„Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską” (J 1, 23).

  Czytania liturgiczne III niedzieli Adwentu stanowią rozwinięcie zarysowanego w zeszłym tygodniu przez św. Marka tematu świadectwa św. Jana Chrzciciela wobec nadchodzącego Mesjasza. Działalność i nauczanie św. Jana są owocem jego całkowitego poddania się mocy Ducha Świętego, który dotknął go już w łonie św. Elżbiety (por. Łk 1, 44). To właśnie Trzecia Osoba Boska, która zstąpi na Jezusa po chrzcie Janowym (por. Łk 3, 21-22), wypełniając w ten sposób oczekiwania mesjańskie, które usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu (por. (Iz 61,1-2 a. 10-11), czyni św. Jana Chrzciciela autentycznym „głosem wołającego na pustyni” (J 1, 23), czyli głosem samego Boga, „uściślającym” niejako wezwania proroka Izajasza (por. Iz 40, 3), ponieważ wzywającym nie tyle do „przygotowania”, lecz dokładnie do „prostowania” dróg przed nadchodzącym Zbawicielem: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie (gr. Euthynate) drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz” (J 1, 23).

Przyjdź Panie Jezu

  ”Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy ten czas nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył  

swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem, by niespodzianie przyszedłszy nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: czuwajcie” (Mk 13, 33-37) 
  „Marana Tha !” …co roku w Adwencie szczególnie często wołamy „ Przyjdź Panie Jezu!” /por. Ap 22,20c/ … Adwent przypomina nam, że w  naszym oczekiwaniu  na powtórne przyjście Chrystusa mamy być czujni… bo Jego przyjście w chwale zakończy ziemską historię… później nastanie wieczność…jako chrześcijanie jesteśmy  ukierunkowanymi na nieśmiertelność i, że jej pełnia objawi się  o zmierzchu świata przy dźwięku trąb anielskich i pogorzelisku zła… 

Kiedy ? 

Już święty Paweł udzielił odpowiedzi: 

 „ Nie potrzeba wam, bracia pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej  w nocy.

Adwentowe Z Z Z – N

„Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”.

Z –  pierwsze....   Zatrzymanie.  Podstawa kolejnych  Z. 

   Takie  Adwentowe zatrzymanie  w pędzącym  świecie. Pędzącym,  niczym  szybka  kolej, która mknie, niewiele widać, tylko coraz  to nowe mgnienia mamy przed oczami.  Mijamy wiele pięknych obrazów, ale one nawet nie mogą zapaść nam w pamięć....
A gdyby tak kolej zatrzymała się?  Piękno obrazu, dopiero wtedy, mogłoby ucieszyć nasze oczy.
  Tak też nasze adwentowe zatrzymanie, pozwala na rozejrzenie się wokół siebie,  spojrzenie w swoje  wnętrze, w  swoją duszę. 

    Zatrzymanie pozwala na  Z – drugie. Zastanowienie się.

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny... Godzina Łaski.

8 grudnia to w wielu katolickich krajach takich jak Włochy, Belgia, Hiszpania czy Irlandia dzień wolny od pracy. Przyczyną tego, jest kościelna uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi przypadająca 9 miesięcy przed Jej narodzinami. Święto to powołał dogmatem papież Pius IX w 1854r., ale powszechnie było obchodzone już w VII wieku. Oznacza ono, że Matka Syna Bożego nie miała w sobie grzechu pierworodnego, czyli nigdy nie była pod władzą szatana.

Grzech ten przeszedł na wszystkich ludzi na ziemi, jako dzieci Adama i Ewy, tylko nie na Nią.

                                               Agnieszka

   Według objawień w Montichiari we Włoszech w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny - 8 grudnia, od godziny 12 do 13 przypada Godzina Łaski.
  Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała:

   „Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”.

