"Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?".

Dzisiejsza perykopa wzięta z Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 2, 41-52) opowiada o wydarzeniu, które rzuca światło na wyjątkową relację Jezusa do Świątyni, jako domu Jego Ojca, oraz do Jego ziemskich rodziców. W kontekście święta Świętej Rodziny, scena ta ukazuje nie tylko miłość i troskę Maryi i Józefa, ale również duchowy rozwój Jezusa, Jego wyjątkowy związek z Ojcem oraz wezwanie każdej rodziny do życia w jedności z Bogiem.

  Jezus, w wieku dwunastu lat, coraz wyraźniej odczuwał, że świątynia jest miejscem szczególnym – domem Jego Ojca. To właśnie tam czuł się najbliżej Boga. Maryja i Józef, pełni miłości i zaufania do Jego mądrości, zrozumieli, że ich Syn dojrzewa w sposób wyjątkowy. Jednak nie pojmowali jeszcze w pełni, że dla Jezusa wypełnianie woli Ojca było priorytetem. Dlatego pozostał w świątyni, by rozmawiać z nauczycielami Pisma i zgłębiać tajemnice wiary.

Oktawa Bożego Narodzenia – wiara i obyczaje

   Oktawa to taki okres liturgiczny, który rozpoczyna się ważną uroczystością religijną i następującymi po niej siedmioma dniami. Liczba osiem jest symboliczna - oznacza wejście w nowy wymiar czasu, w wieczność. Obchodząc oktawę świętujemy ją, jako jeden nieustanny dzień świąteczny. Teraz, od 25 grudnia obchodzimy pierwszą z oktaw liturgicznych roku kościelnego, Oktawę Bożego Narodzenia, która przedłuża nam radość i nadzieję z przyjścia Jezusa na świat. W tym okresie przypada kilka ważnych wspomnień, natomiast nasi przodkowie chroniąc wiarę w czasie zaborów, przypisali mu obyczaje i tradycje wynikające z naszej kultury, a łączące się z religią.

   Drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia to wspomnienie świętego Szczepana pierwszego męczennika, którego ukamienowano za wiarę w Jezusa Chrystusa. Dlaczego w tak radosne Święta wspominamy akurat Jego śmierć? Dla chrześcijanina śmierć, a szczególnie śmierć w stanie łaski uświęcającej jest kolejnymi narodzinami. Narodzinami dla Nieba. Jezus narodził się po to, by dla nas umrzeć, stąd świętujemy tak inne, niezwykłe narodziny.

Słowo i Kapłańskie Błogosławieństwo na Boże Narodzenie 2024r.

Drodzy: 

  Siostry i Bracia, ze Wspólnoty IMW i Róż Różańca Świętego...

  Każdy z nas ma inną liczbę lat i doświadczeń :) kolejne Boże Narodzenie w naszym życiu połączone będzie ze Zwyczajnym Rokiem Jubileuszowym 2025 Wcielenia Syna Bożego. Wspomnimy razem Betlejemską Noc Narodzenia Jezusa Chrystusa Syna Bożego. "Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami" (J 1,14).

W naszym przepełnionym życiu skupmy się na Zbawicielu, który do nas przychodzi i "ma słowa życia wiecznego" (J 6,68). 

   Ojciec święty Franciszek w Bulli "Spes non confundit, nr 25 pisze, że "zbliżający się Jubileusz będzie Rokiem Świętym charakteryzującym się nadzieją, która nie gaśnie, nadzieją w Bogu..."

Otwórzmy się na łaski płynące z Bożego Narodzenia i Jubileuszu.

"Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów".

Genealogia Jezusa Chrystusa, którą rozpoczyna Ewangelia św. Mateusza, ma ogromne znaczenie teologiczne i duchowe dla zrozumienia tożsamości nadchodzącego Mesjasza. Autor, wskazując na pokolenia od Abrahama do Jezusa, ukazuje Bożą opatrzność, która kieruje historią ludzkości. Linie rodowe są nie tylko świadectwem biologicznego pochodzenia, ale przede wszystkim ukazują, jak Bóg działa w historii, aby wypełnić swoje obietnice.

