„Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Mk 1, 11).

Obchodzone dziś Święto Chrztu Pańskiego jest poprzedzone w tym roku tylko o jeden dzień przez Uroczystość Objawienia Pańskiego. Łatwiej nam zatem rozważać razem oba te wydarzenia epifaniczne wskazujące na boskie pochodzenie Jezusa z Nazaretu, w którym doskonale i definitywnie wypełniają się obietnice mesjańskie złożone przez Boga, za pośrednictwem narodu wybranego, całej uciemiężonej przez grzech i śmierć ludzkości, i dzięki temu zachwycić się nowością, jaką wniosło na świat wcielenie i zbawcza misja odwiecznego Słowa.

Zarówno w opisie wędrówki  magów, którzy idąc za gwiazdą zdążali ze wschodu do odległej Judei, aby oddać hołd nowo narodzonemu Mesjaszowi, jak również w opisie chrztu Jezusa w nurtach Jordanu, objawia się wszechmoc Boga Stwórcy podporządkowującego prawa natury ekonomii zbawienia, wyrażającej się w absolutnej pokorze i ubóstwie, a zatem – po ludzku rozumując – niemocy Jego wcielonego Syna.

Z Objawienia Pańskiego, świadectwo twojego życia.

   Jak za Proroka Izajasza, tak i teraz ciemność okrywa ziemię i mrok okrywa ludy.

Powstań i świeć Chrześcijaninie, bo  Światło masz w sobie.

  Pan jaśnieje nad tobą i oświetla Twoje drogi.

Przyjąłeś Słowo, które przyszło do ciebie, więc daj się odczytać.

Skarby w niebie, a skarby na ziemi

  Które z nich, w swoim życiu wybieram?
Chrystus w swoim nauczaniu, zachęca, byśmy gromadzili sobie skarby w niebie, by potem one zapewniły nam udział w radości wiecznej.
   
  Oto prawdziwe szczęście, którego my nie raz nie doceniamy. Zbytnio skupiamy się na "skarbach" tego świata, a one są przemijające, nietrwałe i niekiedy zgubne. Odciągają nas od Boga.
 Dążymy do sukcesu. Chcemy żyć z satysfakcją, że nam się powodzi. Widzimy często tylko siebie i w ten sposób moim zdaniem, gromadzimy sobie nie te skarby co trzeba. Osobiście uważam, że egoizm to choroba naszych czasów.

Życzenia na Nowy Rok - Ela KS

Szczęść Boże

 Kochani Administratorzy i... wszyscy, proszę przyjmijcie z serca płynące życzenia.

  Oby ten, Nowy Rok,  który wkroczył w kalendarz, a my razem z nim, stał się rokiem powrotu do człowieczeństwa , do wartości najwyższych i najpiękniejszych. Do prawdziwej życzliwości, przyjaźni, miłości i szacunku dla drugiego człowieka. Aby ugruntowana została nasza świadomość, że drugi człowiek to SACRUM i niszczyć go słowem, myślą czy czynem nie wolno.

   Aby wolność, pokój i radość zagościła i królowała w naszych sercach - Panie króluj nam, króluj w naszych sercach i prowadź, chroń i błogosław- bo my wszyscy, choć niepokorni to nadal Twoje dzieci...... Panie Boże nasz,  prowadź w ten Nowy 2018 Rok. 

„Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie” (Łk 2, 30).

Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, które Kościół celebruje w dniu dzisiejszym, jest kolejną – po Uroczystości Narodzenia Pańskiego – epifanią, czyli objawieniem prawdziwej tożsamości Słowa, które stało się ciałem i zamieszkało pośród nas (por. J 1, 14), wypełniając w ten sposób zbawcze obietnice, które Bóg złożył pogrążonej w mroku grzechu ludzkości.

Szczególnym depozytariuszem Bożych obietnic był naród wybrany, który dzięki niezłomnej wierze Abrahama i Sary począł się z jej zamkniętego dotąd łona, jak uczy nas św. Paweł w dzisiejszym drugim czytaniu: „Przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. Przez wiarę także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy” (Hbr 11, 8. 11).

Dzięki wierze Maryi, z jej dziewiczego łona narodził się odwieczny Logos, Bóg – Człowiek, obiecany Mesjasz, jedyny zdolny do pokonania „śmierci, piekła i szatana” i ustanowienia na ziemi królestwa Bożego, którego widzialnym znakiem jest Kościół święty.

