Weronika, a Tydzień modlitw o trzeźwość Narodu.

  

Wielki Post, piątek w Tygodniu modlitw o trzeźwość Narodu...

Dzień, w którym uczestniczymy w Nabożeństwie Drogi Krzyżowej.

   

  Zatrzymajmy się przy VI stacji Drogi Krzyżowej.

 

Weronika ociera twarz Panu Jezusowi.

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.

Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

  Jedyna niewiasta, jedyna osoba, która zdobyła się nie tylko na współczucie i może uronioną łzę, ale na konkretną pomoc.

Wrogo nastawiony tłum, pot i krew zalewają twarz Jezusowi i ktoś odważa się na otarcie jej.

Ten akt miłosierdzia, to jest jednocześnie akt odwagi i przyznania się do Jezusa, stanięcia przy Nim.

  Żyjemy w społeczeństwie, w którym alkohol używany jest przy wielu okazjach i często w dużej ilości... w zbyt dużej.

  Jedną z takich okazji jest: "na odwagę".

O uzdrowienie.... trędowatego...

"Wtedy przyszedł do Niego trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go:

«Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić».

 [A Jezus], zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego:

«Chcę, bądź oczyszczony!»  

Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony."

Mk, 1, 40-42

 

  Siostro i Bracie...  

Nie zapytam Cię, czy jesteś zdrowy?

Mógłbym, nieco delikatnie, czy enigmatycznie, zapytać, jak tam z Twoim zdrowiem?

   Mając jednak na względzie słowa dzisiejszej Ewangelii, zapytam Cię nieco inaczej i całkiem wprost:

 Co w Twoim życiu jest, niby trąd ?

... ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka. I usługiwała im. Mk, 1,31

1.Zachowanie Jezusa w domu dwóch braci – Apostołów, Szymona i Andrzeja wskazuje na Jego stosunek do rodziny, różny od tego, który niektórzy kreują na podstawie Jego słynnych słów: „«Któż jest moją matką i [którzy] są braćmi?» I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką»” (Mk 3, 33-35), stawiając w niemal negatywnym świetle „biologiczną” rodzinę Zbawiciela, która stoi „na dworze”: „Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego” (Mk 3, 31), w kontraście do „prawdziwej” rodziny tych, którzy siedzieli „dookoła Niego”.  

W dzisiejszej perykopie nowa rodzina Jezusa, rodzący się Kościół, to znaczy Jego Apostołowie, gromadzi się wokół teściowej Szymona, będącej częścią jego biologicznej rodziny, która potrzebuje pomocy:

„Zaraz po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce). Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę, gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała” (Mk 1, 29-31).

Posłyszawszy o chorobie teściowej Piotra, Jezus natychmiast udał się do niej po czym, nie zważając na nieczystość jaką mógł zaciągnąć, dotknął ją i uzdrowił. Pan nie rozróżniał między troską o „swoich”, czyli tych, którzy za Nim poszli, a ich rodziną, dlaczego więc miałby dokonać tego rozróżnienia wobec swojej rodziny: Matki, która Go urodziła i wychowała posłuszna woli Bożej, oraz krewnych, z którymi przez dziesięciolecia wiązały go głębokie relacje, mające niewątpliwy wpływ na kształtowanie się Jego ludzkiego charakteru. Powołując żonatych mężczyzn na swoich Apostołów, Zbawiciel wskazał na wagę, jaką przykłada do rodziny. Skoro, bowiem powiedział: „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela” (Mt 19, 5-6), to trudno sobie wyobrazić, aby będąc Bogiem chciał podważyć swoje przykazanie. Powołując uczniów, Jezus nie niszczy rodzin, ale je uświęca i wpisuje w zbawczą misję swojego Kościoła: uzdrowiona teściowa „im usługiwała”, wspierając w ten sposób misję Chrystusa i Jego uczniów. I to właśnie niewiasty okazały się wierne Jezusowi aż do Jego śmierci krzyżowej:  „Było tam również wiele niewiast, które przypatrywały się z daleka. Szły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu. Między nimi były: Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza” (Mt 27, 55-56

Kim jest dla Ciebie Jezus Chrystus?

  Czytając dzisiejszą Ewangelię, można zauważyć, że słowa Jezusa, które wypowiada w jednym ze swoich nauczań w synagodze, właściwie, doprowadzają do pytania: Kim jest Jezus?

  Pytanie to zrodziło się zarówno w słuchaczach, którzy zdumiewali się Jego nauką, bo zauważali, że słowa Jezusa mają moc, jak i w tych, którzy może dopiero po wyrzuceniu ducha nieczystego z opętanego, zwrócili uwagę, że nie tylko nauczanie Jezusa ma moc, ale przed tą mocą ustępują nawet duchy nieczyste, które są Jezusowi posłuszne.

   Pan Jezus przyszedł do ludzi... do każdego człowieka.  Tylu mogło usłyszeć naukę Jezusa, podawaną tak, jak jeszcze tego nie słyszeli, mogli zobaczyć wiele znaków, a mimo to tylko niewielu prawdziwie i jednoznacznie opowiedziało się za Jezusem. Świadczy o tym proces Jezusa i skazanie Go na śmierć. Śmierć, która dokonała się,  niemal, w samotności.

   Kto okazuje się dla tych ludzi, ale i dla nas świadkiem Boskości Jezusa?

Zapragnij ŻYĆ. Naprawdę ŻYĆ.

Mam do Ciebie pytanie.

Czy Ty żyjesz?

Powtórzę.

Czy TY żyjesz?

Zapytam po raz trzeci.

Czy Ty naprawdę Żyjesz?

 

   Jeśli jest Ci trudno zdecydować się na szczerą, prawdziwą odpowiedź, albo nie wiesz, co to znaczy żyć naprawdę, to, proszę, posłuchaj słów nieodżałowanego śp. Ks. Piotra Pawlukiewicza... i może znajdziesz odpowiedź, a jeżeli okaże się nie żyjesz, to zaczniesz ŻYĆ.   

https://www.youtube.com/watch?v=_pFSCZwNpIs

Wspomnienie Błogosławionych Męczenników Podlaskich.

   W Dniu Wspomnienia Błogosławionych Męczenników Podlaskich, zanieśmy nasza modlitwę za ich wstawiennictwem w intencji jedności Chrześcijan i o dobro w Ojczyźnie naszej.

Litania do błogosławionych Męczenników z Pratulina

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami,
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami,
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami,
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami,
Święta Maryjo, módl się za nami,
Święta Boża Rodzicielko,
Królowo Męczenników,
Błogosławiony Wincenty, bohaterski obrońco wiary,
Błogosławiony Anicecie, wzorze prawdziwej mądrości i pobożności,
Błogosławiony Bartłomieju, modlący się za prześladowców,
Błogosławiony Danielu, patronie apostolstwa świeckich,

„Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi” (Mk 1, 17).

Kilka tygodni temu słyszeliśmy z ust Jana chrzciciela wezwanie do nawrócenia, ponieważ przybliżył się dzień ustanowienia przez mesjasza królestwa Bożego na ziemi:

 „W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa:  «Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Dla Niego prostujcie ścieżki!” (Mt 3, 1-3).

Jan rozumiał misję mesjasza, jako oczyszczenie ludu Bożego ogniem i uświęcenie go przez chrzest w mocy Ducha Świętego:

„Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym” (Mt 3, 11-12).

Istotną cechą działalności nadchodzącego mesjasza miał być uniwersalny charakter sądu, przed których nie uchroni sama przynależność do narodu wybranego a jedynie autentyczność zmiany postępowania, która mierzona będzie jej owocami: