Prawo świętości...

  Wielki Post rozpoczęty na dobre… niektórzy są już nawet po Rekolekcjach… 
Każdy ma w swoim życiu, wiele spraw, które powinien zmienić, a może nawet całkiem się z niektórymi pożegnać… Z innymi odwrotnie, dobrze by było je podjąć.

   Wszystko dla Jezusa i dla swojej świętości.

Dla przykładu to, o czym mówiła do nas w dniu wczorajszym, w pierwszym czytaniu Liturgia Słowa:

   Pan powiedział do Mojżesza:
«Mów do całej społeczności synów Izraela i powiedz im:
„Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz.
Nie będziecie kraść, nie będziecie kłamać, nie będziecie oszukiwać jeden drugiego.

Nie będziecie przysięgać fałszywie na moje imię. Byłoby to zbezczeszczeniem imienia Boga twego. Ja jestem Pan.

„Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon” (Mt 4, 10).

  Liturgia Słowa, którą Kościół Święty ofiaruje nam w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, wyprowadza nas, wraz z Panem Jezusem, na pustynię, abyśmy – doświadczając kuszenia ze strony diabła – odkryli istotę naszego chrześcijańskiego powołania, którą jest stawanie się darem dla innych w posłuszeństwie Bogu.

W swojej Ewangelii św. Mateusz przedstawia Pana Jezusa jako nowego Mojżesza, prawdziwego Mesjasza w którym doskonale wypełniają się obietnice, jakie Bóg złożył przez proroków swojemu ludowi. Jednocześnie w nowym ludzie wybranym, Kościele chrystusowym, wypełnia się historia zbawienia. Dlatego w życiu Jezusa odnaleźć możemy liczne odniesienia do wydarzeń starotestamentalnych, które Pan, swoim słowem i czynem, oświeca i w pełni realizuje.

„Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła” (Mt 4,1).

Wyprowadzenie przez Boga, pod przewodnictwem Mojżesza, ludu wybranego z niewoli egipskiej było wydarzeniem, w którym Bóg objawił się jako Zbawiciel. Dając Izraelitom Prawo Przymierza, Pan Bóg odwołuje się właśnie do tego wydarzenia: „Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów innych oprócz Mnie” (Pwt 5, 6 nn).

W poszukiwaniu prawdziwej mądrości….

  Kto by nie chciał jej znaleźć, posiąść, aby mądrze żyć ?… ale też, mądrością służyć innym…

 Gdzie jej szukać? Jak dobrze spożytkować?

  Odpowiedzią może być dzisiejsze pierwsze czytanie z Księgi Syracydesa, księgą Mądrości też nazywaną.

  Załączam je poniżej. Zachętą po staranie się o taką mądrość niech będzie fragment Ewangelii Św. Jana 8.11-11, Który mi się dzisiaj otworzył, o przywiedzionej do Jezusa kobiecie pochwyconej na cudzołóstwie, w którym Jezus postawiony w sytuacji, wydaje się bez wyjścia, bo z jednej strony, Mojżesz nakazał takie kamienować - ukarać śmiercią, a z drugiej strony Jezus tyle nauczał o miłości, miłosierdziu, przebaczeniu… Wydawało się, że w końcu znaleźli haka na Jezusa… ale to było mniemanie mądrości ludzkiej. 
 Mądrość Boża poradziła sobie z tą sytuacją.

   Pragnijmy takiej mądrości i starajmy się szukać tam gdzie wskazuje Syracydes.

  "Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę.
Z powodu jej kwiatów, jakby dojrzewającego winogrona, serce me w niej się rozradowało, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha mego, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę.

Abstynenci pilnie poszukiwani… Świadectwo Sławka

  Są takie osoby wśród nas? Odważą się świecić światłem dozgonnej, absolutnej trzeźwości?... wszak nie stawia się światła pod korcem. A w naszej Ojczyźnie takie światło jest potrzebne.

    

  Obchodzimy w Kościele katolickim Tydzień Modlitw o Trzeźwości Narodu, rozpoczynamy również okres Wielkiego Postu.

  Myślę, że decyzje przeżycia tego okresu w trzeźwości, będą jednymi z podejmowanych postanowień.