Co z moją świętością?!

Czy jej pragnę? Czy jej pragniemy?
Ojciec Pio, Siostra Faustyna, Jan XXIII, Jan Paweł II... Przykładów świętości można by mnożyć.
Żyjąc w dość zwariowanym świecie, moje skromne zdanie brzmi - warto dążyć do świętości.

Zagadnienie to nie jest proste. Patrzymy na to, co się dzieje dookoła nas i trudno nam uwierzyć, że są wśród nas ludzie święci.
Świętość odnosi się do całego ludzkiego życia. Święty nie znaczy, tak uważam, doskonały.
Zapatrzenie w Boga. Dla mnie to fundament świętości. Patrzę na Niego i tym samym działam poprzez Niego.
W pewnym momencie zapominam o sobie, by dać siebie innym.
Czasem naprawdę niewiele trzeba, innym razem trzeba się natrudzić, ale co to za działanie bez większego wysiłku...
Patrzę na swoich świętych Patronów i widzę, że dzięki łasce Bożej oraz współpracy z nią, wszystko się da!

Gdy Jezus przychodzi…

  
  Gdy Jezus przychodzi do Ciebie w sposób jedyny, szczególny, to czujesz, jakby na świecie był tylko On i Ty. On cały jest dla Ciebie. On cały jest Twój. On patrzy tylko na Ciebie.

Nie jesteś jednym z wielu ludzi z tłumu, ale właśnie dla Ciebie on robi to wszystko. On kocha Cię całym sobą i wszystko ma dla Ciebie. To jest bardzo osobista i bliska relacja. Nikt inny nie ma do niej dostępu. Z niczym nie musisz się śpieszyć. Ty jesteś najważniejszy dla Niego. Na Tobie Mu właśnie zależy. Jesteś tylko On i Ty.

  Jest to relacja, która Cię w pełni pochłania, fascynuje. Której z miłością i wdzięcznością w pełni się oddajesz.

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia

"Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu, dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, który jest Mesjasz, Pan.(Łk.2,10-11)

        Boże Narodzenie jest wielkim darem dla nas. Bóg stał się człowiekiem, zapłakał ludzkimi łzami, otworzył przed nami swoje serce.

Zapytam siebie:

- czym dla mnie jest święto Bożego Narodzenia?

-czy to tylko choinka i prezenty?

-czy podarunkiem jest dla mnie Jezus, który uczy miłości, podawać sobie ręce, uśmiechać się do innych, przebaczać?

-czy to tylko wspólna kolacja i życzenia, które wyznaczają czas Bożego Narodzenia?

-a może to wewnętrzna przemiana, jaka dokonuje się we mnie, gdy w moje życie wkracza Ten który rodzi się w Betlejemskiej Stajence?

A z Groty Betlejemskiej mogę usłyszeć te słowa: 

 
Narodziłem się nagi, mówi Bóg, abyś ty potrafił wyrzekać się samego siebie.
Narodziłem się ubogi, abyś ty mógł uznać mnie za jedyne bogactwo.

Dziecię Jezus, przyjdź i błogosław nam.

  Życzę wszystkim Osobom zaangażowanym w Inicjatywę Modlitwy Wstawienniczej i Róże Różańcowe, tworzącym stronę internetową i koordynatorom tych dzieł, aby przyjście na świat Dzieciątka Jezus przyniosło Wam radość, pokój, nadzieję i miłość...

  Z błogosławieństwem: Niech błogosławi Was Bóg wszechmogący Ojciec, + Syn i Duch Święty. Amen.

                                                                 Ks. Czesław Matuła

 "Oto ja służebnica Pańska,
niech mi się stanie według słowa twego."
Tak powiedziała Maryja....

