g4QAYK1OrSI