   Może więc, dobrze jest dać świadectwo, że można nie używać alkoholu w ogóle, że można się obyć i być radosnym, szczęśliwym… wolnym człowiekiem, że jest się wtedy radością i przykładem dla najbliższych, oraz, że o żadnym cierpiętnictwie mowy niema.

  Może kogoś to zachęci do przedłużenia życia w trzeźwości poza okres Wielkiego Postu, które być może jest jemu, czy jego bliskim potrzebna jak powietrze?    Komu innemu może pomoże wytrwać w podjętym kiedyś postanowieniu, gdy zobaczy, że są ludzie, którzy tak żyją i chwalą sobie takie życie.

  A może, ktoś komu to jest bardzo potrzebne, zastanowi się, że tak jak dotąd, dalej żyć nie można, że abstynencja, to ostatnia deska ratunku dla niego i najbliższych, których krzywdzi, albo których może stracił….

  

   Gdy się prosi o świadectwo, trzeba zacząć od siebie… więc zacznę.

Moja młodość upłynęła bez pokątnego sięgania po jakiekolwiek trunki, ale gdy przed studiami, na rok czasu, znalazłem się w pewnym towarzystwie…

" Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego."

   
  Liturgia Słowa na dzisiejszy dzień mówi do nas m. in. tak:

   
  Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem,
przez post i płacz, i lament".
 Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty!
Nawróćcie się do Pana Boga waszego!
On bowiem jest łaskawy, miłosierny,
nieskory do gniewu i wielki w łaskawości,
a lituje się na widok niedoli. …

 "Przepuść, Panie, ludowi Twojemu
i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie,
aby poganie nie zapanowali nad nami.
Czemuż mówić mają między narodami:
Gdzież jest ich Bóg?"

Jl 2. 12-13. 17

Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego!

 Uznaję bowiem moją nieprawość,
a grzech mój jest zawsze przede mną.

Świadectwo mojego życia religijnego i jak zacząłem uczestniczyć modlitewnie w IMW.

  Zawsze starałem się przeżywać życie z Bogiem, pogłębiać swoją wiarę uczestnicząc we Mszach świętych i innych uroczystościach religijnych. Byłem 3 razy na pieszej pielgrzymce na Jasną Górę. Modliłem się przeważnie za rodzinę najbliższą.

   Usłyszałem o mszy  św. w Jarosławiu z nocnym czuwaniem. Byliśmy  kilkanaście razy z Żoną na tych Mszach….

   Ta, szczególna dla mnie Msza, była na Zesłanie Ducha Świętego. Celebrował ją ojciec Józef. Wiernych było bardzo dużo, więc staliśmy na zewnątrz. Podczas modlitwy wzywania Ducha Świętego  ojciec Józef powiedział: jedni będą się śmiać, inni będą płakać, a jeszcze inni będą mówić językami. 

  W tym czasie  w myśli… ja usłyszałem słowa, dlaczego mnie nie kochasz? 

„Przecież Ojciec wasz niebieski wie” (Mt 6, 32).

  W dzisiejszej perykopie ewangelicznej Jezus uczy nas jaki powinien być właściwy stosunek Jego ucznia do trudności, jakich doświadcza na tym świecie. Podobnie jak pouczenia o jałmużnie, modlitwie i poście, które należały do najważniejszych czynów wyrażających pobożność Izraelity, również relacja do dóbr i potrzeb materialnych chrześcijanina, wszczepionego przez chrzest w chrystusową winorośl, jaką jest Kościół, mistyczne ciało Zbawiciela, zostaje przedstawiona przez naszego Mistrza w jej autentycznym, pełnym wymiarze, którego fundamentem jest pierwszeństwo królestwa Bożego i naszego Ojca, który jest w niebie.

Dla lepszego zrozumienia nauczania Pana Jezusa odnośnie właściwej relacji dziecka Bożego do otaczającej go rzeczywistości, zarówno w jej wymiarze duchowym jak i materialnym, warto rozpocząć nasze rozważania od pierwszych wersetów 6 rozdziału Ewangelii według św. Mateusza:

„Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 6, 1).