  Żeby zaufać i zawierzyć swoje życie, trzeba być z kimś w bliskiej relacji...
Tak łatwo jest nam wejść w relację z Dziecięciem Jezus...
  Na Święta Bożego Narodzenia życzymy wszystkim, aby ta relacja trwała i rozwijała się... również wtedy, gdy Jezus wymaga i mówi jak żyć.
  Panie Jezu, prosimy błogosław nam wszystkim na życiową drogę z Tobą.
                                                       Sławek i Aneta +

Adwentowy czas oczekiwania

…na Tego, który Jest, który Był i który Przychodzi… abyśmy się stali Jego świadkami …świadkami Miłości… :) :) :)

  Jezus Chrystus narodził się ponad dwa tysiące lat temu…i ponownie przyjdzie w chwale u końca czasów… a tymczasem Adwent… Czas oczekiwania na Przychodzącego… każdy Adwent przygotowuje nas do udzielania odpowiedzi na pytania:

  Co to znaczy być świadkiem Jezusa Chrystusa…? co znaczy być świadkiem Miłości wcielonej, narodzonej, ukrzyżowanej i zmartwychwstałej? Jak rozumiem dawanie świadectwa swoim życiem? Dlaczego ma sens dawanie świadectwa właśnie tu i teraz, już… a nie za rok, dwa… czy w jakieś nieokreślonej przyszłości…?

  Świadectwo potrzebne jest tu i teraz… a czego właściwie oczekuje się od świadków czyli od tych, którzy rozpoznają Prawdę ? …

„Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską” (J 1, 23).

  Czytania liturgiczne III niedzieli Adwentu stanowią rozwinięcie zarysowanego w zeszłym tygodniu przez św. Marka tematu świadectwa św. Jana Chrzciciela wobec nadchodzącego Mesjasza. Działalność i nauczanie św. Jana są owocem jego całkowitego poddania się mocy Ducha Świętego, który dotknął go już w łonie św. Elżbiety (por. Łk 1, 44). To właśnie Trzecia Osoba Boska, która zstąpi na Jezusa po chrzcie Janowym (por. Łk 3, 21-22), wypełniając w ten sposób oczekiwania mesjańskie, które usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu (por. (Iz 61,1-2 a. 10-11), czyni św. Jana Chrzciciela autentycznym „głosem wołającego na pustyni” (J 1, 23), czyli głosem samego Boga, „uściślającym” niejako wezwania proroka Izajasza (por. Iz 40, 3), ponieważ wzywającym nie tyle do „przygotowania”, lecz dokładnie do „prostowania” dróg przed nadchodzącym Zbawicielem: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie (gr. Euthynate) drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz” (J 1, 23).

Przyjdź Panie Jezu

  ”Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy ten czas nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył  

swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem, by niespodzianie przyszedłszy nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: czuwajcie” (Mk 13, 33-37) 
  „Marana Tha !” …co roku w Adwencie szczególnie często wołamy „ Przyjdź Panie Jezu!” /por. Ap 22,20c/ … Adwent przypomina nam, że w  naszym oczekiwaniu  na powtórne przyjście Chrystusa mamy być czujni… bo Jego przyjście w chwale zakończy ziemską historię… później nastanie wieczność…jako chrześcijanie jesteśmy  ukierunkowanymi na nieśmiertelność i, że jej pełnia objawi się  o zmierzchu świata przy dźwięku trąb anielskich i pogorzelisku zła… 

Kiedy ? 

Już święty Paweł udzielił odpowiedzi: 

 „ Nie potrzeba wam, bracia pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej  w nocy.

Adwentowe Z Z Z – N

„Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”.

Z –  pierwsze....   Zatrzymanie.  Podstawa kolejnych  Z. 

   Takie  Adwentowe zatrzymanie  w pędzącym  świecie. Pędzącym,  niczym  szybka  kolej, która mknie, niewiele widać, tylko coraz  to nowe mgnienia mamy przed oczami.  Mijamy wiele pięknych obrazów, ale one nawet nie mogą zapaść nam w pamięć....
A gdyby tak kolej zatrzymała się?  Piękno obrazu, dopiero wtedy, mogłoby ucieszyć nasze oczy.
  Tak też nasze adwentowe zatrzymanie, pozwala na rozejrzenie się wokół siebie,  spojrzenie w swoje  wnętrze, w  swoją duszę. 

    Zatrzymanie pozwala na  Z – drugie. Zastanowienie się.

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny... Godzina Łaski.

8 grudnia to w wielu katolickich krajach takich jak Włochy, Belgia, Hiszpania czy Irlandia dzień wolny od pracy. Przyczyną tego, jest kościelna uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi przypadająca 9 miesięcy przed Jej narodzinami. Święto to powołał dogmatem papież Pius IX w 1854r., ale powszechnie było obchodzone już w VII wieku. Oznacza ono, że Matka Syna Bożego nie miała w sobie grzechu pierworodnego, czyli nigdy nie była pod władzą szatana.

