Gorzkie żale. Cz 3.

Część III

   Jezu, jak mocno musisz mnie kochać, jak bezgranicznie musisz wierzyć swojemu Ojcu, że to wszystko ma sens…

  Bo mi nie wystarczy Twoja męka, chcę Twojej śmierci... wiem, że mój grzech zamyka drogę do Boga, którą jesteś Ty.
 Jestem mordercą Miłości.

   A Ty Jezu czekasz, dajesz mi szansę na zbawienie do samego końca... może nie odrzucę swojego krzyża, tylko pomogę Ci go nieść, może nie ukryję się w tłumie tylko przyjdę obetrzeć Ci twarz, może będę przy Twojej Matce, gdy ciężar moich grzechów będzie obalał Cię na ziemię… może… 
Masz cały czas nadzieję...

Ludowo – liturgiczne zwyczaje Tygodnia Męki Pańskiej na dawnym Podlasiu

Tydzień przed Wielkanocą obfitował w zapomniane dziś obrzędy.

Najpóźniej w Wielki Wtorek kończono porządki. Składało się na nie bielenie izb, zdobienie ścian kolorowymi wzorkami lub wycinankami oraz wysypywanie piaskiem ścieżek
i podwórka. Przy suficie wieszano słomiane pająki. Zakazywano prania i rąbania drew, by na wioskę nie padł piorun.

W środę udawano się do kościoła na „ciemną jutrznię”, po której kapłan gasił świece
na ołtarzu i uderzał w niego mszałem. Był to symbol chaosu jaki nastąpił po aresztowaniu Jezusa. Podniosłą atmosferę zakłócali chłopcy, którzy przez trzy dni chodzili po wsi terkocząc kołatkami i uderzając kijami w ogrodzenia by „wygnać diabła z opłotków”. Obserwowano także pogodę bo jaka Wielka Środa taka wiosna, Czwartek – takie lato, Piątek – taka jesień, a Sobota – taka zima.

W Wielki Czwartek, tak jak jest do dziś,  z kościołów na znak żałoby po odśpiewaniu „Gloria” znikały dzwony zastępowane przez kołatki i milkły organy. Księża myli nogi 12 starcom przypominając czyn Jezusa z Ostatniej Wieczerzy oraz konsekrowali trzy Hostie.

Gorzkie żale. Cz 2

Część II

  Przyjmujesz Jezu każdy mój grzech, każdą ohydę , którą noszę w sercu.

 Stoisz... a ja biję coraz mocniej, szydzę, obdzieram z szat, bawię się Twoim cierpieniem i bólem, bez opamiętania, wiję koronę cierniową z moich nieprawości…. jeszcze to….

  Duszo moja, serce…. kiedy będzie dość…, czy wtedy, gdy zabraknie sił do zadawania bólu Jezusowi?

Hosanna, czy na krzyż... Białe, czy czarne?...

Niedziela Palmowa

 Gałązki z drzew, nawet płaszcze na drodze….

Tłumy ludzi... pełne uniesienia....

Hosanna na ustach….

  
  
Może wielu z nich było nakarmionych, może widziało cuda Pana Jezusa?...

  Tak zaczynamy Liturgię Słowa dzisiejszej niedzieli.

 A jak ją kończymy?

Co tłum wtedy krzyczy?

 Na krzyż z Nim!

   Co ja będę krzyczał, gdy wokół brzmieć będzie Hosanna?...

A jaką postawę zajmę za kilka dni, a szerzej wtedy, gdy trzeba w życiu wykazać się odpowiednią postawą?

„Pamiętajcie chrześcijanie, że za tydzień Zmartwychwstanie”. Niedziela Palmowa, palmy - historycznie.

Ten krótki wierszyk przed wiekiem towarzyszył wracającym z kościoła w Niedzielę Palmową zwaną też Kwietną lub Wierzbną. Jest ona początkiem obrzędów Wielkiego Tygodniai przypomina o triumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy. Na jego pamiątkę do liturgii w XI wieku wprowadzono zwyczaj święcenia zielonych palm i procesji z nimi.
  Polski folklor przypisał palmom nadzwyczajne zdolności. Jej podstawę – gałązki wierzby obsypane baziami uznawano za symbol zmartwychwstania i nieśmiertelności. Oprócz niej do palmowego bukietu wykorzystywano cis, bukszpan, barwinek, borówki, tuję i suszone kwiaty. Przewiązywano to wszystko wstążką. Moc palmy wzrastała wraz z jej poświęceniem.

   Po powrocie z procesji uderzano się nią, kropiono dom i całe obejście, gładzono boki krów. Poganiano je też palmą na pierwszy wypas.

Gorzkie żale Cz. 1

Część I

  Panie Jezu, tak bardzo mnie kochasz, że jesteś w stanie za mnie umrzeć.

Wymaga tego Boska sprawiedliwość.

  Tyle zła, tyle mojej niegodziwości, egoizmu, braku wiary… to wszystko chcesz wziąć na siebie i prosić Ojca Niebieskiego o Miłosierdzie.

  Przepraszam Cię Jezu za ból, który zadaję Twojemu sercu, ból zadany moimi grzechami oddanymi Tobie, ale też i tymi, które cały czas są we mnie.

  Czy dlatego tak cierpiałeś w Ogrójcu, bo wiedziałeś, że wielu ludzi odrzuci dar Twojej miłości, męki i śmierci krzyżowej?

  Czy ja nie jestem jedną z nich, pielęgnując w sobie grzechy, których nie chcę oddać w Sakramencie Pokuty i Pojednania?

Życie Drogą Krzyżową

14 stacji ludzkiego życia
Wielki Post. Wspominamy mękę Pańską. Szukamy odpowiedzi na różne pytania. Usiłujemy zobaczyć więcej. 

Okres Wielkiego Postu to czas rekolekcji, nawracania się i odnajdywania Boga na nowo. 
   Dla mnie osobiście, jest to szczególny okres w roku liturgicznym. Trudno nam nieraz, zaakceptować Jezusa na Krzyżu - cierpiącego, samotnego i odrzuconego. Wolimy patrzeć na Chrystusa, który naucza, uzdrawia, innymi słowy, działa. Śmierć Zbawiciela na Krzyżu, jakby ogranicza Jezusa. No bo jak, Syn Boży mógł umrzeć?!