Przemienienie

 Wczoraj obchodziliśmy Święto Przemienienia Pańskiego.

  Miałem możliwość uczestniczyć w uroczystości odpustowej w parafii pod tym wezwaniem, a następnie w Apelu Jasnogórskim w swojej parafii.

   Z homilii odpustowej bp. K. Gurdy, oraz z Apelu  chciałem przytoczyć kilka myśli, które zapadły mi w pamięć... I jakąś moją refleksję również.

   

 Przemienienie Pana Jezusa.

Dla kogo? Po co? Dlaczego?

   

  Dla Apostołów, ale nie w nagrodę, tylko ku umocnieniu, żeby zdołali przetrzymać zgorszenie Krzyża.

 Trudno im poszło….  ale umocnieni Zmartwychwstaniem, stali się fundamentalnymi świadkami naszej Wiary.

 Czyli było Ono również dla nas.

   Przemienienie Jezusa miało być siłą na wszelkie trudne chwile, poczucie osamotnienia, ludzką słabość. 

My też, gdy jest trudno, powinniśmy pamiętać, że było również inaczej.

 

  Od Przemienienia Jezusa, Ks. Biskup przeszedł do przemiany każdego z nas.

 Przemiany z ewidentnego zła, albo przemiany ku większemu dobru.

Czas Pielgrzymowania.

  Wczoraj wspomniałem o Apelu Jasnogórskim z uczestnikami Pielgrzymki na Jasną górę.

 Konkretnie Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej.

  
  
 Rankiem następnego dnia była Msza Święta.

Przyszły wszystkie 4 grupy, które nocowały w mojej miejscowości i trochę miejscowych ludzi. Niektórzy z nich dołączyli do Pielgrzymki.

    Czy Pielgrzymowałeś pieszo na Jasną Górę, czy do innego Sanktuarium? 

  Ja nie mam wielkiego stażu. 2 razy Pielgrzymka Warszawska i dwa razy Podlaska.

    Dawne piękne dzieje.

 Jak wspomnę drugą w kolejności od powstania Pielgrzymkę Podlaską i gościnność ludzi, to aż łezka się kręci.

  Jeśli ktoś zrobił błąd i zabrał z sobą prowiant na pierwsze dni pielgrzymki, to nie wiem, co z tym robił, bo gościnność ludzi była tak wielka, że człowiek mógł z sobą nic nie mieć.

    Duchowe pragnienia i przeżycia były, ale pamiętam trud, jaki musiałem pokonywać pod koniec każdego etapu, czy nawet przez jakiś czas po jego zakończeniu. Ogromny ból, w kolanach… ale przechodziło po jakimś czasie i na drugi dzień, znów mogłem być na obrotach.

  Nie wiem, czy ten trud nie był tym, co najbardziej mogłem Bogu przez Maryję ofiarować….

   
W tym roku bardzo nie widziałem, ale zawsze w pielgrzymkowej braci, najbardziej zwracały moją uwagę malutkie dzieci na wózkach, które kochający rodzice już od najmłodszych lat, bo chyba nie miesięcy, wprowadzali na drogę wiary.

  Drugą grupą były osoby starsze, dzisiaj również takie widziałem, czasem też ludzie na wózkach inwalidzkich.

  Jeśli takie osoby wytrzymują trud pielgrzymowania, to pozostałym powinno być łatwiej i na przyszłość, nie ma się co ociągać, jeśli inne sprawy pozwalają.

 Młodzież. Radość, entuzjazm, ale gdy trzeba pokuta w drodze.

   Obecnie pielgrzymka, to raczej takie Boże wędrowanie, ale tej pokuty przecież trzeba.

Ci, którzy pielgrzymowali w Pielgrzymce Warszawskiej, pamiętają pewnie miejsce, gdzie przeprowadzana jest Droga Krzyżowa.

   Nowe Miasto n. Pilicą….

Postój długi bywał, rzeka, aż prosiła skorzystaj opłucz pot, kurz, zażyj ochłody….

  A co jest za chwilę za mostem…. Pustynia, gdy jest sucho… i tam właśnie ta droga Krzyżowa. Bez maski ani rusz. Dobrodziejstwo Pilicy ginęło po kwadransie. 