 ( 15 sierpnia 2000 roku biskup Bresci, ks. Giulio Sanguinetti, uznał kult Matki Bożej Róży Duchownej w Montichiari.)

Rekolekcje adwentowe ze św. Józefem, rok 2017

+Adwent już trwa… w każdej chwili jednak, można dołączyć do napotykanych propozycji dobrego jego przezycia i przeprowadzić swoje indywidualne rekolekcje. 

Chcielibyśmy przekazać informację i zaproszenie zarazem, na rekolekcje adwentowe online.

  Przesyłamy dla zapoznania się z nimi się fragment wstępu.  Zamieszczamy na końcu  link pozwalający zapisać się na rekolekcje samemu.

                                                Ela P, Anetą i Sławek +

Rekolekcje adwentowe ze św. Józefem, rok 2017 Wstęp: Pozwolić się zaskoczyć Rekolekcje karmelitańskie ze św. Józefem Aby dobrze przeżyć Adwent 2017 Paryska Prowincja Karmelitów Bosych we współpracy translatorskiej z Prowincją Warszawską proponuje Wam rekolekcje ze św. Józefem. Od czasów św. Teresy z Avila (1515 – 1582), św. Józef posiada rzeczywiście ważne miejsce w karmelitańskiej tradycji. Odnowicielka Karmelu nadała wezwanie św. Józefa większości klasztorów jakie ufundowała. Co więcej, swoim siostrom karmelitankom  polecała  wziąć chwalebnego ojca św. Józefa jako mistrza modlitwy. Teresa w ten sposób znacząco przyczyniła się do rozwoju kultu św. Józefa, zadziwiająco słabo rozpowszechnionego przed XVI w.     Prawdą jest, że św. Józef spełnia fundamentalną rolę na początku życia Jezusa, jak to podkreśla Ewangelia Mateusza. Mimo że, tak mało faktów zna się z jego życia i jeszcze mniej o momencie jego śmierci. Tajemniczo zniknął ze sceny po dzieciństwie Jezusa. Jednakże św. Józef może nam towarzyszyć na szlakach duchowego życia, skoro sam pozwolił kierować się Bogu po zaskakujących drogach. Dlatego to św. Józef będzie naszym pewnym przewodnikiem w czasie tego Adwentu. Zaproś swoich przyjaciół i znajomych, aby się z nami modlili! Możesz przesłać tę stronę lub przesłać ten link  http://rekolekcje-online.karmel.at.

Święty Mikołaj nie tylko od prezentów. Modlitwy do Św. Mikołaja

Jak to drzewiej bywało…

  Tradycja obdarowywania najmłodszych prezentami w dniu świętego Mikołaja nie była pod zaborami tak powszechna, jak dzisiaj. W miastach na głównym rynku pojawiał się człowiek przebrany w biskupie szaty z mitrą i pastorałem, który wręczał przechodzącym dzieciom cukierki, lub rózgi, zależnie od ich znajomości pacierza. W mniejszych miejscowościach i na wsiach do gospodarstwa mógł zapukać, co najwyżej organista lub kościelny roznoszący opłatek.

  Jako patron pasterzy Mikołaj był szczególnie w tym czasie przez nich czczony. Wedle legend, 6 grudnia, wilki zbierają się na naradę o podziale przyszłych łupów… dlatego w wigilię tego dnia, pasterze pościli i zatykali na pastwisku gałązki. Rankiem zabierali je do obór i uderzali bydło, by te zdążyło uciec przed wilkami, kropili też stada wodą święconą. Następnie udawali się do kościoła na specjalnie zamówione nabożeństwo i składali księdzu wotywne ofiary.

                                                           Agnieszka

Modlitwy do Św. Mikołaja 

Chwalebny św. Mikołaju szczególny mój obrońco, wejrzyj na mnie litościwym okiem z onej górnej światłości, w której widzeniem Boga się nasycasz i uproś mi u Pana łaskę i pomoc stosowną do obecnych potrzeb moich tak duchowych jak i doczesnych, a szczególniej łaskę (w tym miejscu wymieniamy intencję w jakiej chcemy się modlić)...

