"Misjonarz na Wielki Post"

Modlitwa, post, jałmużna… To wielkopostne uczynki, podejmowane z miłości do Boga i skierowane ku rozwoju swojej duchowości, oraz ku dobru bliźnich.

  

W akcji "Misjonarz na Wielki Post", chcieliśmy zaprosić - do pierwszego z nich, a będzie to modlitwa za misjonarzy. ( Link z informacją na końcu artykułu)

  Może czasem oglądamy filmy pokazujące pracę misjonarzy?...  Często też, dochodzą do nas relacje z krajów misyjnych, które pokazują nam z czym muszą się stykać Ci, którzy postanowili posłuchać Pana Jezusa najbardziej, jak tylko się da, a mottem swojego posłannictwa życiowego uczynili Jego wezwanie:  „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Mk. 16.15

   

   Nie każdy z nas na misje pojedzie... raczej mało kto, ale każdy może w różny sposób wspierać tych, którzy wypełniają słowa Pana Jezusa dosłownie. W naszym słowie, zachęcamy do wsparcia modlitwą.

Wejdź w ciszę. Dobrze rozpocznij i przeżyj Wielki Post

  Czy pragniesz ciszy, czy zadałeś ją sobie, czy wiesz, że jest Ci w życiu potrzebna, a teraz aby Wielki Post przyniósł owoce?

   Pomyślmy o ciszy, która jest początkiem, przyczynkiem do naszej przemiany... o ciszy ze względu na Pana Boga.  Ciszy dla Boga, ale i dla samego siebie.

  Może usłyszymy za jej przyczyną to jacy jesteśmy, czego nam brak, oraz co i jak powinniśmy czynić, aby bardziej przylgnąć do Jezusa, a z Nim wyciszać w naszym życiu ten gwar, który czasem może zagłusza to co najważniejsze.

Kolejna Środa Popielcowa

Kolejna Środa Popielcowa … czy spodziewasz się jeszcze czegoś  nowego w związku z tym dniem ? 

 Czy może myślisz, że … znowu to samo… a ty przecież właściwie wszystko w życiu masz uporządkowane …  

  Kościół znowu woła: nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię…albo… prochem jesteś i w proch się obrócisz...

  Kościół  nieustannie, a w takie dni, jak dzisiejszy z mocą przypomina nam o co chodzi w wierze, którą wyznajemy… Kościół czyni to z troski o nas, abyśmy w takim konkretnym momencie zatrzymali się i na nowo rozglądnęli się w sobie i wokół siebie…

Rozglądnęli, by poszukać prawdy o sobie, o własnym życiu, relacjach, które tworzymy, w których trwamy…  poszukać na nowo,  czyli  w taki sposób, by PRAWDA przenikała nasze „prawdy” głoszone o sobie, o tych z którymi żyjemy, spotykamy się … „prawdy”  o których przekonujemy siebie samych oraz innych… aby czuć się komfortowo… 

 Kolejny Wielki Post przed nami… czy spodziewasz się czegoś nowego  w odniesieniu  do siebie samego :)… nowego w sensie głębszego poznania siebie, swojego serca… czy zgadzasz się na wysiłek, by Pan Bóg zajrzał do twojego serca… Bóg tego chce… a ty?

„Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel” (Łk 6, 40)

Podczas dzisiejszej Liturgii Słowa wsłuchujemy się w nauczanie Jezusa, Światłości Świata, wzywającego nas, abyśmy uwolnili się od tego wszystkiego, co czyni nas ślepymi na Boże miłosierdzie, a przez to niezdolnymi do okazywania miłosierdzia naszym bliźnim. 