Na zdjęciu widać już maski u niektórych osób, chociaż to musiał być początek pustyni, skoro zdjęcia dało się robić. 

   Ale ludzie szli,  idą i będą szli….

Nakarmiony

  Byłem na Uczcie.

 Piękny budynek z historią w tle, chociaż pięknie odnowiony  w środku i na zewnątrz.

 Stół zastawiony, gości sporo było…… ale ze „Świata”

 Pielgrzymi zagościli w nasze progi. 
To była, taka Apelowa Uczta.

Można było posłuchać, pośpiewać, chwilę pomyśleć…. 

 Przypomnieć sobie młodość, swoje pielgrzymowanie. 
Poczuć jedność.

Było też Przesłanie.

 A Gospodarz ofiarował Samego Siebie.

Nakarm nas Panie, abyśmy mieli siłę trwać.

  Ostatnio przeżyłam błogosławiony czas dwutygodniowych rekolekcji i miałam to szczęście doświadczyć życia codzienną Eucharystią, Słowem Bożym i Modlitwą.
Dzięki temu wszystkiemu zobaczyłam jakimi marnościami potrafię się karmić na codzień, zapominając o najbardziej treściwym pokarmie dla mojej duszy. Jak bardzo troszczę i dogadzam swojej cielesności...

  Dzisiejsze czytania bardzo mocno przypominają mi o tym, co a raczej Kto powinien być dla mnie najważniejszy.
  Już w księdze Izajasza czytamy, jak Bóg nawołuje lud do tego, aby nie wydawali pieniędzy na to, co nie jest niezbędne do życia.
"Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem?"
Mówi:
"Słuchajcie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw. Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie."

 Można by pomyśleć, no tak, ale bez chleba, bez jedzenia nie da się żyć. Dzisiaj, kiedy świat stawia nam coraz większe wymagania, nasze potrzeby rosną a co za tym idzie "musimy" pracować, pracować i pracować.
Skąd na to wszystko brać?
Jak nakarmić rodzinę i zapewnić godziwe warunki?

 W tym biegu i pędzie zapomina się nieraz, że nie samym chlebem żyje człowiek, spychając Pana Boga na margines.

2 sierpnia Odpust Porcjunkuli

 Porcjunkula, czyli Bazylika Matki Bożej Anielskiej to skromny kościółek znajdujący się we wnętrzu renesansowej świątyni u stóp Asyżu. Tytuł  Matki Bożej Anielskiej nadał świątyni podobno św. Franciszek z Asyżu, bo jak legenda głosi słyszano często nad kapliczką głosy anielskie. Pierwotnie nazywał się Najświętszej Maryi Panny z Doliny Jozafata, gdyż według podania,  jego fundacji dokonali pielgrzymi wracający z Jerozolimy, którzy przywieźli grudkę ziemi z grobu Najświętszej Maryi Panny./ grób Maryi sytuowano właśnie w Dolinie Jozafata w Ziemi Świętej/.

  Kiedy na początku XIII wieku kapliczka znajdowała się w ruinie została odbudowana przez św. Franciszka.  W uroczystość św Macieja Apostoła usłyszał słowa Ewangelii : "Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. (...) Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski" (Mt 10, 6-10).

    Franciszek wziął to przesłanie do swojego serca głęboko i stał się ubogim, a ubóstwem bogaty, zaczął nauczać ...

  Doświadczenie bliskości Boga zaowocowało... :) zgłosili się do Franciszka pierwsi uczniowie, zamieszkali z nim przy kościółku Matki Bożej Anielskiej jako bracia mniejsi, a za cel życia obrali głoszenie Jezusa Chrystusa, ubogiego Chrystusa ;) służbę ludziom, nawoływali do pokuty i nawrócenia. 

  Kaplicę Matki Bożej Anielskiej wraz z przylegającym terenem otrzymali na własność w roku 1211 od Benedyktynów z góry Subasio. Stąd też Porcjunkula nazywana jest domem macierzystym zakonu św. Franciszka z Asyżu. Tu powstał też drugi franciszkański zakon - klaryski./pierwotnie - Ubogie Panie/                      

  ... Zapewne wielu z nas zna historię Porcjunkuli... Jednak zachęcam do odczytania jej na nowo, może właśnie na stronie LG  

http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/08-02c.php3

 z której w jakimś stopniu skorzystałam pisząc te słowa ;)

  Zachęcam gorąco do spojrzenia na to wielkie bogactwo, do którego jesteśmy zaproszeni w naszym Kościele, tak bardziej osobiście, jakby na nowo ... św. Franciszek ... ubóstwo w Jezusie Chrystusie, bogactwo niepojęte ... Matka Boża ... nasza Niebieska Mamusia ... Matka Boża Anielska, która czeka na nas ...:) ...

