W pierwszych dniach września wspomnienia sprzed lat…

Kiedyś nie odczuwało się tak mocno jak dziś, że kończą się wakacje. A szczególnie przedszkolacy na początku lat sześćdziesiątych... ot wrzesień - dalszy ciąg zabawy i beztroski. Ale jak tylko pamiętam – wrzesień, to początek wojny – strasznej wojny, jak mawiała Babunia i ocierała załzawione oczy, zaraz też zaczynała snuć wspomnienia - małe dziecko niewiele rozumiało, ale płakałam razem z Babunią. Później, z wiekiem sama dopytywałam, jak to było?

   Babunia została sama we wrześniu z moim Ojcem, bo Dziadek Kazimierz wyszedł z Warszawy na bezsensowny apel Umiastowskiego.... wrócił cudem po Pakcie Sikorski-Majski pod koniec 43 roku... Więc to na Babkę spadła troska o przeżycie – nie tylko jedynego, wymodlonego Syna, ale też o swoją i męża Rodzinę. Mieszkali pod Warszawą, duży dom, duży gród, sąsiedztwo łąk zapewniało wyżywienie.... kozie, która obficie dawała mleko.

Szkoły nastał czas.

Historia dnia rozpoczęcia nauki w dawnej Polsce.
  Od XV wieku aż do czasów zaborów parafialne szkoły elementarne w Polsce rozpoczynały nauczanie na wiosnę 12 marca na świętego Grzegorza. Tego dnia nauczyciele – głównie księża, kantorzy i kościelni chodzili od domu do domu w parafii przypominając rodzinom
o obowiązku posłania synów do szkoły. Z czasem ten zwyczaj przejęli sami uczniowie z dnia rozpoczęcia roku szkolnego tworząc święto zabawy zwane Gregoriankami.

Kino... Rodzina

Wakacje za nami, tyle wolnych dni, sporo było planów i oczekiwań czy aura będzie sprzyjać?
Ostatnio, wspólnie z córką, zaplanowałyśmy wyjazd mojego 4 letniego wnuka do kina - sporo teraz propozycji , można wybrać bajkę, która będzie atrakcyjna dla takiego malucha....
   Wczoraj się zastanawiałam, jak spędzają czas dzieci w licznej rodzinie - czy organizują sobie zabawę wspólnie, czy mamy słyszą często, że się nudzą?
Moi chłopcy rodzili się w latach 85-88, zabawki robił mąż a kiedy pora roku pozwalała wyjść na powietrze, ich inwencja twórcza nie miała granic…
Pamiętam, kiedy z okazji dnia dziecka, pojechali do kina, po powrocie były ostre spory, kogo mam najpierw wysłuchać. Pół roku słuchałam ze szczegółami opowieści Toy Story.

Moje troski i problemy... a może zagrożenia?

W  dzisiejszych czasach mamy bardzo ułatwiony kontakt.  Prawie każdy posiada telefon komórkowy, internet i całe to dobro, które ma służyć komunikacji międzyludzkiej.
Zauważyłam jednak w ostatnim czasie zupełnie odwrotne skutki tych dobrodziejstw.
Coraz więcej osób - przynajmniej wśród moich znajomych, wcale nie szuka kontaktu i obecności drugiego człowieka w swoim życiu, pociąga ich podglądanie życia innych, niezdrowa ciekawość i brak zaangażowania w jakiekolwiek sprawy- że o rozwoju duchowym z delikatności nie wspomnę.
Są aktywni, ale tylko w obserwowaniu, ewentualnie ujawnianiu swojej krytyki na czatach, forach. Nawet w sytuacji, kiedy są obecni w jakiejś słusznej działalności, zdecydowanie wolą tylko obserwować i nie zabierają głosu w dyskusji, nie mówiąc, że jej nie zaczynają ....
   Zawsze byłam osobą otwartą na krzywdę innych, starałam się być wsparciem dla innych. Kiedy ostatnio w moje życie wplątał się zamęt, z trwogą zauważyłam, że ludzie z wszystkich adresów  email, nękane moimi wiadomościami, milczą!

Bóg mówi "dziękuję"...

...a człowiek nie zawsze.