U progu Adwentu... Czasu radosnego oczekiwania.

Cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem.

Już jutro rozpocznie się Adwent – czas oczekiwania na najpiękniejsze święta w roku. Kapłani założą fioletowe ornaty, odprawiane będą roraty - msze ku czci Maryi, zwane tak od pierwszych słów łacińskiej pieśni „Rorate caeli desuper” – „Spuśćcie rosę niebiosa”, zakończą się huczne zabawy. Dawniej Adwent nazywany był czterdziestnicą, gdyż trwał 40 dni symbolizujących 40 letnią tułaczkę Żydów po wyjściu z niewoli egipskiej. 
   Ostatniego dnia przed jego rozpoczęciem urządzano uczty z pieczoną gęsią, jako daniem głównym. Rankiem chłopcy trąbili na ligawkach, co zwane było odtrąbieniem Adwentu. Dawało to sygnał do zaprzestania zabaw, a rozpoczęcia pokuty. Dawniej obowiązywał w tym czasie post, dlatego kobiety szorowały garnki solą, aby nie został na nich ślad tłuszczu. Jedzono głównie potrawy mączne, warzywa i ryby. Nabiał podawano tylko w niedzielę. Najpobożniejsi starali się nie jeść nic gotowanego, aby wstrzemięźliwość ta przyniosła im dobrobyt w przyszłym roku. 
   Na ołtarzu po dziś dzień zapala się świecę ozdobioną niebieską kokardą symbolizującą właśnie Matkę Bożą. Ponad sto lat temu w tajemnicy przed zaborcami na ołtarzu zapalano jeszcze siedem świec na wspomnienie króla i sześciu stanów minionej Rzeczpospolitej, które zgodnie ze średniowiecznym rytem ślubowały gotowość na Sąd Boży.

Pan Bóg mówi " dziękuję"...

...a człowiek nie zawsze.
Wdzięczność. To będzie temat przewodni mojego  postu. Poparty własnym przykładem, na którym się przejechałem.

  My, ludzie współcześni, lubimy gdy nam się dziękuje.
Robimy coś bezinteresownie, by innym żyło się lepiej, i oczekujemy za to, od odpowiednich osób bądź instytucji wdzięczności.
To taka forma zapłaty, bo ktoś powie, "dziękuję" doda "jesteś fajny/fajna" a nam od razu chce się żyć.
Niektórzy potrafią dopominać się o swoje...Nagle wielka afera, gdy my dalej chętnie się udzielamy, a słowo "dziękuję" jakoś przestało się już obijać o nasze uszy, lub obija się stosunkowo rzadko, nie tak często, jak my tego byśmy sobie życzyli.

„Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.

    Uroczystość Chrystusa Króla.

Króla wszelkiego stworzenia. 

Władcy wszystkich i wszystkiego, Króla Wszechświata.

Króla każdego z nas.

  Czy chcemy, czy nie chcemy, mamy Króla, ale od nas tylko zależy, czy będzie to tylko Król - Sędzia, czy też Król - Pasterz, ?  który troszcząc się o swoje owce, chroniąc je, lecząc, umacniając, wskazuje im również drogę.

  Czy owce idą za Pasterzem?

Pasterz zna drogę i tylko idąc za nim owce nie zabłądzą.

Droga ta, jest czasem radosna, czasem nawet pełna chwały, ale też może być zroszona krwią....

   Bywa trudna, ale Król – Pasterz, sam pierwszy nią przeszedł.

Przeszedł i doszedł....

Pragnienia i ufna, wytrwała modlitwa Matki - Świadectwo Elżbiety.

  Nie tak dawno powiedziałam swojemu synowi, że mam takie wielkie marzenie, abym razem z nim poszła do  Kościółka i żebyśmy razem przystąpili do Komunii św….