Być posłanym, lub pomagać Posłanym

+

 Czy zechcesz posługiwać proszącym?

Czy weźmiesz współodpowiedzialność za ich posługę, za nich?

 To takie pytania do wczorajszego tematu: Duchowa Adopcja Kapłanów…..

    Sławek

Duchowa Adopcja Kapłanów, Misjonarzy, Misjonarek, Sióstr i Braci Zakonnych

    Jedna z osób modlących się w Modlitwie Wstawienniczej przesłała nam informację i zachętę do Modlitwy za Osoby, które poświęciły się na służbę Bogu i które jednocześnie same proszą o tę modlitwę.

   Zamieszczamy informację Magdaleny prosząc o wczytanie się w to co napisała, rozważenie i odpowiedzialną decyzję serca. 

  Ludzie, którzy szczególnie stają w sprawach Bożych potrzebują modlitewnego wsparcia i duchowej ochrony ze strony innych osób. Nie możemy, chociaż być może byśmy chcieli, być tam gdzie są Oni, i tak, jak Oni służyć Bogu i bliźnim, ale jednak cząstkę w tej posłudze możemy mieć.

  Sławek i Aneta

  Szczęść Boże

Bardzo proszę o przesłanie mojej prośby do Osób posługujących Modlitwą Wstawienniczą, oraz o umieszczenie jej również na stronie Modlitwy Wstawienniczej

Kochani

  Pewni misjonarze i księża bardzo potrzebują modlitewnego wsparcia, czyli objęcia ich tzw. adopcją duchową. Listę oczekujących znajdziecie pod linkiem: http://ddak.wordpress.com/zgloszenia/

  

Idea Duchowej Adopcji Kapłanów, Misjonarzy, Misjonarek, Sióstr i Braci Zakonnych zakłada adopcję terminową - od kilku dni, tygodni, miesięcy do kilku lat (lub więcej) - i adopcję stałą - na zawsze.

  

Jest to obietnica modlitwy codziennej.

   

Część adoptujących podjęła się tej drugiej, bardzo wymagającej adopcji, jednak nie podołali odpowiedzialności i pozostawili księży z podlinkowanej listy bez modlitwy. Być może lepiej objąć adoptowanych opieką duchową na czas określony i przedłużać ją niż przerwać.

  Proszę Was i zachęcam do podjęcia adopcji modlitewnej za duchownych z ww. listy lub innych księży, misjonarzy, zakonników, również: więźniów, ofiary handlu ludźmi - szczególnie osoby zmuszane przemocą fizyczną i psychiczną do prostytucji, lub nadludzkiego wysiłku, czy też inne osoby potrzebujące Waszych codziennych modlitw.

   

 Podjęcie tego trudu chwilami naprawdę ciąży i bywa niebezpieczne duchowo, ponieważ stajemy na linii walki dobra ze złem - tak samo zresztą, gdy podejmujemy się każdej modlitwy, jednak liczne łaski jakimi obdarzany jest adoptujący, m.in. niezwykły rodzaj więzi jaki tworzy się czasami między modlącym się a omadlanym, odczucie wspólnoty i modlitw z drugiej strony, wynagradzają wszystko.

Więcej o adopcji duchownych poniżej:

Duchowa Adopcja Kapłanów: http://ddak.pl/

Duchowa Adopcja Misjonarzy - http://www.misyjnedrogi.pl/index.php/wielkopostna-modlitwa-rozancowa-misjonarze

Duchowa Adopcja Sióstr Zakonnych: http://ddasz.wordpress.com

Duchowa Adopcja Braci Zakonnych: http://ddabz.wordpress.com/

Niech Was Bóg błogosławi.

Dziękuję za modlitwy, szczególnie podejmującym się duchowej opieki nad potrzebującymi.

   Magdalena