Rozważając Ewangelię św. Łukasza, warto kierować się interpretacją jaką Orygenes nadał królestwu Bożemu, upatrując w nim samo-objawienie się Pana Jezusa (gr. ho autobasileia). Zbawiciel, gdy uczy nas o tajemnicach zbawienia, w pierwszej kolejności wskazuje na siebie, jako Pośrednika, przez którego Ojciec nas zbawieniem obdarza. Podobnie, ucząc nas konkretnej postawy wobec Boga i bliźnich, Jezus jako pierwszy żyje według swoich nauk, przez co staje się dla nas nie tylko Nauczycielem, ale przede wszystkim Przykładem; nie tylko Prawdą, ale również Drogą i Życiem. Tym ostatnim dlatego, że nauczaniu Zbawiciela towarzyszy łaska, którą Duch Święty wylewa na wszystkich, którzy biorą je na poważnie i „wcielają” w codzienności swojej egzystencji. W tym kontekście absolutnie nieodzowne jest autentyczne zjednoczenie z Jezusem, który udziela się nam w sakramentach, słuchanym Słowie, bliźnim, ale również w codziennej modlitwie, medytacji i praktykach ascetycznych.

„ Permanentny Tłusty Czwartek”

Czy masz ochotę na przysmaki?

  

Sposób ku temu jest prosty.

Podaję go poniżej.

Zastosuj go.

               

             Sławek +

 "Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw.
Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie."

 Iż. 55.2-3

"Bądź wierny Bogu, a On zajmie się tobą"

  

W naszej Wspólnocie posługujemy modlitwą wstawienniczą za tymi, którzy przesyłają nam swoje intencje, jak również wzajemnie za siebie.

  Chciałbym proszącym i również nam modlącym się, bo przecież też bywamy, jesteśmy proszącymi, polecić do rozważenia słowa dzisiejszego pierwszego czytania. 

  

  W Słowie Bożym, więc i w tym tekście, wszystko jest ważne, ja chciałbym tylko zwrócić uwagę na jedno sformułowanie

 ..." oczekujcie Jego zmiłowania." 

  

  Oczekujcie, a nie wyczekujcie... 

„Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół” (Łk 6,35).

Perykopa, którą dziś rozważamy stanowi rozwinięcie nauczania zawartego przez Jezusa w błogosławieństwach i przekleństwach.

Podobnie jak błogosławieństwa, wezwanie do życia według prawa miłości miłosiernej, która powinna bezwarunkowo obejmować wszystkich ludzi, skierowane jest do tych, „którzy słuchają” (por. Łk 6, 27). Święty Łukasz napisał, że „duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać” (Łk 6, 17-18), a zatem wezwanie Jezusa: „Lecz powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają” (Łk 6, 27-28) wskazuje na uniwersalizm Jego nauczania. Nie dotyczy ono jedynie Apostołów, którzy zostali wezwani do szczególnej misji, czy nawet Żydów, do których w pierwszej kolejności skierowana została Dobra Nowina, lecz wszyscy ludzie, stworzeni na podobieństwo Boże, powinni słuchać Jezusa i przez wypełnianie Jego przykazania miłości Boga i bliźniego stawać się Jego uczniami i przyjaciółmi.

„Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże” (Łk 6, 20).

W zeszłym tygodniu rozważaliśmy perykopę powołania pierwszych uczniów. Św. Łukasz pisze, że po doświadczeniu mocy i świętości Chrystusa, której zewnętrznym wyrazem był cudowny połów, Szymon, Jakub i Jan, „przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim” (Łk 5, 11).

 Pójście za Jezusem w Jego drodze ku Golgocie jest dla każdego ucznia procesem wyrzekania się samego siebie i upodabniania się do Niego, do uczestnictwa – przez dźwiganie swojego krzyża – w Jego Passze, do którego wezwany jest każdy członek mistycznego Ciała Chrystusa. Podobnie zostawienie wszystkiego, choć wyraża się w konkretnej rezygnacji z dotychczasowego życia, z jego wygód i przyjemności, w istocie jest naśladowaniem kenozy / uniżenia Zbawiciela, o której pisze św. Paweł w Liście do Filipian: „On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2, 6-7). Uniżenie się Jezusa, jego ubóstwo, począwszy od narodzenia w Betlejemskiej grocie, aż do skonania w nagości i wyszydzeniu na drzewie krzyża, za murami Jerozolimy, jest dobrowolnym darem jaki Ojciec czyni z Syna w mocy Ducha Świętego, dla naszego zbawienia. Tylko tak przyjęty i przeżyty dar powołania do bycia uczniem i naśladowcą Zbawiciela ma sens i przynosi owoc obfity. Apostoł Narodów przypomina nam: „Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić” (2 Kor, 8, 9). Dopiero wówczas, gdy doświadczymy w naszym życiu łaski chrystusowego zubożenia „dla was”, będziemy w stanie stać się darem dla innych, który wymaga ofiary, czasem heroicznej.