No i tydzień temu mówi, że przyjedzie na moje imieniny i, że… chce pójść do Spowiedzi. Cud.

W niedzielę przyjechaliśmy do Kościółka półtorej godziny wcześniej, był różaniec, wypominki... a księży do spowiedzi nie ma....

Modliłam się mocno o kapłana, aby przyszedł, żeby syn, niecierpliwy, nie zrezygnował.... i raptem jest!  Wchodzi kapłan, nasz egzorcysta, syn poleciał. POLECIAŁ ! za nim...

„wejdź do radości twego pana!” (Mt 25, 21),

  W przypowieści o talentach, którą dziś rozważamy, Jezus wprowadza nas głębiej w misterium swojego powtórnego przyjścia w chwale, na końcu czasów. W zeszłym tygodniu usłyszeliśmy przypowieść o pannach nieroztropnych i rozsądnych, która kończyła się wezwaniem Pana: „Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mt 25, 13). To czuwanie, wyrażające się w postawie miłości do Boga i bliźniego, przynosi konkretne owoce dobrych uczynków upodabniających nas do Jezusa, o którym św. Piotr powiedział w domu Korneliusza, iż „Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc” (Dz 10, 38). Św. Paweł w Liście do Kolosa pisze, że „On jest obrazem Boga niewidzialnego” (Kol 1, 15). Tak jak Bóg stał się widzialny we Wcieleniu, oraz w dziełach miłosierdzia swojego Syna, z których najdoskonalszym była Jego męka, śmierć krzyżowa i Zmartwychwstanie, tak pragnie stawać się widzialny dla świata w dobrych dziełach swoich przybranych dzieci, w Mistycznym Ciele Chrystusa: „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 15, 16).

Rozświetlanie życia innym ludziom tym światłem, którego źródłem jest Jezus, „światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka” (J 1, 9) jest naszym powołaniem, dla którego realizacji Bóg wyposażył nas – każdego wedle zadania jakie Stwórca wyznaczył nam w swoim odwiecznym planie zbawienia – w zdolności, umiejętności i łaski, które Jezus porównał w dzisiejszej przypowieści do talentów. 

Pragnijmy, módlmy się o czystość życia

W dniu dzisiejszym obchodzimy wspomnienie Bł. Karoliny Kózkówny, dziewicy i męczennicy.

Za Jej wstawiennictwem módlmy się, aby życie nasze i naszych bliskich było czyste i miłe Panu Bogu.

   Najłaskawszy Boże, który sprawiłeś że młoda dziewczyna poświęciła swoją czystość wyłącznie Tobie przez ofiarę ze swojego życia ginąc z rąk nieprzyjaciela, spraw, prosimy, abyśmy za Jej wstawiennictwem umieli podejmować codziennie walkę z pokusami. Wzbudź w nas mocne postanowienie życia czystego i szlachetnego. Spraw łaskawie, byśmy umieli rozpoznać swoje powołanie i naśladować cnoty błogosławionej Karoliny a spełniając Twoją wolę oczyszczali swoje intencje i przez zachowanie czystości ciała i duszy służyli Tobie z radością.

     Niech Twoja łaska broni nas od wszelkich napaści nieprzyjaciół Kościoła. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.   

    Ojcze nasz... Zdrowaś... Chwała Ojcu...

 Poznajmy bliżej Błogosławioną Karolinę. Polecamy również świadectwo S. Blanki

"Świadectwo - dziennik duchowy" - Alicja Lenczewska - Twoja droga jest najlepsza... Najlepsza dla Ciebie...

