W tę niedzielę, cały czas myśli uciekały mi na sąsiednie ławki po prawej, sąsiadka tam siedziała. Ma odwagę, tak do przodu a co wyprawia ze swoim życiem to szkoda gadać, Boga się nie boi......
Wszystko mnie tak rozprasza, nie umiem się już skupić, co zacznę, jakaś sytuacja mnie wyrywa i znowu od początku........
Skrajne myślenie, złe zachowanie?
A może jest inaczej?
Ja doświadczam takich ludzi w swoim życiu, ich miejsce to wyłącznie ta ławka a do całej reszty mają pretensje.
Doświadczam też innych, aktywnie działających przy parafii, wspierających ludzi samotnych, mających mimo to czas dla rodziny i najważniejsze, zawsze są pogodni, zarażają optymizmem i pokazują przykładem swojego życia, czym dla nich jest kościół.
To wspólnota, działająca razem dla wspólnego dobra, udzielająca sobie nawzajem wsparcia i dostrzegająca każdego człowieka.kiedy dodamy do tego najważniejszy i nadrzędny element jakim jest Bóg, wszystko stanowi całość. Zjednoczoną, mocną i otwartą na łaski.
Działanie takiej wspólnoty to nie tylko niedzielna Eucharystia, to wszystkie pozostałe sprawy naszego życia- rodzina, sąsiedzi, miejsca pracy, czas odpoczynku, wspólnych spotkań.
Są wakacje, czas urlopów..., życzę Wam, abyście w pełni odpoczęli... może np dołączyli do pikniku, który organizuje parafia?
Takie spotkania to nie tylko modlitwa, to także zabawa, radosne chwile i obecność drugiego człowieka, której tak często nam brakuje.
Dajmy coś z siebie, swój czas, dobre słowo, pomyślmy, jakie jest moje miejsce w kościele.... W naszej Modlitewnej Wspólnocie również.
Anna E
Pani Anno E,czy pani pisze o sobie?Bo jeżeli tak,to jest żle jest bardzo żle.Ja idę na mszę,idę na spotkanie z Jezusem,pomyśleć o sobie,o swoim życiu,za coś przeprosić o coś poprosić.Słucham uważnie słów kapłana.A co się dzieje dokoła ,kto jak się zachowuje, to nie moja sprawa.Różni są księża, różni są ludzie i sprawy też nie są jednakowe.Pozdrawiam serdecznie.Łucja.
OdpowiedzUsuńPragnę Kościoła i kocham Kościół. Podobną miłością, o jakiej mówił Piotr zapytany przez Jezusa, czy Go miłuje. Taką miłością niedoskonałą, ale daną mi z Góry. Czasem Kościół mnie boli, co oznacza, że i ja jestem bólem dla Kościoła. Jednak pozostaję otoczona wraz z innymi Miłością samego Chrystusa, tę doskonałą. Porusza mnie to do głębi. Czasem bywam w innym kościele, niż mój parafialny. Najpierw była to taka ucieczka. Gdzie indziej znalazłam rekolekcje dla siebie. Bóg jest jednak niepojęty w swoim działaniu. Właśnie przez to 'gdzie indziej' skierował mnie na powrót do mojej parafii, ale już głębiej, prawdziwiej. Znowu zapragnęłam 'swojego kościoła', w jego prawdzie: o świętości i o grzeszności. Bóg też dał mi się poznać bardziej. To znaczy, że cokolwiek się wydarzy, będzie mnie szukał, aż znajdzie, Jego miłość do szaleństwa. Ciągle na nowo szukam miejsca w moim Kościele, myślę, że to dobrze, chcę dać się zaskakiwać mojemu Bogu nieustannie na nowo ... i w końcu Jemu odpowiedzieć, tak całkiem.
UsuńPięknie napisałaś, tak od serca, szczerze. Dziękuję za Twoje słowa.
UsuńSzkoda tylko, że tak dużo anonimowych mamy na stronie... Może można podać imię :) ;)
Łucjo, ponieważ ja zaakceptowałem tekst Anny E, więc dam słowo… Myślę, że to nie jest krytykancki tekst, a o swoim przeżywaniu kościoła Anna pisze w drugiej jego części.
UsuńPoruszenie spraw z pierwszej jego części jest do przyjęcia i może ktoś w nich się odnajdzie… może zastanowi się i spróbuje nanieść korektę swojego uczestnictwa we Mszy Świętej.
Sam mam doświadczenia, że jeszcze nim opuściłem świątynię, to w tłoku, w kruchcie słyszałem niewybredne komentarze do tego w czym uczestniczyliśmy….
