Perykopa
ewangeliczna, którą rozważamy podczas dzisiejszej Liturgii Słowa, wprowadza nas
głębiej w tajemnicę królestwa Bożego, które jest obecne i działa wśród nas.
Pierwsze dwie przypowieści mają, jako wspólny mianownik, ogromną radość, jaką
wywołuje w człowieku doświadczenie Bożego królowania, które staje się
rzeczywistością w osobie Emmanuela, Boga z nami, Jezusa Chrystusa.
Trzecia przypowieść stanowi swoistą syntezę nauki o historii zbawienia
skierowanej do uczniów – apostołów, „rybaków ludzi”. Jednoznacznie wskazuje nam
ona, że sąd, który czeka każdego z nas na końcu czasów, jest dziełem Boga, zaś
naszym obowiązkiem jest dążenie do świętości własnej, oraz głoszenie Ewangelii
słowem i przykładem, a także nieustanna modlitwa o zbawienie wszystkich ludzi.
„Królestwo
niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i
ukrył ponownie. Uradowany (gr. apo tes charas; dosł. z radością)
poszedł, sprzedał wszystko, co miał (gr polei panta hosa echei), i kupił
tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego
pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał
wszystko, co miał, i kupił ją” (Mt 13, 44).