Powszechność, to nie obowiązek Zbawienia...

Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli mówi o powszechności zbawienia, o tym, że stało się ono dostępne dla wszystkich narodów.

  Z powszechności wynika jednak, tylko możliwość zbawienia, a nie zbawienia, jakby przez aklamację… bo jak czytamy w Ewangelii, będą tacy, którzy będą precz wyrzuceni…

   
  Życie Pana Jezusa było przepełnione: modlitwą, nauczaniem, przewodzeniem, działaniem… wszystko w duchu bożym, posłuszeństwie i miłości.

   W aklamacji przed Ewangelią czytamy następujące słowa:

„Ja jestem drogą, prawdą, i życiem.

Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie.” J 4,16

  Można, w tym miejscu, przypomnieć przypowieść o Dobrym Pasterzu, w której, napotykamy następujące słowa:

  „Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. …

Powstańczy i po powstańczy... zawsze rodzinny czas.

Długo zastanawiałam się czy napisać .... napisać to, co pamiętam z dzieciństwa z opowiadań Babuni Heleny, jej Braci Stefana i Romana o Powstaniu Warszawskim.

Pragnę tym moim skromnym pisaniem oddać hołd Bohaterom Niezłomnego Miasta, jakim była Warszawa i jej Mieszkańcy.

Babunia Helena- ostoja, skała, wsparcie dla całej Rodziny podczas okupacji. To dzięki Jej staraniom rodzina przeżyła okupację, bo Babunia dokarmiała, miała staranie o wszystkich, a została sama z Synem Frankiem, bo Mąż Kazimierz powędrował na wschód i wrócił dopiero pod koniec 1943r, schorowany, zabiedzony, ledwo żywy.

… i tak trwali wszyscy, gorąco się polecając opiece Matce Najświętszej. Pamiętam Różaniec Babuni- takie grubsze koraliki, nierówne a wyślizgane od ciągłego obracania w palcach. 

Ten Różaniec to była dopiero broń. Babunia wymodliła powrót Męża od Sowietów, wymodliła scalenie Rodziny - choć niestety nie wszyscy po Powstaniu wrócili....

„Przyszedłem rzucić ogień na ziemię” (Łk 12, 49).

 

  Dzisiejsza perykopa jest szczególnie przejmująca, ponieważ poznajemy w niej naturę uczuć, które przepełniają Najświętsze Serce naszego Pana:

„Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę (gr. thelo, chcę), żeby on już zapłonął. Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki (gr. synechomai, jestem dręczony), aż się to stanie” (Łk 12, 49-50).

Jezus wypowiada te słowa po przypowieści eschatologicznej, w której opisuje sąd, jakiego pan dokona nad sługą

„w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę ” (Łk 12, 46).

Maryjna sobota - Historia obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej.

  "Najstarszy opis wizerunku Matki Bożej podaje Jan Długosz w Liber Beneficiorum: „Obraz Maryi Najchwalebniejszej i Najdostojniejszej Dziewicy i Pani, Królowej świata i Królowej naszej (…) wykonany dziwnym i rzadkim sposobem malowania (…) o przeładnym wyrazie twarzy, która spoglądających przenika szczególną pobożnością – jakbyś na żywą patrzył”. 


  Malowidło zalicza się do typu przedstawień określanego mianem Hodegetrii. Nazwa ta oznacza „Tę, która prowadzi”. Ukazuje Maryję jako Matkę Boga, ale też Matkę każdego człowieka..."

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

... rozważamy,  by umacniać wiarę i odważnie żyć nauką Chrystusowego Kościoła… 

 Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest najstarszym świętem maryjnym.  Prawda o Wniebowzięciu rozwijała się przez dwa tysiące lat …

  W V wieku w Jerozolimie pojawiło się święto Zaśnięcia i Złożenia do grobu Maryi. Początkowo wspominano w ten sposób śmierć Maryi. Później zwrócono uwagę na ostateczne spełnienie jej życia i przebywanie w niebie.

W okresie od V do VII wieku powstały legendy  opowiadające o odejściu Matki Bożej z tego świata.

W średniowieczu  rozwinęła się poważna refleksja teologiczna na temat tajemnicy Maryi i rola legendarnych wątków maryjnych stawała się coraz mniejsza. Teolodzy uzasadnili wniebowzięcie Maryi podkreślając Jej niepowtarzalny związek z Jezusem zmartwychwstałym,  poprzez Boże macierzyństwo… 

„Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze” (Łk 12, 34).

Wędrując ku Jerozolimie, gdzie dopełni się Jego zbawcze dzieło i objawi w pełni Boża miłość, Jezus uczy swoich uczniów i tłumy czym jest sprawiedliwość większa od tej, którą głoszą uczeni w Piśmie i faryzeusze, a która jest niezbędna, aby wejść do królestwa Bożego (por. Mt 5, 20).  

Pan, czyniąc „małą trzódkę” swoich uczniów beneficjentami królestwa swego Ojca, które jest jednocześnie Jego królestwem, ponieważ – jak sam powie, przygotowując uczniów na swoje odejście i na dar Ducha Świętego – „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje” (J 16, 15), oczekuje od nich prawdziwej sprawiedliwości. Nic w tym dziwnego, przecież, jak uczy nas św. Paweł „królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi” (Rz 14, 17-18). 

W tym sensie człowiek z tłumu, który oczekiwał od Jezusa, aby skłonił jego brata do podzielenia się z nim majątkiem, ani tym bardziej kierowany zapobiegliwością bogacz z przypowieści, chcący zapewnić sobie spokojny byt na resztę życia, nie byli ludźmi sprawiedliwymi, ponieważ kierowali się egoizmem, który niczym ciężki, młyński kamień zawieszony u szyi, zwracał ich spojrzenia i serca w dół, ku temu co przyziemne. Tymczasem Jezus wzywa wszystkich swoich naśladowców do nawrócenia, metanoi, całkowitej zmiany – wbrew wszelkiej światowej mądrości i tzw. zdrowemu rozsądkowi – systemu wartości.

Maryjna sobota - Pozwól mi przyjść do siebie, Maryjo.

 
 Maryjo
 W pielgrzymce mojego życia pociągaj mnie do Ciebie nieustannie.
A ja Maryjo, abym nieustannie do Ciebie szedł...

https://www.youtube.com/watch?v=dClAJDikExU