I ktoś to mówi tak, że trudno nie słyszeć… Anna chociaż w ten sposób zwróciła uwagę na niewłaściwą postawę. Napisała o problemie, bo to niestety jest problem.
Przeczytałem ten tekst i tak się dzisiaj złożyło że poszedłem na Mszę św. poszedłem jak zwykle wcześniej by być 15 min przed rozpoczęciem. By się wyciszyć, przygotować dary, przeprosić Boga za każde zło z mojej strony. Myślałem też o naszej Wspólnocie - prosiłem za Nią. Ale nie o tym chciałem mówić. Dziś się tam coś wydarzyło. Coś co mówi o stanie świadomości uczestników Mszy św. Ludzie uklękli równo ze słowami kapłana:"... oto Ciało Moje". Dlaczego? Nie było dziś ministranta aby mógł zadzwonić dzwonkami. To przykre. Z jednej strony dziwnie się czułem jak jako jeden z niewielu uklęknąłem dużo wcześniej a z drugiej strony zasmuciłem. Myślę sobie - Boże jak bardzo bym chciał aby innym przytrafiło się to samo co mnie - kiedyś w 2013 roku, o czym już pisałem w swoim świadectwie. Z drugiej strony przychodzi też myśl że ode mnie Pan Bóg będzie wymagał więcej. To takie moje przemyślenia. Odbiegnę trochę od tematu. Mój prawie 9-letni syn był ze mną na Mszy. Nie chciał iść. Powiedziałem mu że bardzo bym chciał żeby poszedł. Widziałem walkę jaką toczył wewnątrz. Później mimochodem rzuciłem pytaniem: Ciekawe który wilk wygra w Tobie? Nie wiedział o co mi chodzi. Wytłumaczyłem mu, że w każdym człowieku trwa walka pomiędzy dobrem a złem i że to są te wilki - dobry i zły. A wygrywa zawsze ten którego karmisz a wszystko zależy od ciebie.
OdpowiedzUsuńDziś nakarmił dobrego wilka. Obyśmy zawsze karmili tego dobrego wilka.
Z Panem Bogiem i Maryją - Mariusz B.
....Jeszcze jedno - bardzo polecam książkę Cataliny Rivas, która poprzez swoje wizje opowiada o prawidłowym przeżywaniu Mszy Świętej. To mała książeczka a jakże pomocna w zrozumieniu pewnych prawd. Mnie bardzo pomogła:
OdpowiedzUsuńhttp://allegro.pl/najwiekszy-cud-i6888586662.html
M.B
Świetnie Mariuszu, że dajesz namiary na tą publikację i się z nami nią dzielisz. Masz słuszność, że można czuć się zażenowanym, jak niektórzy nie wiedzą jak przeżywać mszę św, a jeszcze gorzej, że nie wiedzą ja w niej uczestniczyć. To przykre jak piszesz.
OdpowiedzUsuńZ Panem Bogiem i Maryją
Szczęść Boże
OdpowiedzUsuńDziś spóźniłam się z 5 minut na mszę. Wróciłam po nocce, chciałam zobaczyć jak tam moje dzieci, spojrzałam na zegarek i stwierdziłam, że przecież miałam wyjść wcześniej. Planowałam inaczej.
Szłam , niosąc z sobą mój krzyż - Problemy nieżyczliwych mi osób. Stałam w kościele i myślałam, że dobrze, że tu jestem, miałam nadzieję, że poczuję się lepiej. Przyjęłam komunię w intencji osób, które tak mi uprzykrzają życie. Chciałam zamówić mszę św.w ich intencji- najbliższe wolne dopiero w sierpniu, więc dopisałam się do środowej nowenny z moją intencją.
Muszę się przyznać, że myślałam o tych wrogo nastawionych osobach, w myślach prosiłam, aby Pan odsunął ich ode mnie. Wiedziałam, że to niewłaściwe, miałam wrażenie, że okradam Boga z należnego mu czasu. Przyniosłam mu swoje problemy zamiast cieszyć się tą chwilą, którą mogłam z nim spędzić. Przepraszałam za to, że zbyt mało czasu mu poświęcam, że zbyt mało Go kocham.
.....
Ostatnio jest coraz ciężej. Nie mogę spać, mam lęki, boje się o moje dzieci... Strach zabija boleśnie... Boje się o moją rodzinę...
Wczoraj o koło 21 będąc w pracy poczułam ulgę , moc modlitwy... Uspokoiłam się..., ale strach powraca.
Inaczej zaplanowałam mszę, inaczej wyszło. Chciałabym chodzić do Kościoła i co dzień dziękować Panu za każdy dzień. Dziękuję mu za mój najcenniejszy skarb, za moją rodzinę.