Przez wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny z Lourdes prosimy Cię Panie Boże o uzdrowienie.

  Wszyscy jesteśmy chorzy…  Sami, na skutek dolegliwości duszy, umysłu, ciała, czy też przez to, że jesteśmy w chorych sytuacjach, czy blisko tych, którzy będąc, tak czy inaczej  chorzy, powodują, że my chorujemy przez nich, czy razem z nimi….

   W dzień  Wspomnienia Matki Bożej z Lourdes i jednocześnie w  Światowy Dzień Chorego, zanieśmy do Boga nasze modlitwy. ( Jeśli chcesz, to w komentarzu możesz dodać swoją intencję - o jakie uzdrowienie prosisz. Dodamy ją do intencji, już zamieszczonych w tekście i obejmiemy naszą modlitwą... pomodlimy się wspólnie.)

  Panie Boże, za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny z Lourdes prosimy:

Z dolegliwości, które nękają naszą wiarę – uzdrów nas Panie

Z chwiejności w wybieraniu Twojej drogi - uzdrów nas Panie

Z mówienia Tobie tak, mając przy tym swoje „ale” odnośnie Kościoła i jego nauki - uzdrów nas Panie

Z chorób dręczących nasze małżeństwa i rodziny - uzdrów nas Panie

Z chorób dręczących nasze relacje pozamałżeńskie - uzdrów nas Panie

Z nieumiejętności dobrego wychowania dzieci - uzdrów nas Panie

Ze złych spojrzeń, skłonności, myśli, zaniedbań, lenistwa  - uzdrów nas Panie

Ze złych czynów, uwikłań, nałogów - uzdrów nas Panie

„Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!” (Łk 5, 4).

   Dzisiejsza perykopa ewangeliczna w szczególny sposób wskazuje na eklezjalny wymiar zbawczego działania Boga. Po chrzcie w Jordanie, namaszczony Duchem Świętym, Jezus zaczyna głosić wypełnienie się Bożych obietnic i nastanie Królestwa Bożego. 

  Znaki, które przy tym czyni stanowią potwierdzenie, że nie jest On kolejnym samozwańczym mesjaszem, lecz zapowiadanym przez Izajasza Sługą Jahwe. Zbawienie ofiarowane przez Jezusa każdemu, kto w Niego uwierzy, nie nastąpiło bowiem na skutek krwawego powstania, lecz dzięki Jego ofierze paschalnej, kiedy to – jak uczy nas św. Paweł – nas, „umarłych na skutek występków i "nieobrzezania" waszego [grzesznego] ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami. To właśnie, co było naszym przeciwnikiem, usunął z drogi, przygwoździwszy do krzyża” (Kol 2, 13-14).

„To tu stałam się córką Boga”.

  „ Aby z wielkodusznością były otaczane opieką ofiary handlu ludźmi, przymusowej prostytucji i przemocy.”

   
  Tak brzmi intencja powszechna Apostolstwa Modlitwy dla Róż Różańcowych na miesiąc luty 2019r. Natomiast dzisiaj obchodzimy m.in. wspomnienie św. Józefiny Bakhity dziewicy.

   Jaka była jej droga do chrześcijaństwa i świętości możemy dowiedzieć się z tekstu jaki znajdziemy pod załączonym na końcu artykułu linkiem. Zobaczymy, jak bardzo ta intencja modlitwy łączy się z tym co przeżyła Bakhita.