Grzech ten przeszedł na wszystkich ludzi na ziemi, jako dzieci Adama i Ewy, tylko nie na Nią.

                                               Agnieszka

   Według objawień w Montichiari we Włoszech w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny - 8 grudnia, od godziny 12 do 13 przypada Godzina Łaski.
  Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała:

   „Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”.

 ( 15 sierpnia 2000 roku biskup Bresci, ks. Giulio Sanguinetti, uznał kult Matki Bożej Róży Duchownej w Montichiari.)

Rekolekcje adwentowe ze św. Józefem, rok 2017

+Adwent już trwa… w każdej chwili jednak, można dołączyć do napotykanych propozycji dobrego jego przezycia i przeprowadzić swoje indywidualne rekolekcje. 

Chcielibyśmy przekazać informację i zaproszenie zarazem, na rekolekcje adwentowe online.

  Przesyłamy dla zapoznania się z nimi się fragment wstępu.  Zamieszczamy na końcu  link pozwalający zapisać się na rekolekcje samemu.

                                                Ela P, Anetą i Sławek +

Rekolekcje adwentowe ze św. Józefem, rok 2017 Wstęp: Pozwolić się zaskoczyć Rekolekcje karmelitańskie ze św. Józefem Aby dobrze przeżyć Adwent 2017 Paryska Prowincja Karmelitów Bosych we współpracy translatorskiej z Prowincją Warszawską proponuje Wam rekolekcje ze św. Józefem. Od czasów św. Teresy z Avila (1515 – 1582), św. Józef posiada rzeczywiście ważne miejsce w karmelitańskiej tradycji. Odnowicielka Karmelu nadała wezwanie św. Józefa większości klasztorów jakie ufundowała. Co więcej, swoim siostrom karmelitankom  polecała  wziąć chwalebnego ojca św. Józefa jako mistrza modlitwy. Teresa w ten sposób znacząco przyczyniła się do rozwoju kultu św. Józefa, zadziwiająco słabo rozpowszechnionego przed XVI w.     Prawdą jest, że św. Józef spełnia fundamentalną rolę na początku życia Jezusa, jak to podkreśla Ewangelia Mateusza. Mimo że, tak mało faktów zna się z jego życia i jeszcze mniej o momencie jego śmierci. Tajemniczo zniknął ze sceny po dzieciństwie Jezusa. Jednakże św. Józef może nam towarzyszyć na szlakach duchowego życia, skoro sam pozwolił kierować się Bogu po zaskakujących drogach. Dlatego to św. Józef będzie naszym pewnym przewodnikiem w czasie tego Adwentu. Zaproś swoich przyjaciół i znajomych, aby się z nami modlili! Możesz przesłać tę stronę lub przesłać ten link  http://rekolekcje-online.karmel.at.

Święty Mikołaj nie tylko od prezentów. Modlitwy do Św. Mikołaja

Jak to drzewiej bywało…

  Tradycja obdarowywania najmłodszych prezentami w dniu świętego Mikołaja nie była pod zaborami tak powszechna, jak dzisiaj. W miastach na głównym rynku pojawiał się człowiek przebrany w biskupie szaty z mitrą i pastorałem, który wręczał przechodzącym dzieciom cukierki, lub rózgi, zależnie od ich znajomości pacierza. W mniejszych miejscowościach i na wsiach do gospodarstwa mógł zapukać, co najwyżej organista lub kościelny roznoszący opłatek.

  Jako patron pasterzy Mikołaj był szczególnie w tym czasie przez nich czczony. Wedle legend, 6 grudnia, wilki zbierają się na naradę o podziale przyszłych łupów… dlatego w wigilię tego dnia, pasterze pościli i zatykali na pastwisku gałązki. Rankiem zabierali je do obór i uderzali bydło, by te zdążyło uciec przed wilkami, kropili też stada wodą święconą. Następnie udawali się do kościoła na specjalnie zamówione nabożeństwo i składali księdzu wotywne ofiary.

                                                           Agnieszka

Modlitwy do Św. Mikołaja 

Chwalebny św. Mikołaju szczególny mój obrońco, wejrzyj na mnie litościwym okiem z onej górnej światłości, w której widzeniem Boga się nasycasz i uproś mi u Pana łaskę i pomoc stosowną do obecnych potrzeb moich tak duchowych jak i doczesnych, a szczególniej łaskę (w tym miejscu wymieniamy intencję w jakiej chcemy się modlić)...

