" I przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z
powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie
Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili nosze, na których leżał
paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Dziecko,
odpuszczone są twoje grzechy»."
Mk. 2, 3-5
Znajdzie ona swój finał w uniżeniu haniebnej śmierci krzyżowej, która w istocie będzie największym, bo otwierającym niebo grzesznikom, wywyższeniem Syna Bożego, wedle Jego słów:
„A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie». To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć” (J 12, 32).
Aby dobrze zrozumieć sens tego Bożego paradoksu, warto przypomnieć inne słowa Jezusa, tym razem skierowane przez Zmartwychwstałego Pana do skruszonego Piotra, nad Morzem Tyberiadzkim, po tym jak wcześniej trzy razy zapytał ucznia, czy Go miłuje:
„Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»” (J 21, 17-19).
Wyciągnąć swoje ręce, oznaczało, w ówczesnym czasie, zostać przybitym do krzyża. Zatem Jezus zapowiada Piotrowi, że uwielbi Boga na krzyżu, jeżeli okaże Mu posłuszeństwo: pójdzie za Nim, jako pasterz Jego owiec.
Wejście Jezusa w wody Jordanu i przyjęcie przez Niego, z rąk Jana, chrztu na oczyszczenie z grzechów, których nie miał, było dla Jezusa aktem uniżenia, o czym, pośrednio, zaświadczył Chrzciciel:
https://jastkow.org/2022/01/06/6-stycznia-2022-r-objawienie-panskie/
Modlitwa na dzień Objawienia Pańskiego czyli Trzech Króli. (1863r.)
Tobie o najdroższy Zbawicielu, w lichej szopce w ubożuchnym żłobku, na garstce sianka złożonym, mędrcy świata i królowie oddają najwyższy hołd uwielbienia i składają najkosztowniejsze dary. Otóż i ja ubogi prostaczek wraz z niemi upadam przed Tobą, błagając Cię najpokorniej, daj mi zamiłowanie ubóstwa. Daj mi ubóstwo ducha, a będę bogatszym nad wszystkich Królów i nad wszystkich Panów, daj mi mądrość krzyża świętego, a będę mędrszy nad wszystkich mędrców świata tego.
Tobie o Najdroższy Zbawicielu nawet nierozumne bydlątka wół i osioł oddają pokłon głęboki, poznając Pana swego, a ja obdarzony rozumem, stworzony na obraz i podobieństwo Twoje, miałżebym nie poznawać Ciebie, nie kochać Cię! ach będę Cię kochał, będę Cię kochał póki mi sił stanie!
„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła” (J 1, 1-6).
W Prologu porusza nie tylko jego głębia i piękno, ale również niemal dialogiczny charakter. Najpierw poznajemy prawdziwą naturę Jezusa Chrystusa: jest odwiecznym Logosem - Bogiem, od zawsze (mówiąc bardziej precyzyjnie: poza czasem) będącym u Boga, który wszystko stworzył przez Niego (i dla Niego, jak pisze św. Paweł w Liście do Kolosan). Jezus Chrystus jest nie tylko pośrednikiem Ojca w dziele stworzenia, ale również Tym, bez którego nieustannej obecności żadne stworzenie nie mogłoby istnieć – dotyczy to w szczególności człowieka, jedynego stworzenia uczynionego na podobieństwo Boga i obdarzonego nieśmiertelną duszą.
Rozpoczęliśmy Nowy Rok 2022.
Razem z całym Kościołem, chcemy wejść w ten rok z Tobą Maryjo.
Ty, która przyniosłaś nam na świat Jezusa - nasze Wszystko, prosimy, przynieś nam w tym Nowym Roku Prawdziwe Dobro. To dobro, którego każdy z nas potrzebuje: osobiście, w małżeństwie, rodzinie, w życiu osób duchownych, konsekrowanych, żyjących w samotności, tam, gdzie jesteśmy, czy będziemy.
Wyjednaj nam wszelkie łaski, abyśmy w wolności Dzieci Bożych i w wolności osobistej, mogli przeżyć ten rok, w każdym aspekcie naszego życia, życia Kościoła i Ojczyzny naszej, po Bożemu. Nie zanosząc teraz szczegółowych próśb, zdajemy się na wolę Twojego Syna i Twoje, Matczyne, a w Ojczyźnie naszej, również, Królewskie Orędownictwo.
Zawsze Wola Twoja Panie.
Maryjo Święta Boża Rodzicielko, Pani i Królowo nasza, proszę módl się za nami. Bądź z nami w każdej chwili naszego życia.
W tym Nowym Roku, życzę tego każdemu z nas.
MODLITWA DO ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI
Boże, któryś przez dziewicze macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny obdarzył rodzaj ludzki łaską zbawienia wiecznego, daj, prosimy, abyśmy doznawali orędownictwa Tej, przez którą otrzymaliśmy Dawcę życia wiecznego, Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
Próby rozwiązywania różnych problemów przez zabijanie, funkcjonują od zarania ludzkości.
Zawsze były te dwie strony i dwa sposoby postępowania: Boży i diabelski.
W ten drugi sposób postępowania wpisał się król izraelski, Herod, który dla urojonego zagrożenia, przez Dziecię Jezus, postanowił zrobić czystkę, i to z zapasem, wśród niemowląt betlejemskich.
Dzisiaj właśnie obchodzimy ich święto.
Zapoznajmy się bliżej z historią młodzianków i ich święta:
Jezus rodzi się w rodzinie i umiera w rodzinie. Jego wcielenie, zbawcza śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie dokonują się w kontekście rodziny: tej biologicznej, społecznej i przybranej. Sam fakt, że Pan wybrał sobie na Matkę kobietę zamężną, świadczy o tym, że Jego misja odkupienia świata i uczynienia każdego człowieka dzieckiem Boga nie podważa istniejących więzów rodzinnym, klanowych, czy narodowych, ale je udoskonala, wypełniając swoją uświęcającą obecnością.
W Uroczystość Narodzenia Pańskiego, rozważaliśmy cztery perykopy ewangeliczne, które mogą przedstawiają misterium Bożego Narodzenia widziane z perspektywy św. Mateusza (wigilia), św. Łukasza (msza w nocy i msza o świcie), oraz św. Jana (msza w dzień). Dwóch synoptyków różni sposób spojrzenia na wydarzenia towarzyszące Wcieleniu i narodzeniu oczekiwanego Mesjasza: św. Mateusz widzi je raczej z perspektywy św. Józefa, podczas gdy św. Łukasz bardziej koncentruje się na Maryi, mimo to obaj opisują jedność i komplementarność obojga małżonków.