W genealogii św. Mateusz wymienia wiele znanych postaci, w tym Abrahama, Dawida i Salomona. Każda z tych postaci odgrywa ważną rolę w historii zbawienia. Abraham, jako ojciec wiary, Dawid jako król, z którego rodu miał przyjść Mesjasz, oraz Salomon, jako budowniczy świątyni. To wyraźnie pokazuje, że Boża opatrzność nieustannie prowadzi ludzkość ku realizacji planu zbawienia. Nawet przez ludzkie słabości i grzechy Bóg potrafi wyprowadzić dobro, co ukazuje Jego miłość i wierność wobec stworzenia.

Nasze życzenia na Boże Narodzenie

Szczęść Boże

  Na świąteczny czas Bożego Narodzenia, chcielibyśmy życzyć każdemu z naszej Wspólnoty Inicjatywy Wstawienniczej, abyśmy samemu, ale i z naszymi najbliższymi otworzyli drzwi naszych serc i domów na przyjście Dziecięcia Jezus. Aby  przychodzące Dziecię - Bóg i Zbawiciel nasz, Jezus Chrystus, wniósł w nasze serca i domy radość, pokój i ukojenie, wzmocnił wiarę i nadzieję. Udzielił wszelkich potrzebnych Łask i Błogosławił każdy kolejny dzień życia naszego i naszych bliskich.

  Maryja i Święty Józef niechaj prowadzą nas do Jezusa.

  Radosnych i Błogosławionych Świąt Narodzenia Pana Jezusa.

                  Sławek i Sabina

Wigilia i Boże Narodzenie – gdy prawdy wiary łączą się z tradycją i folklorem

   Starsi ludzie odchodzą, świat epatuje nowoczesnością i to, co było, coraz bardziej odchodzi w zapomnienie. Dlatego ten tekst niech będzie ku pamięci. Trochę tradycji, trochę folkloru, ale tak było...

  Wigilia to tradycyjne określenie na wieczór poprzedzający ważne święto. W ciągu roku przeżywamy wiele wigilii, ale dla wielu najważniejsza jest Wigilia Bożego Narodzenia. 

  Należy zaznaczyć, że jej wydźwięk ma ściśle eschatologiczny kontekst. Oczekujemy na przyjście Chrystusa na końcu czasów, chociaż celebrujemy pamiątkę Jego narodzenia. Chrześcijańskie obchodzenie świąt przyczyniło się do powstania bogatej tradycji, przepisów i symboliki dotyczącej Bożego Narodzenia, co w połączeniu ze swoistym folklorem i polską obyczajowością sprawiło, że przez lata (szczególnie w okresie zaborów) pozwalało utrzymać wiarę w naszym narodzie..

"Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana"

  W IV Niedzielę Adwentu, Kościół stawia przed nami postać Maryi, która wyrusza w drogę, by odwiedzić swoją krewna Świętą Elżbietę. W centrum tej ewangelicznej sceny z Łk 1, 39-45 znajduje się nie tylko spotkanie dwóch kobiet, ale przede wszystkim tajemnica wiary, miłości i posłuszeństwa wobec Boga. Maryja, niosąc w swoim łonie Jezusa, staje się żywą Arką Nowego Przymierza, wzorem dla każdego z nas w drodze wiary.

  "Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane jej od Pana" — te słowa Świętej Elżbiety stają się kluczem do zrozumienia Maryi, jako wzoru wiary. Nie jest to wiara łatwa, ani powierzchowna. Maryja, zgadzając się na wolę Bożą, stanęła wobec tajemnicy, która przerasta ludzkie pojęcie. Zgodziła się na macierzyństwo, które miało zmienić losy świata, choć mogło przynieść jej niezrozumienie, odrzucenie, a nawet niebezpieczeństwo. Mimo to uwierzyła słowom anioła, powierzając całe swoje życie w ręce Boga. Jej wiara była aktem głębokiego zaufania, które pozwoliło Jej przyjąć niezwykłe powołanie.