Wdzięczność. To będzie temat przewodni mojego premierowego postu. Poparte własnym przykładem, na którym się przejechałem.
My, ludzie współcześni, lubimy, gdy nam się dziękuje.
Robimy coś bezinteresownie, by innym żyło się lepiej, i oczekujemy za to, od odpowiednich osób bądź instytucji wdzięczności.
To taka forma zapłaty, bo ktoś powie, "dziękuję" doda "jesteś fajny/fajna" a nam od razu chce się żyć.

Niektórzy potrafią dopominać się o swoje...Nagle wielka afera, gdy my dalej chętnie się udzielamy, a słowo "dziękuję" jakoś przestało się już obijać o nasze uszy, lub obija się stosunkowo rzadko, nie tak często, jak my tego byśmy sobie życzyli.
Co się wtedy dzieje?

Małżeństwo to…. MY

  Różnie w tych naszych małżeństwach bywa… a może po prostu, za mało jest głębi tej Wspólnoty? Małżeństwo to przecież właśnie MY, a nie ciągle ja i ona, czy ja i on...
To niekiedy nie jest łatwe, ale nikt nie obiecywał, że będzie łatwo... :):):) Teraz jednak, nie są już tylko niewiastą i mężczyzną, ale żoną i mężem…
  Dobrze jest robić rachunek sumienia z przysięgi małżeńskiej... a najlepiej wspólnie.
W codziennych sprawach, tych najbardziej prostych i koniecznych :) ...  wtedy dokładnie widać gdzie trzeba zrezygnować z siebie :), bo służba w miłości w równym stopniu dotyczy obu stron :), bo jesteśmy z sobą na dobre i na złe… 
  W danym nam czasie, lepiej starać się być razem, w tym wszystkim co możliwe, aby było tego coraz więcej, niż skupiać się na tym co dzieli... nie ma ideałów :)...

Jak widzimy nasze miejsce w kościele, czym jest dla nas kościół?

Czy to miejsce, to tamta ławka z lewej strony, trzecia licząc od przodu - przynajmniej nie skrzypi kiedy klękam. Coraz rzadziej w moim parafialnym kościele, bo przecież tutaj się nie da! Proboszcz mnie tak irytuje, że Msza jest dla mnie przykrym obowiązkiem, całą liturgię jeszcze zniosę ale kiedy zaczynają się ogłoszenia, mam ochotę uciekać, tylko właśnie moja ławka z przodu, przeszkadza mi w tym, zaraz się wszyscy patrzą podejrzliwie a nie chcę psuć sobie opinii, więc słucham.... intencje mszy na następny tydzień a potem zaczyna się lista życzeń....składki, jakieś zachęty do spotkań z Ojcami Franciszkanami, właściwie nie wiadomo po co, nie mam na to czasu, jestem w każdą niedzielę na mszy świętej wystarczy! Będę musiała pomyśleć, gdzie pojadę w następną niedzielę, tam nie będę miała rozterek z tymi ogłoszeniami, w końcu nie moja parafia, mnie nie dotyczy tam nic....
W tę niedzielę, cały czas myśli uciekały mi na sąsiednie ławki po prawej, sąsiadka tam siedziała. Ma odwagę, tak do przodu a co wyprawia ze swoim życiem to szkoda gadać, Boga się nie boi......
Wszystko mnie tak rozprasza, nie umiem się już skupić, co zacznę, jakaś sytuacja mnie wyrywa i znowu od początku........

Skrajne myślenie, złe zachowanie?
A może jest inaczej?
Ja doświadczam takich ludzi w swoim życiu, ich miejsce to wyłącznie ta ławka a do całej reszty mają pretensje.
Doświadczam też innych, aktywnie działających przy parafii, wspierających ludzi samotnych, mających mimo to czas dla rodziny i najważniejsze, zawsze są pogodni, zarażają optymizmem i pokazują przykładem swojego życia, czym dla nich jest kościół.

Bo czasem tak niewiele trzeba...

 Stawiam na wszystko to,
co w życiu dobre jest.
Na pełnię wschodzącego słońca,
gdy niebo osłania mgła.
Stawiam na przyjaźń,
co całe życie trwa.
Na wiarę, która czyni cuda,
i siłą swą mnie wspiera.