  Szczęść Boże,
Gorąco polecam książkę pt. "Świadectwo - dziennik duchowy". Powstała ona na bazie zapisków mało znanej szczecińskiej mistyczki pani Alicji Lenczewskiej, która zmarła w 2012 roku.
Książka opatrzona jest Imprimatur i Nihil Obstat, a więc jest też "bezpieczna" duchowo.
Napisana jest w formie rozmów z Jezusem których to doświadczała ona przez ponad 20 lat.
  Książka pozwala z nowej perspektywy spojrzeć na nasze codzienne trudy i ich ważność w dziele zbawienia naszego i innych ludzi. 
Pomaga dostrzec sens w z pozoru mało istotnych codziennych czynnościach i zachowaniach.

„Pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!” (Mt 25, 6).

W dzisiejszą niedzielę Kościół Chrystusowy, rozważając przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych, wprowadza nas w klimat oczekiwania na chwalebne przyjście naszego Zbawiciela. Jest ono wyrazem posłuszeństwa wobec polecenia Jezusa: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie” (Mt 24, 42) i objawem mądrości ewangelicznej, będącej darem Ducha Świętego dla tych, którzy uwierzywszy w Jezusa, codziennie „słuchają słowa Bożego i zachowują je” (Łk 11, 28).

„Wtedy podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było nierozsądnych (gr. morai, dosł. głupich), a pięć roztropnych (gr. gronimoi, dosł. rozsądnych). Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. Gdy się pan młody opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły. Lecz o północy rozległo się wołanie: "Pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!" 

„jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie (Mt 23, 9).

  Treścią dzisiejszej perykopy ewangelicznej, którą św. Mateusz rozpoczyna 23 rozdział swojej Ewangelii, jest mowa Jezusa skierowana przeciw uczonym w Piśmie i faryzeuszom, a następnie ukazanie właściwych relacji do Boga i bliźniego, jakie powinny charakteryzować Jego uczniów. Ostrzeżenie przed dwoma, najbardziej wrogimi Jezusowi grupami społecznymi, stanowi syntezę późniejszych zarzutów wyrażonych przez Zbawiciela w formie „biada”. Ich kulminacją będzie odwrócenie się Jezusa od Jerozolimy, która – stanąwszy po stronie uzurpatorów na tronie Mojżesza – zamiast przyjąć wyciągniętą dłoń Wcielonego Boga (por. Mt 23, 37), przybiła ją do krzyża rękami bezbożnych, jak głosił w swoim pierwszym, publicznym wystąpieniu, napełniony Duchem Świętym, Apostoł Piotr:

Pomoc dla wszystkich od Wszystkich Świętych.

W sprawach zupełnie beznadziejnych, kiedy ziemskie sposoby zawodzą odwołujemy się zazwyczaj do instancji wyższej. Przecież staropolskie przysłowie brzmi: „Jak trwoga to do Boga”, a najlepiej za wstawiennictwem Świętych. Swoich patronów ma dziś każdy zawód czy działalność. Oto jedne z najciekawszych przykładów:

-        patron lotników – św. Józef z Kupertynu- był tak pobożny, że podczas odprawiania mszy unosił się w powietrzu;

-        patron kierowców – św. Krzysztof, dlatego iż na swoich barkach przeniósł
przez rwący potok Dzieciątko Jezus;

-        patronka dentystów – św. Apolonia, której w czasie prześladowania rozjuszony tłum wybił zęby;

-        patroni farmaceutów – św. Kosma i Damian – lecząc nie żądali zapłaty za usługi;

Świętymi bądźmy.

    Już jakiś czas temu, przeczytałem tekst, mówiący
o dziewczynce, która podczas zwiedzania katedry,
zatrzymała się i długo przyglądała pewnemu
witrażowi, który piękne oświetlony, bardzo
przyciągał  jej wzrok.
  Przechodzące przez witraż światło, rzucało barwne
refleksy na wnętrze świątyni.  
  Dziewczynka długo podziwiała barwne zjawisko,
aż pokazując na witraż  powiedziała:
Mamo jacy piękni ludzie są tam wysoko, kim oni są? 
Usłyszała odpowiedź, że to są Święci.
   Po powrocie do domu powiedziała domownikom...