   
... Krótka refleksja dla nas chrześcijan, którzy wyssali swoją wiarę niemal z mlekiem matki.

    
   Mleko i piecza matki, kiedyś się kończy zaczynamy życie na własny rachunek… to cielesne, doczesne i duchowe.

  O co dbamy najbardziej? Czy myśl o Bogu naszym Stwórcy, jest zawsze motorem naszego postępowania, albo, czy chociaż uwzględniamy Go w naszych działaniach?

   Jak często nie widać tego, chociaż bycia chrześcijanami, poza wyjątkami, się nie wyrzekamy.

   Ile jest w naszym życiu działań z Miłości Boga i bliźniego, a ile z innych pobudek?

Ile jest braku dobrych działań?

Jak reagujemy na zło, które głównie od…. chrześcijańskich braci nas spotyka?

Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście.

   Wczoraj, razem z Symeonem, radowaliśmy się Panem Jezusem – Światłem na oświecenie pogan, a dzisiaj, Jezus sam to, po latach, ogłasza mówiąc:  „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”…   
Dopowiada tymi słowami to, co czytaliśmy w ubiegłą niedzielę:
 „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana”.
  
  Wszystko w synagodze, początkowo było pięknie, bo czytamy: „A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego.”
   
   Jednak pojawiło się zdziwienie… siewca zwątpienia nie spał…

Święto Ofiarowania Pańskiego. Matki Bożej Gromnicznej.

  Jak wielkim darem i łaską jest to, że znamy Jezusa. Niektórzy wiarę wyssali z mlekiem matki, inni mogli Go w którymś momencie życia spotkać na swojej drodze.

 Wiemy, że On Był, Jest i przyjdzie ponownie.

    Ale jak było w czasach, kiedy się narodził? Czy było to dla ówczesnych takie pewne, że to jest Ten, na którego tyle wieków czekano?

  Wszystkie dzisiejsze czytania podkreślają autentyczność nadejścia Mesjasza.

 Pierwsze czytanie mówi z pełnym przekonaniem, że On przybędzie.  Ewangelia potwierdza, że już przybył. A drugie czytanie pokazuje nam w jaki sposób i dlaczego Syn Boży zamieszkał pośród ludu...

Żałuję, przepraszam i proszę o Twoje Miłosierdzie Boże. Pierwszy piątek, sobota i niedziela.

  

  O Panie i Boże mój, smucę się w duszy

Na widok grzechów, które popełniłem.

  Żałuję z całego serca za wszystkie grzechy

całego życia swego.

  A żałuję nie dlatego, że przez nie utraciłem niebo,

a zasłużyłem na piekło,

lecz raczej, że przez grzechy swoje Ciebie,

Boga i Ojca swego obraziłem.

   
Dlatego w ten Pierwszy piątek lutego,

Błagam Cię Panie mój:

  Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!
 Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego!

Radość w prześladowaniu ... Czy zdasz egzamin miłości i przyjaźni z Bogiem?

Po prostu kocham Cię Boże. Daj w tym wytrwać w każdy czas.

… „Nieszczęście jest testem wierności wobec Boga” 

  Przeżył zapewne nie jeden z was całe dzieciństwo i dorosłość w Bogu mając nadzieje...  Dawanie świadectwa miłości w jednych rozbudza bestialstwo, a w innych wzmacnia nadzieję.. 

  Jeśli Piotr i Jan pisali o tym już w listach 2tys lat temu, to dla człowieka miłującego ( nie mylić z miłym) tylko w przyszłym życiu jest nadzieja na pokój radość i spełnienie..

  Czy ktoś z was widział kiedyś zdjęcie Świętych bez retuszu?   Np Malej Tereski, czy Faustynki? 

„Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie” (Łk 4, 18).