W oczekiwaniu.... dzielę się... :) :) :)

  Co mnie w tym życiu pociesza?, że Święci też nie byli tacy super, że musieli się starać, że starali się więcej niż inni, że cierpieli dużo więcej niż chcieli... czyli jak każdy z nas ... a nawet pogardzano nimi... Wydaje mi się, że właśnie o te starania chodzi, o intencje podejmowanych działań, o ten Boży upór w pracy nad sobą, o pokorę, czyli prawdę o sobie ... o to aby budować coraz lepsze relacje z najbliższymi, żeby służyć innym, nawet jeśli wiele dzieli.

    
  Pan przyszedł do tych, którzy się źle mają, czyli do nas, jak pomóc, jak zachęcić innych ... 
  Wciąż też zastanawiam się, skąd tyle milczenia na naszej stronie, przecież każdy ma jakiś ból, coś do powiedzenia, podzielenia się... takie rozmowy to jakaś szansa na nabranie dystansu do własnych problemów... czasem wręcz mogą prowadzić do zobaczenia tego co zakryte...

A dobrze ci tak !

  
  Jak tylko sięgnę pamięcią, to powiedzenie „a dobrze ci tak” pierwsze się pojawia i zasmuca w swojej mściwości i zapalczywości.

  Babcia, jak tak powiedziała, to zaraz dodawała : nie śmiej dziadku z czyjegoś upadku, bo dziadek się śmiał i to samo miał „

  Ale w życiu bywa tak, że czyjeś upadki sprawiają nam radość, niestety w mojej rodzinie tak było, ze strony matki. Wciąż słyszałam jako dziecko, osądzanie sąsiadów: a to kułaki, a to partyjniacy, na wszystko ich stać, ale też klasyczne obmowy sąsiadów, pikantne szczegóły z ich życia, także wedle powiedzenia” wiedzą sąsiedzi, jak kto siedzi „. Częstym tematem były spory rodzinne, działy , spadki, i tu dopiero zaczynały grać emocje.

  W rodzinie było troje dzieci i nawet w dorosłości trwała rywalizacja między rodzeństwem o względy rodziców, nie tyle o względy duchowe i gorącość serca, ale  kto więcej dostanie, ile komu przypadnie i dlaczego tamten dostał więcej.

Niby byli zgrani, obowiązkowe wizyty na imieniny, a jednak miłości braterskiej i siostrzanej i z lupą byś nie zobaczył.

  My dzieciaki, latem umorusane, ganiające całymi dniami niewiele sobie robiliśmy z tych pogadywań starszych. Ważne było, aby się nie wydało kto np. uczył kury latać ze szczytu stodoły….

Pomocy ? Błogosławiona pomocy! …

  Jak to dobrze jest móc pomagać….. już w dzieciństwie mądre matki uczą pomagać swoje dzieci -  dzieci powinny  być grzeczne i usłużne, począwszy od najdrobniejszych rzeczy, najmniejszego wyrzeczenia. Tak było kiedyś, tak mnie uczyła moja Babunia Helena.

  No to w końcu jak to jest z tą pomocą?

Różnie, zaczynając od tego że każdy ma swoją definicje na własny użytek dostosowany do okoliczności. Taka twarda kalkulacja.

  Ewangelia na ten temat mówi jasno i zrozumiale dla każdego – zawsze w bezinteresowności i czystością serca, bez oczekiwań i wdzięczności .

No ale my mamy teraz nasze „pomocne zachowania” mocno wypaczone.

   Jak wrócić do tradycji? Od czego zacząć?

Ojczyzna w wierszach, modlitwie i przemyśleniach.

   
  W Wigilię Święta Niepodległości:


  Bądź otwarty i rzetelny,

 Pomnij zawsze, żeś Polakiem;

 Serce czułe, umysł dzielny -

 To bywało jego znakiem.

 Czcij ojczyznę, zawsze, wszędzie;

 Choć los na nią gromy miota,

 Nie zmoże jej, gdy żyć będzie

 Polski język, polska cnota.

                Kazimierz Brodziński, „Rada”

 A wieszże, młokosie,

 Co jest ojczyzna?

 - Oto ja ci powiem:

 Starzy ją zwali swym życiem,

 swym zdrowiem,

 Służąc jej wiernie w złym

 i w dobrym losie.

 Co jest ojczyzna?

