Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa Pana

W kawałku chleba, w kroplach wina, na słowa kapłana "… to jest Ciało Moje… to jest kielich Krwi Mojej.."- Jest sam Bóg, Jezus Chrystus...
    Bez wiary w Słowo Boże, bez pomocy Ducha Świętego niemożliwe do pojęcia, a jednak... 
 To jest Prawda.
  Spróbujmy przejść procesję Bożego Ciała z wiarą, że idziemy za Królem Wszechświata.

Elżbieta od Trójcy Świętej.

O niewieście, która już tu na ziemi :):):) żyła rzeczywistością Trójcy Świętej

 Kochani :):):) z okazji Uroczystości Trójcy Przenajświętszej, którą w minioną niedzielę przeżywaliśmy, pragnę przybliżyć Wam chociaż odrobinę, niesamowitą w dążeniu do świętości, znaną zapewne niektórym, karmelitankę bosą, Elżbietę Catez.

   Żyła we Francji, w latach 1980-1906, a jej wspomnienie liturgiczne obchodzimy w dniu 8 listopada. Elżbieta była osobą, której spojrzenie jakby dostrzegało to, co niewidzialne...

  Jan Paweł II w homilii zatytułowanej Bóg-wszystkim we wszystkich wygłoszonej podczas Mszy beatyfikacyjnej w dniu 21.11.1984 powiedział min. :

"Naszej zdezorientowanej ludzkości, która albo nie potrafi już odnaleźć Boga, albo zniekształca Go, która szuka słowa, na którym mogłaby oprzeć swą nadzieję, Elżbieta daje świadectwo doskonałego otwarcia się na Słowo Boże, które przyswoiła sobie w tym stopniu, że stało się ono prawdziwym pokarmem dla jej refleksji i modlitwy, że znalazła w nim całą swą rację życia i poświęcenia się uwielbieniu chwały Bożej."

Elżbieta Catez urodziła się 18 lipca 1880 r. w Avor, w pobliżu Bourges we Francji, w obozie wojskowym, gdzie przebywał jej ojciec, kapitan, Joseph Catez. Matką Elżbiety była Marie Rolland. Około 1 listopada 1882 r. państwo Catez osiedlili się w Dijon, w pobliżu dworca i tam 20 lutego 1883 r., urodziła się siostra Elżbiety, Małgorzata. Siostry żyły ze sobą w wielkiej  przyjaźni :):):)...

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16).

  Uroczystość Trójcy Przenajświętszej, którą Kościół celebruje podczas dzisiejszej eucharystii, stanowi syntezę zbawczego objawienia się odwiecznego Boga w historii. 
  Św. Paweł uczy nas w Liście do Hebrajczyków: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1, 1-2). Mową Syna, o którym pisze Apostoł Narodów jest całe Jego życie: od momentu Wcielenia do ofiary paschalnej, którą Jezus złożył z siebie na krzyżu i – jak pisze św. Marek – „zawołał donośnym głosem i oddał ducha” (Mk 15, 37). Krzyk Zbawiciela na drzewie kaźni jest przemową, wyrażającą w dramatyczny sposób pełnię miłości Syna do Ojca i do ludzi, za których cierpiał i umarł w pohańbieniu. Jej następstwem jest dar Ducha Świętego, którego Jezus obiecał uczniom podczas ostatniej wieczerzy: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy (…) A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję” (J 14, 15-17; 26-27).

Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi

     
   6 czerwca 2017r w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem z udziałem Konferencji Episkopatu Polski, w obecności władz państwowych, został odnowiony Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi.

  „Akt ten zostanie następnie ponowiony w każdej diecezji, parafii i rodzinie 8 wrześnie br., w uroczystość Narodzenia Matki Bożej.”

  
    Możemy jednak już teraz, osobiście zawierzyć siebie samych, nasze rodziny i bliskich oraz  naszą wspólnotę Inicjatywy Modlitwy Katolickiej Niepokalanemu Sercu Maryi.

