Przemienienie

 Wczoraj obchodziliśmy Święto Przemienienia Pańskiego.

  Miałem możliwość uczestniczyć w uroczystości odpustowej w parafii pod tym wezwaniem, a następnie w Apelu Jasnogórskim w swojej parafii.

   Z homilii odpustowej bp. K. Gurdy, oraz z Apelu  chciałem przytoczyć kilka myśli, które zapadły mi w pamięć... I jakąś moją refleksję również.

   

 Przemienienie Pana Jezusa.

Dla kogo? Po co? Dlaczego?

   

  Dla Apostołów, ale nie w nagrodę, tylko ku umocnieniu, żeby zdołali przetrzymać zgorszenie Krzyża.

 Trudno im poszło….  ale umocnieni Zmartwychwstaniem, stali się fundamentalnymi świadkami naszej Wiary.

 Czyli było Ono również dla nas.

   Przemienienie Jezusa miało być siłą na wszelkie trudne chwile, poczucie osamotnienia, ludzką słabość. 

My też, gdy jest trudno, powinniśmy pamiętać, że było również inaczej.

 

  Od Przemienienia Jezusa, Ks. Biskup przeszedł do przemiany każdego z nas.

 Przemiany z ewidentnego zła, albo przemiany ku większemu dobru.

 Tyle się dzieje w życiu obecnego człowieka. Tyloma sprawami się zajmuje: z wyboru, z tzw. zbiegu okoliczności życiowych…. albo jest mu podsuwane, żeby się nimi zajął….

   

 Czy wszystko jest konieczne, dobre?

Gdzie jest granica?

   

 Granicę wierzącemu wyznacza spokojne sumienie.

Stwierdzenie Ks. Biskupa było konkretne.

 Jeśli coś w życiu powoduje konflikt sumienia, a tym bardziej, jeśli rodzi grzech, trzeba się tego wyrzec.

   

Trzeba się przemienić.

Wybrać Pana Boga, naprawdę.

   O konieczną przemianę każdego z nas, prosimy Cię Panie.

    Sławek