 - To twej chaty ściany,

 To dach twój stary,

 słomą poszywany,

 To zagon żyta,

 co cię karmi w głodzie,

 Z rzeczki twej woda,

 co cię trzeźwi w lecie,

 To piękność dziewcząt,

 co ci serce bodzie,

Bułka z masłem, czyli nie poddawać się

  Wśród naszej ziemskiej wędrówki natrafiamy na różne sytuacje i problemy. Niejednokrotnie nie radzimy sobie z nimi i spoglądamy  w niebo z nadzieją, wiarą i ufnością. Ufamy i wierzymy, że nasze modlitwy zostaną wysłuchane, że nasz los się odmieni… 
  Co wtedy, gdy pomimo naszych modlitw, nic się nie dzieje, a wręcz jest gorzej? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta. Po pierwsze, na pewno nie należy się poddawać i wątpić. A po drugie, i najważniejsze, należy zawierzyć się Panu Bogu jeszcze mocniej.
 

  Kilka miesięcy temu natrafiłam na akt oddania się Panu Jezusowi (przeciw niepokojom i zmartwieniom) ks. Dona Dolindo Ruotolo. Znalazłam również nagranie z tym aktem.

Refleksja nad życiem. Dobrze wybrać Przyjaźń.

  Chcę podzielić się z Wami pewnym opowiadaniem, które kiedyś usłyszałam. 

Pewien człowiek miał trzech przyjaciół.  Pewnego dnia ten człowiek został oskarżony o przestępstwo, za które groziła kara śmierci.  Pierwszy z przyjaciół opuścił go natychmiast. Drugi doszedł z nim do drzwi sali rozpraw i też go zostawił. Trzeci wszedł z nim na rozprawę, był świadkiem i wybronił go od kary. 

  Takim człowiekiem jest każdy z nas.

Pierwszym przyjacielem jest nasze bogactwo,  które opuszcza nas natychmiast w momencie śmierci.

Uzdrowienie domu - o.Pelanowski

Dzisiaj zapraszamy do wysłuchania, katechezy o. Pelanowskiego, który mówi o uzdrowieniu domu.

Samotność, pustka, brak miłości... co jest przyczyną tego? Dlaczego wtedy wkrada się zło?

Na pewno wiele osób doświadczyło takiego stanu ducha, kiedy w którymś momencie swojego życia nagle zabrakło Pana Jezusa. Jak wtedy wyglądało takie życie?
Moment ten, od razu wykorzystuje zło, które chce wypełnić tą pustkę, zajmując miejsce Jezusa. Do czego wtedy to może doprowadzić?

Małżeńskie refleksje….

 ... Poranki bywają często zaskakująco różne od tych zaplanowanych wieczorem.... odwrotnie również bywa...  Stan naszego ducha, zmienia się… Nasza miłość ma wypływać z naszego wnętrza i to niezależnie od okoliczności dnia, albo też, czy druga osoba obok nas jest idealna i dzień kończony  jest wspólną modlitwą, czy też może nawet np. nie podziękuje za zrobioną kawę do śniadania….  

  Mam za sobą 30 lat małżeństwa i wciąż dostaję rano świeżą kawę, bez dziękowania. Czasem milcząco wstaję i podaję na ukruszonym talerzyku, zapakowane ciastko z samego dna mojej torebki- kupuję takie jakie lubi mąż. Podaję tylko jemu bo ja słodyczy nie lubię. Przez nasze życie przechodziły ogromne burze, nigdy jednak nie powodowały utraty ufności Panu Jezusowi. Z modlitwą też bywa różnie i od kilku lat nie klękamy razem. Zrozumiałam, że życie drugiego człowieka jest poza moim zasięgiem i nie może mieć wpływu na moje relacje z Bogiem. Bóg jest stały i niezmienny, pragnie tylko naszego dobra! Częściej to my sami plączemy wszystko. Nauczyłam się kochać męża takim jaki jest, z jego niedociągnięciami. Sama też mam wady, które mogą mu przeszkadzać.

Poddawać się dobrym natchnieniom

  Bywa, że czujemy, a nawet, że powinniśmy podjąć jakieś dobre działanie :)  ... Ale często tego nie podejmujemy. Łatwo przechodzimy do innych spraw i, jakby odpuszczamy te z których emanuje nadzieja, pragnienie i wola uczynienia czegoś dobrego... uczynienia wbrew zniechęceniu i przygnębieniu, których nie brakuje nam Polakom :) ...  