Perykopa ewangeliczna na III Niedzielę Zwykłą ma charakter wybitnie epifaniczny. Jej celem jest – jak tłumaczy św. Łukasz „dostojnemu Teofilowi”, a także każdemu z nas, ochrzczonych i wierzących w Jezusa – rzetelne przedstawienie zdarzeń, które miały miejsce we współczesnej mu Palestynie, abyśmy się mogli przekonać o „całkowitej pewności nauk, których ci udzielono” (Łk 1, 4). W centrum tych wydarzeń, oraz autorem owych nauk jest Jezus Chrystus, odwieczny Syn Boży, który „dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca”.

  Wobec wszelkich alternatywnych propozycji, jakie podsuwa nam dzisiejszy, „nowoczesny” świat, właśnie te nauki są pewne. Zatem, rozważając dzisiejszą Ewangelię, warto postawić sobie pytanie: Czy wszystkie prawdy wiary, które przekazał mi Kościół, traktuję jako „całkowicie pewne”?

Wspomnienie Bł. Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy.

 23 stycznia, obchodzimy  Wspomnienie Bł. Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy.



Są to Męczennicy Podlascy, przedstawiciele prześladowanych na terenach Polski wschodniej Unitów, którzy w okresie rozbiorowego zniewolenia Polski ponieśli śmierć w obronie swojego kościoła, nie godząc się na uczynienie z niego cerkwi prawosławnej, a w dłuższym okresie opierając się przed przymuszaniem przejścia na prawosławie.
Wierność Kościołowi była  niekiedy bardzo trudna i okupiona ofiarą krwi.

  Diecezja Siedlecka, to obecnie moja diecezja, chociaż nie pochodzę z niej, cieszę się jednak, że znalazłem w niej takie mocne wzorce trwania w wierze i w obronie Kościoła - trwania przy Bogu.
  Wczasach obecnych powinni być bardziej znani, a nasza żarliwość wiary, niechby była chociaż trochę podobna do ich przyznawania się do kościoła Jedynego.

Jak żyć?...

  Czy wybrać - jeśli pojawia się, pragnienie życia dla tego wspólnego dla wszystkich, ale jednocześnie Jedynego dla każdego Oblubieńca, czy iść przez życie z tym wybranym, wybraną – być wzajemnie dla siebie w małżeństwie oblubionymi?

   Być wyłączną, jedyną  prześliczną koroną w rękach Pana, czy żyć w ziemskiej relacji oblubieniec – oblubienica tak, żeby na tej drodze również dostąpić chwały Pana naszego Jezusa Chrystusa?

    

  To w pewnym wieku, dla wielu jest chyba pierwsze, zasadnicze pytanie dotyczące drogi życia… Przynajmniej ja takie pytanie sobie stawiałem…

   Wybrałem tę drugą drogę… ale czy nie przeoczyłem, jakiegoś łagodnego powiewu Ducha?...

  Kiedyś dowiem się na pewno.

   Osoby duchowne, konsekrowane mogą wypowiedzieć się na temat piękna, ale też i trudów na swojej drodze życia….

Większość z nas idzie jednak tą drugą drogą…

Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie. Łk. 3.22

  Dzisiejsza niedziela jest obchodzona w Kościele Katolickim, jako Święto Chrztu Pańskiego.

Pan Jezus rodząc się z Maryi Dziewicy, przyszedł na świat w swoim Bóstwie, jako człowiek. Jako człowiek, przyszedł też do Jana Chrzciciela, aby przyjąć Chrzest. 

Od samego początku pokazał nam, jak rozpoczyna się  droga do Boga Ojca.

  

  Tym początkiem wejścia na Bożą drogę jest właśnie Chrzest. Jezus nie potrzebując go – co wyraził Jan Chrzciciel mówiąc „To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?” Mt. 3.14, do niego przystąpił, dostępując jednocześnie zstąpienia Ducha Świętego i słysząc słowa: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie.” Łk. 3.22

   Po Chrzcie, podjął połączoną z postem modlitwę i dopiero wtedy, rozpoczął wypełnianie tego dzieła, dla którego przyszedł na ziemię.

Chwila wytchnienia