"Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę"

   Życie na ziemi - służbą

  Cała Liturgia Słowa dzisiejszej niedzieli mówi o tym.

   Czytamy u proroka Izajasza, że cały Izrael był sługą… przynajmniej był powołany do tego. Z niego wyszedł Sługa, który miał nawrócić i zgromadzić przy Bogu Izraela, który przez pokolenia, jednak, zagubił swoje posłannictwo, ale również Sługa ten, miał być światłością dla pogan, aby zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».

   
 W drugim czytaniu, Św. Paweł pisze o sobie, jako o powołanym, aby to zbawienie na coraz dalsze krańce ziemi nieść.

  Do uświęconych w Jezusie Chrystusie, czyli do wierzących mówi, że są również powołani, powołani do świętości, ale, jak wiemy z Pawłowego nauczania osiągnąć to można, żyjąc według wskazówek Jezusa a następnie powołanych i posłanych przez Niego Apostołów i uczniów.

   Święty Jan Chrzciciel w słowach z Ewangelii,  oznajmia nam o tym, że zapowiadany przez Izajasza Sługa przyszedł....

Życzenia od Marcina

Serdeczny ratunek. Świadectwo Elżbiety

  Nie wiem czy są ludzie odważni. Ja do nich na pewno nie należę, mówi się że strach ma wielkie oczy – to jednak zawsze odczuwam jakąś dozę lęku.

  Oczywiście, że nasze lęki, strachy zaczynają rodzić się w dzieciństwie i albo są przez mądrych rodziców gaszone, albo jeszcze bardziej podsycane - tak jak w moim przypadku. Zresztą tych drugich rodziców w każdym pokoleniu jest zawsze znacznie więcej….

  
  Wielu mądrych psychologów i innych naukowców napisało wystarczająco dużo na tematy ludzkich słabości, o lęku także. Ale niewielu napisało, jak skutecznie walczyć z tą nabytą słabością.

A bać można się krzyku, podniesionego głosu, hałasu… i wszystkiego co przyjdzie do głowy.

Człowiek poraniony, niosący w swojej pamięci tony niedobrych wspomnień związanych ze zranieniami, cierpieniami zaczyna odczuwać lęk w zasadzie w każdej sytuacji. To niepewność, zachwiane poczucie godności, niska samoocena. Tak ma większość.  
  Nie jest na topie przyznawanie się do swoich słabości – raczej należy je doskonale maskować i nie dać zdjąć sobie tej aktorskiej maseczki.

  
  Też tak i ja miałam, dochodziłam do perfekcji w unikaniu obnażenia własnych słabości…. najbardziej przed samą sobą.

W jakim celu księża odwiedzają mieszkania wiernych? Sens wizyty duszpasterskiej - Ks. Piotr Śliżewski

  Mimo, że w wielu domach jest już po wizycie duszpasterskiej, czyli tzw. Kolędzie, to myślę, że warto posłuchać słów księdza Piotra, który wyjaśnia jaki jest sens odwiedzin Kaplana u swoich parafian. Tym zaś, którzy wciąż czekają na księdza, być może ułatwi i pomoże wykorzystać w pełni tą wizytę.

„godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” (Mt 3, 15).

  W dzisiejszą niedzielę celebrujemy tajemnicę Chrztu Pańskiego, który po święcie Objawienia Pańskiego jest kolejnym wydarzeniem epifanicznym, wprowadzającym nas w istotę tożsamości Syna Bożego i natury wydarzenia zbawczego, któremu się On całkowicie podporządkował.

„upadli na twarz i oddali Mu pokłon” (Mt 2, 11).

  Uroczystość Objawienia Pańskiego, którą dziś celebrujemy stanowi doskonałą ilustrację dla źródła i prawdziwego celu chrześcijańskiego życia, a jednocześnie wskazuje na jego najwyższy cel. Jak każda epifania, jest ono świętem głęboko eucharystycznym, ponieważ podobnie jak Eucharystia jest „źródłem i szczytem życia i misji Kościoła” (LG 11), tak Słowo Boże, którym posiłkują się w dzisiejszej perykopie ewangelicznej arcykapłani i uczeni w Piśmie jest punktem wyjścia, zaś głęboka adoracja Dzieciątka i uznanie w Nim Zbawiciela przez pogańskich Mędrców, wskazują na ostateczny cel każdego człowieka, gdyż jak napisał św. Paweł w Liście do Rzymian: „Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony” (Rz 10, 12-13).

„Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło” (Łk 2, 15).

  Uroczystość Narodzenia Pańskiego i następująca po nim Oktawa, jest tym niezwykłym wydarzeniem liturgicznym, które w sposób wyjątkowy wprowadza nas w tajemnicę Odkupienia. Polega na tym, że Odwieczny i Wszechmogący Bóg w Trójcy Jedyny daje się nam poznać w złożonym w żłobie Dziecięciu. Kościół przeprowadza nas w Liturgii Słowa przez mrok i ciemność grzechu i zagubienia, wynikające z rozłąki z Bogiem, ku Światłości prawdziwej, która zwycięża ciemności i jest prawdziwym Życiem. Począwszy od mszy świętej wieczornej, poprzez eucharystię nocną, aż do celebracji w dzień, Pan Bóg opowiada nam cudowną historię zbawienia. Początek tej opowieści znaczy Jego stwórcze słowo „i Bóg rzekł (hebr. Elohim way yomer)” (Rdz 1,3), którym Stworzyciel uczynił światłość i oddzielił ją od ciemności, a w jej szczytowym, dramatycznym momencie słyszymy inne słowo, to ostatnie, wypowiedziane przez Syna Bożego na krzyżu: „Wykonało się (gr. Tetelestai)” (J 19, 30). Dar Zbawienia okupiony tak wielką ceną nie jest jak świąteczny prezent, który wystarczy z wdzięcznością przyjąć i pięknie podziękować. Jest on przede wszystkim powołaniem do życia w intymnej Jedności z Trójcą Przenajświętszą, która rozpoczyna się tu, na ziemi od naśladowania Jezusa. Dlatego Właśnie ostatnie słowa Zmartwychwstałego skierowane do św. Piotra, za zatem i do całego Kościoła, którego on jest ziemskim zwierzchnikiem, brzmiały: a ty pójdź za mną „ gr. sy moi akolouthei (gr.)” (J 21, 22). W życiu Najświętszej Maryi Panny, Matki Boga i Człowieka, Jezusa Chrystusa, której uroczystość obchodzimy w dniu dzisiejszym, w sposób niedościgły wyraża się tajemnica Wcielenia, gdyż to właśnie Matka Słowa wydała najdoskonalszy owoc duchowy jako Służebnica Pańska i Uczennica swego boskiego Syna.