Jak uczy nas Słowo Boże, tajemnica Trójcy Świętej objawia nam się w Jej zbawczych dziełach. Ten, który „tchnie kędy chce” (por. J 3,8) jest postrzegalny nie sam w sobie – jako taki jest dla nas niewidzialny – ale w owocach dzieł Bożych. Czasami tylko – dla naszego zbudowania i głębszego zrozumienia tego, co Bóg dla nas czyni – Duch Święty ukazuje się nam w symbolach.
Mojżesz, przemawiając do Narodu Wybranego, chce uświadomić mu jak wielką łaską został obdarzony i jak istotna jest wierność Bogu wyrażona konkretnie przez zachowywanie Jego przykazań. W tym celu, poczynając od aktu stworzenia człowieka, przypomina Izraelitom boże dzieła zbawcze, powołując się na obrazy doskonale nam znane z czytań, które Kościół rozważał w ostatnich tygodniach: głos i ogień i życie:
„Czy słyszał jakiś naród głos Boży z ognia, jak ty słyszałeś, i pozostał żywy?” (Pwt 4, 33).
W tym samym sensie Zmartwychwstały pouczał zawiedzionych i pogrążonych w smutku uczniów, kiedy: „zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego” (Łk 24,24). Tak Mojżesz, jak i Zbawiciel nauczali „nierozumnych” chociaż wybranych słuchaczy, kierowani pragnieniem, aby ci spoglądali na rzeczywistość przez pryzmat zbawczego i uświęcającego działania Boga. Do tego niezbędna jest łaska, „rozumu”, który jest jednym z siedmiu darów Ducha Świętego.