   Spójrzmy wokół, nawet ci, którym bardzo dobrze się powodzi są smutni i narzekają... taka teraz moda ? :)  może właśnie problem polega na tym, że wciąż patrzymy zbyt negatywnie... zamiast cieszyć się tym co jest i służyć innym... może zbyt przywiązujemy się do braków, które zawsze będą i które zamieniają uśmiech w smutek ... a Pan Jezus zaprasza, abyśmy się radowali :)... wbrew wszystkiemu :), bo uczynił nas zdolnymi do stawania się znakami sprzeciwu... abyśmy radowali się z naszej wolności Dzieci Bożych... bo przecież,  życie zaczyna się dopiero wtedy , gdy Jezus staje się powodem dla którego żyjesz :)... - bo wtedy dopiero możesz stawać się wolnym do Bożej radości :)... 

Tajemnica Nowenny Pompejańskiej. Film o Nowennie Pompejańskiej i Różańcu.

Otrzymaliśmy tę informację i zwiastun filmu. Dzielimy się. Polecamy.
  Aneta i Sławek

   Szczęść Boże
  Powstaje bardzo ważny film. Poświęcony nowennie pompejańskiej i
różańcowi. Pragnę poprosić i zaprosić do rozpowszechniania przesłania
Matki Bożej Pompejańskiej.   Wojciech

    Powstaje nowy film!

   Z radością przystąpiliśmy do realizacji filmu o nowennie pompejańskiej i różańcu. Za nami pierwszy etap – zbieranie materiałów do filmu. Przed nami ostatnia prosta: montaż!

  Nagrania w Pompejach 
  Sfilmowaliśmy wspaniałą bazylikę w Pompejach w szczególnym okresie, kiedy obchodzi się tam październikowe uroczystości ku czci Królowej Różańca Świętego oraz bł. Bartola Longo. Swoimi przemyśleniami podzielili się z nami arcybiskup Tommaso Caputo, ks. rektor sanktuarium ks. Pasquale Mocerino i wiele osób, które mają szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Pompejańskiej. W tym pracownicy sanktuarium, członkowie stowarzyszenia im. Bartola Longo, członkowie pielgrzymki pieszej do Pompejów, a także przypadkowi uczestnicy nabożeństw.

360 Rocznica Ślubów Jana Kazimierza

 ..... "aby rocznica w państwie mym odprawiała się solennie do skończenia świata rozpamiętywaniem łaski Boskiej i Twojej, Panno Przeczysta!”
  W roku Jubileuszu Chrztu Polski  obchodzony był niedawno  inny ważny Jubileusz, dotyczący ważnego wydarzenia z dziejów naszej Ojczyzny…  360 Rocznica Ślubów Jana Kazimierza w Katedrze Lwowskiej.

Ślubów, do których przy różnych okazjach często się wraca.

    Wróćmy i my.

  Polecamy następujące materiały:

                                           Aneta i Sławek

http://www.niedziela.pl/artykul/21702/W-360-rocznice-slubow-Jana-Kazimierza   W 360. rocznicę ślubów Jana Kazimierza 

1050 Rocznica Chrztu Polski Cz. 2

  
      Nasza modlitwa w intencji Ojczyzny.

  W 1050 Rocznicę Chrztu Polski módlmy się w intencji naszej Ojczyzny.
Dziękujmy za czas jej chrześcijańskiego rozwoju i przepraszajmy za wszystkie niewierności.
Prośmy, aby Polska była zawsze wierna Bogu i coraz bardziej, przez Maryję, odnawiała się w wierze. 
O „Nowe życie Polaków w Chrystusie".
O działania wszystkich dla dobra Polski i w duchu Bożym. O jedność i bezpieczeństwo we własnym kraju.
         Wspólnota Inicjatywy Modlitwy Wstawienniczej 

 Polecamy kolejne rocznicowe materiały:
https://www.youtube.com/watch?v=UqM7nmhki6w&nohtml5=False    Gdzie Chrzest tam nadzieja

https://www.youtube.com/watch?v=cA0w3qiapuw&nohtml5=False   Ślady Początków Dziejów 

http://adonai.pl/historia/?id=180    O Chrzcie polski

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/P/PS/pk201325_polska.html   Tak Polska się zaczęła