     
   Treść Aktu Zawierzenia znajdziemy pod linkiem:
http://episkopat.pl/akt-poswiecenia-kosciola-w-polsce-niepokalanemu-sercu-maryi-dokumentacja/
 

Uzdrowienie Kolana - Świadectwo Wioletty

  Szczęść Boże

Chciałabym z Wami podzielić się Cudem, którego doświadczyłam w miniony piątek, podczas Wieczoru Uwielbienia z Modlitwą o Uzdrowienie. Oczywiście zaniosłam też Naszemu Tatusiowi wszystkie intencje, które do mnie za pośrednictwem Forum Modlitwy Wstawienniczej wysłaliście... teraz czekajcie na Cud.

 

   Zacznę od początku. Mam problem z lewym kolanem. Nadwyrężyłam kolano na Drodze Krzyżowej, która odbywała się w kwietniu ulicami mojego miasta. Nie zauważyłam studzienki ściekowej i krzywo stanęłam, poczułam ból w kolanie, ale dotarłam do końca. Czasami ból był lekko odczuwalny, a czasami nie mogłam z bólu chodzić. Ale do rzeczy.  Wczoraj już o 15-ej byłam w Kościele, gdyż poszłam pomóc Siostrze zakrystiance w sprzątaniu na wikariacie, ból kolana nasilał się coraz bardziej im bliżej było do Mszy Świętej.  O 18-ej rozpoczęła się Msza, a ja z bólu ledwo stałam, ale nie poddawałam się i wytrwałam do końca. Po Mszy Św. rozpoczął się Wieczór Uwielbienia, mimo bólu prawie cały czas klęczałam. Dziękowałam, prosiłam i uwielbiałam Boga w intencjach, z którymi przyszłam, ale nie prosiłam o uzdrowienie kolana.

"Bóg jest, nawet kiedy Go nie ma..."

  Odkrywanie Boga... to dopiero sztuka! A On jest, tak po prostu, tak zwyczajnie, jest. 
Gdzie? Pierwsza odpowiedź, jaka się nasuwa, to Bóg, który jest w niebie.... no, nie sposób się nie zgodzić. Odmawiasz Ojcze nasz? No jasne! W tej modlitwie, słów "Ojcze nasz, któryś jest w niebie", nie sposób nie zauważyć, czy pominąć.

   Wiemy więc, gdzie jest, nie wiemy gdzie Go nie ma... Ateiści, jak mantrę, powtarzają, że Boga nie ma, albo, że jest energią, materią, i tak dalej. Materię i energię, to On sam wymyślił. Zastanówmy się, jak energia czy materia mogła stworzyć jedno i drugie???  Bez sensu.

  Nauczmy się szukać Boga w naszym codziennym życiu. 
Absurd? Jak Bóg może być obecny w domu, gdzie mąż bije żonę, żona, męża, albo oboje rodzie, znęcają się nad dziećmi. 
  Boska inteligencja polega na tym, że nie da się Go zobaczyć na żywo, takim, jakim On naprawdę jest.

„Weźmijcie Ducha Świętego!” (J 20, 22).

  Zesłanie Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, w święto Pięćdziesiątnicy, które celebrujemy podczas dzisiejszej Eucharystii, jest dopełnieniem objawienia paschalnej miłości Trójcy Przenajświętszej, oraz definiuje misję Kościoła – mistycznego Ciała Zmartwychwstałego Syna Bożego. Polega ona na aktualizacji zbawczej misji Chrystusa, poprzez posłuszeństwo nakazowi Pana: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” (Mt 28, 19-20.

Realizacja tej misji byłaby niemożliwa tak dla Apostołów jak i dla nas, gdyby nie dar Ducha Świętego. 
W tym sensie doświadczenie słabości Getsemani, kiedy uczniowie opuścili Jezusa i rozproszyli się przerażeni, chcąc uniknąć uwięzienia czy nawet śmierci, którego echa rozbrzmiewają w dzisiejszej Ewangelii, gdy słyszymy, że uczniowie przebywali w pomieszczeniu – być może w Wieczerniku – do którego „drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami” (J 20, 19), ma wartość oczyszczenia z pychy i poczucia własnej, iluzorycznej mocy, która stawia opór Bożej łasce.