U progu Adwentu... Czasu radosnego oczekiwania.

Cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem.

Już jutro rozpocznie się Adwent – czas oczekiwania na najpiękniejsze święta w roku. Kapłani założą fioletowe ornaty, odprawiane będą roraty - msze ku czci Maryi, zwane tak od pierwszych słów łacińskiej pieśni „Rorate caeli desuper” – „Spuśćcie rosę niebiosa”, zakończą się huczne zabawy. Dawniej Adwent nazywany był czterdziestnicą, gdyż trwał 40 dni symbolizujących 40 letnią tułaczkę Żydów po wyjściu z niewoli egipskiej. 
   Ostatniego dnia przed jego rozpoczęciem urządzano uczty z pieczoną gęsią, jako daniem głównym. Rankiem chłopcy trąbili na ligawkach, co zwane było odtrąbieniem Adwentu. Dawało to sygnał do zaprzestania zabaw, a rozpoczęcia pokuty. Dawniej obowiązywał w tym czasie post, dlatego kobiety szorowały garnki solą, aby nie został na nich ślad tłuszczu. Jedzono głównie potrawy mączne, warzywa i ryby. Nabiał podawano tylko w niedzielę. Najpobożniejsi starali się nie jeść nic gotowanego, aby wstrzemięźliwość ta przyniosła im dobrobyt w przyszłym roku. 
   Na ołtarzu po dziś dzień zapala się świecę ozdobioną niebieską kokardą symbolizującą właśnie Matkę Bożą. Ponad sto lat temu w tajemnicy przed zaborcami na ołtarzu zapalano jeszcze siedem świec na wspomnienie króla i sześciu stanów minionej Rzeczpospolitej, które zgodnie ze średniowiecznym rytem ślubowały gotowość na Sąd Boży.

Pan Bóg mówi " dziękuję"...

...a człowiek nie zawsze.
Wdzięczność. To będzie temat przewodni mojego  postu. Poparty własnym przykładem, na którym się przejechałem.

  My, ludzie współcześni, lubimy gdy nam się dziękuje.
Robimy coś bezinteresownie, by innym żyło się lepiej, i oczekujemy za to, od odpowiednich osób bądź instytucji wdzięczności.
To taka forma zapłaty, bo ktoś powie, "dziękuję" doda "jesteś fajny/fajna" a nam od razu chce się żyć.
Niektórzy potrafią dopominać się o swoje...Nagle wielka afera, gdy my dalej chętnie się udzielamy, a słowo "dziękuję" jakoś przestało się już obijać o nasze uszy, lub obija się stosunkowo rzadko, nie tak często, jak my tego byśmy sobie życzyli.

„Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.

    Uroczystość Chrystusa Króla.

Króla wszelkiego stworzenia. 

Władcy wszystkich i wszystkiego, Króla Wszechświata.

Króla każdego z nas.

  Czy chcemy, czy nie chcemy, mamy Króla, ale od nas tylko zależy, czy będzie to tylko Król - Sędzia, czy też Król - Pasterz, ?  który troszcząc się o swoje owce, chroniąc je, lecząc, umacniając, wskazuje im również drogę.

  Czy owce idą za Pasterzem?

Pasterz zna drogę i tylko idąc za nim owce nie zabłądzą.

Droga ta, jest czasem radosna, czasem nawet pełna chwały, ale też może być zroszona krwią....

   Bywa trudna, ale Król – Pasterz, sam pierwszy nią przeszedł.

Przeszedł i doszedł....

Pragnienia i ufna, wytrwała modlitwa Matki - Świadectwo Elżbiety.

  Nie tak dawno powiedziałam swojemu synowi, że mam takie wielkie marzenie, abym razem z nim poszła do  Kościółka i żebyśmy razem przystąpili do Komunii św….

No i tydzień temu mówi, że przyjedzie na moje imieniny i, że… chce pójść do Spowiedzi. Cud.

W niedzielę przyjechaliśmy do Kościółka półtorej godziny wcześniej, był różaniec, wypominki... a księży do spowiedzi nie ma....

Modliłam się mocno o kapłana, aby przyszedł, żeby syn, niecierpliwy, nie zrezygnował.... i raptem jest!  Wchodzi kapłan, nasz egzorcysta, syn poleciał. POLECIAŁ ! za nim...