„Będziesz miłował” (Mt 22, 37).

Perykopa ewangeliczna, w którą wsłuchujemy się podczas dzisiejszej Eucharystii, dotyka istoty naszej duchowej tożsamości, którą w trakcie Kazania na Górze Jezus wyraża wezwaniem: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5, 48). Tą Bożą doskonałością, do której naśladowania jesteśmy powołani jest miłosierna Miłość Stwórcy: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36). Skoro zatem zostaliśmy wezwani, aby stawać się doskonali i miłosierni jak Pan Bóg to znaczy, że z Jego pomocą jesteśmy w stanie to uczynić. Dla narodu wybranego taką pomocą było Przymierze zawarte przez Jahwe z Jego ludem, a którego gwarantem było przestrzeganie przez Izraelitów przykazań, które Bóg dał im przez Mojżesza na górze Synaj. Aby wśród setek mniej lub bardziej ważnych nakazów i zakazów, którymi obrosło Prawo Boże, potomkowie Abrahama nie zapomnieli o jego istocie, Mojżesz przekazał im jego syntezę, wezwanie, które powinni byli nieustannie sobie przypominać: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił” (Pwt 6, 4-5). Miłowanie Boga jest pierwszym i najważniejszym obowiązkiem każdego człowieka stworzonego na Jego obraz i podobieństwo; jest ono jedyną godną odpowiedzią na słowo miłości, z jakim Ojciec zwraca się do nas od pierwszej chwili naszego istnienia.

Księga Kapłańska 24 Różne kary

Na początku tekstu znajdujemy opis kłótni pomiędzy synem Izraelitki Szelomit a pewnym Izraelitą. Nie wiemy, czego dotyczył spór. Możemy domyślać się jedynie, że miał charakter ostry. Ostatecznie syn Izraelitki przeklina Boga i bluźni Jego Imieniu. Mojżesz w imieniu Pana rozkazuje wyprowadzić bluźniercę poza obóz, aby tam został ukamieniowany. Taka sama kara: śmierć, ma spotkać tego, kto dopuści się zabójstwa człowieka. Zasada: oko za oko, ząb za ząb, przedstawiona jest tutaj jako rozkaz Pana.

      Trzeba zauważyć, że podobne religii jahwistycznej przepisy i zasady życia można odnaleźć w innych kodeksach Starożytnego Wschodu (np. egipska Księga Zmarłych, Kodeks Hammurabiego), czy w prawodawstwie babilońskim (np. Lamentacje Sprawiedliwego). Prawo Boże podaje bowiem zasady wpisane przez Stwórcę już w naturę człowieka. Pozostaje tylko kwestia właściwego ich odczytania.

Moje kodeńskie wspomnienie.

  Skończyły się wakacje, urlopy. Wszyscy gdzieś wyjeżdżali, byli, zwiedzali. Ja w końcu wybrałam się do Kodnia, do Sanktuarium Matki Boskiej Kodeńskiej Królowej Podlasia. Wstyd przyznać, mieszkam niedaleko, a wróciłam w to miejsce po 25 latach. Dlaczego tak długo? Nie mam prawa jazdy, transport publiczny pozostawia wiele do życzenia, bilet kosztuje, pieszo to nie z moją kondycją. Takie były moje wymówki, chociaż odmawiając wiele razy bardzo skuteczną nowennę do Matki Boskiej Kodeńskiej (książeczkę wydaną w latach 30 – tych, przekazała mi babcia, kiedy jeszcze chodziłam do liceum) przyrzekałam Jej odwiedziny. W tym roku 18 lipca pojechałam. Znalazłam busa z dobrym rozkładem jazdy, sprawdziłam co dało się sprawdzić, spakowałam wodę i dobry humor i pojechałam pomiędzy polami, lasami i starymi wioseczkami.