Chciała bym, aby mój mąż i dzieci chodziły ze mną do kościoła. Przeważnie chodzę tam sama, czasami uda mi się wyciągnąć któreś z moich dzieci.
Chciała bym lepiej przeżywać niedzielę, tak aby na prawdę to był dzień poświęcony dla Pana. W szczęściu i spokoju. Bez zbędnych prac i pośpiechu.
Życzę takich spokojnych i błogosławionych niedziel dla każdego z was. abyście mogli wspólnie chodzić do kościoła i cieszyć się sobą na wzajem.
Dziękuję wam za każdą modlitwę.
Proszę o modlitwę o rozwiązanie moich problemów, aby nieżyczliwe mojej rodzinie osoby przestały nas nękać i szantażować.
Bóg zapłać Bożenka PZ
Bożenko - ciężko Ci. To widać. Ty masz wiarę a domownicy jej nie mają tak jak byś tego chciała. Ty otrzymałaś tą łaskę WIARY a oni jeszcze nie. Musisz im ją wyprosić a na chwilę obecną oddać Panu Bogu ten problem. Po prostu dawać przykład i zachęcać a resztę oddać Jemu. Napomnieć, może lekko trącić, ale nie za mocno bo i sam Pan Bóg by tego pewnie nie chciał. Czytając to co piszesz widzę, że Twoja wiara jest na tyle duża by aż modlić się za swoich prześladowców a równocześnie na tyle słaba by nie móc przestać ciągle o nich myśleć - nawet w czasie poświęconym Panu Bogu. Spróbuj może popatrzeć na to z innej perspektywy - na Mszy Św. kiedy tylko zorientujesz się, że te złe myśli powracają, natychmiast je odrzucaj, nie nakręcaj się nimi, spróbuj przynajmniej. Duch Święty pomoże Ci w tym na pewno. Widzę, że w Twoim życiu pojawił się strach. Jestem niemal przekonany, ze w wielu sytuacjach jest to strach nieuzasadniony. taki nieuzasadniony strach pochodzi od szatana. jesteśmy nim stale bombardowani w różnych sytuacjach. Różnie sobie z nim radzimy. Przychodzi głównie jak chcemy zrobić coś dobrego. Ciebie ogarnął jak widać znacznie szerzej. Myślę, że powinnaś dokładnie z Bożą pomocą przyglądnąć się swoim lękom (zobaczyć w co się "przebierają")i każdy z nich ponazywać. Przez to w pewnym sensie zostaną jakby oswojone. W ten sposób zaczniesz nad nimi panować czyli NIE słuchać ich - bo żaden lęk jako taki (który wyrządza krzywdę)nie pochodzi od Boga.
OdpowiedzUsuńNie myśl że jestem taki mądry - przytaczam tylko to czego uczy św. Ignacy Loyola.
Życzę Ci wytrwałego zmagania ze złem tego świata. Karm się Słowem Bożym a będziesz silna. A jak Bóg z nami to kto przeciwko nam?!
Walcz - na CHWAŁĘ BOŻĄ. Dopóki walczysz - wygrywasz.
Mariusz B.
UsuńDzięki za słowa wsparcia.
Ja w pełni zdaje sobie sprawę, skąd pochodzi ten strach. Wiem, że to walka dobra ze złem, sęk w tym, że obecnie walczę z ludźmi na stanowiskach, gdzie ręka rękę myje. Są to ludzie, którzy są w stanie zrobić wszystko. O ludzkiej moralności, przyzwoitości nie ma tu mowy. Są bezwzględni. Są to instytucje, które powinny pomagać ludziom, a szkodzą-kierowane chęcią szybkiego i łatwego zarobku.Są to osoby o podwójnych twarzach, prowadzące działalność na różnych szczeblach, jedni zlecają robotę drugim...
Bo wiesz, ja to sobie tak myślałam, jak oni mogą żyć krzywdząc innych i dorabiając się na cudzym nieszczęściu. Stwierdzam , że mogą.Depczą po innych i nie oglądają się za siebie, byle jak najwięcej zarobić.
Najgorsze to, że mamy wspólnych znajomych, niektórzy są normalni, wstawiają się z mną, ale to osoby robią wszystko by mnie oczernić.
Modle się za te nieżyczliwe mi osoby. Proszę Pana abym mogła im wybaczyć i zapomnieć. Nie chcę pamiętać złego, bo wiele już przeszłam. Ataki jednak się ponawiają.
Proszę jak zwykle o modlitwę.
Pozdrawiam.
Bożenka PZ