Stacja IV Jezus spotyka swoją Matkę

Kłaniamy  Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.  Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

   Maryja, Matka, obecna w życiu swojego Syna Jezusa, od chwili narodzin, aż do śmierci.  Powitanie i pożegnanie. Początek i tragiczny koniec. Radość i smutek. Trwanie przy Synu przez całe Jego życie; pielęgnacja i pomoc w początkach życia, towarzyszenie i oczekiwanie w czasach wypełniania przez Jezusa Jego misji, ból spotkania na drodze krzyżowej, aż do obecności u stóp krzyża i podczas złożenia do grobu.

  Pamiętam słowa, które usłyszałem kiedyś podczas rozmowy z pewną panią, która pochowała męża i syna. Powiedziała...  "Gdy umarł mąż przeżywałam smutek, ale gdy umierał syn, to smutek był nie do opisania. Strata dziecka, to dla matki szczególnie bolesna tragedia."

Przemienienie Pana Jezusa. Znaczenie góry w Biblii.

  Symbolika góry w Starym Testamencie jest bardzo ważna. Góra symbolizuje miejsce spotkania Boga z człowiekiem, przestrzeń objawienia, dialogu i zawarcia przymierza. Przykładem tego jest Góra Synaj, gdzie Mojżesz otrzymał od Boga Prawo i zawarte zostało przymierze między Jahwe a Izraelem (Wj 19-20). Inne góry, jak Góra Karmel, gdzie Eliasz zmierzył się z prorokami Baala (1 Krl 18), czy góra Moria – miejsce ofiary Abrahama (Rdz 22), wskazują na szczególne objawienie się Boga i przełomowe momenty w historii zbawienia.

Obecność Mojżesza i Eliasza przy Jezusie jest symboliczna. Mojżesz reprezentuje Prawo (Torę), a Eliasz – proroków. Ich obecność wskazuje, że Jezus jest wypełnieniem zarówno Prawa, jak i proroctw. Wskazuje to również na ciągłość Bożego objawienia oraz na to, że w Jezusie objawia się pełnia tego, co Bóg objawiał w historii Izraela. Jezus jest nowym Mojżeszem – przynosi nowe przymierze, które będzie przypieczętowane nie krwią zwierząt, lecz Jego własną krwią, wylany na krzyżu w Jerozolimie.

Stacja III Pierwszy upadek

 Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.  Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

    Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona i podejmuje swoją drogę na Golgotę.

Umęczony, poraniony, głodzony, osłabiony Zbawiciel, obarczony ciężarem krzyża naszych grzechów, pierwszy raz upada na krzyżowej drodze.  

  W takim stanie, w jakim znajdował się Pan Jezus o upadek nie trudno, ale ten upadek był skutkiem stanu, do jakiego Jezusa doprowadzono. Pan Jezus powstaje jednak i rusza w dalszą drogę.

  Życie człowieka bardzo często przypomina sinusoidę między dobrem i złem. Życiowe zło zaczyna się jakimś potknięciem. Bywa, że pojawia się refleksja, ale w wyniku zbyt małego wysiłku ku poprawie stanu rzeczy, albo w wyniku lekceważenia takiej, czy innej sytuacji, dochodzi do eskalacji zła w życiu i do upadku, czyli zgody na popełnienie grzechu.

   Niekiedy, wcześniejsze życiowe wybory i okoliczności życia sprawiają, że tej refleksji nad sobą może nie być... i potknięcie staje się upadkiem, z którego się nie powstaje.

Tak, czy inaczej, decyzja podjęcia zła ma miejsce... jest dokonywana przez każdego z nas.

Stacja II Krzyż. Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona.

 

„Kiedy na krzyż Twój, o Jezu, spoglądam,

Cierpieć i kochać, to moje życzenie;

Cierpieć i kochać chcę, pragnę i żądam.

Gdzie krzyż, tam miłość, zbawienie…”

Ks. Karol Antoniewicz

 

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.  Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

   

  Inicjatywa Modlitwy Wstawienniczej, na której, internetowej stronie jesteśmy, jest wspólnotą, którą można by określić, jako wspólnotę niosącą ludzkie krzyże, bo na ogół intencje dotyczą problemów życiowych.  Członkowie tej wspólnoty, żyją swoim życiem, ale też, podjęli się do życia życiem innych. Inaczej mówiąc, każdy z nas niesie swój krzyż i podejmuje próbę pomocy w niesieniu krzyża innych. Każdy z nas również takiej pomocy potrzebuje.

  Droga do zbawienia jest drogą krzyża.

Dlaczego?

Może to jedyna droga, na której ludzie będą pamiętali, dokąd ona ma prowadzić i zaprowadzić?

  W jednej z konferencji śp. Ks. Pawlukiewicz cytował Ks. Prymasa Belgii, który powiedział:

" U nas kiedyś też były pełne kościoły. Przyszedł dobrobyt i kościoły opustoszały."

"Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”.

  Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu stawia przed nami perykopę o kuszeniu Jezusa na pustyni (Łk 4,1-13). To wydarzenie, zapisane także w Ewangeliach Mateusza i Marka, ukazuje duchową walkę Syna Bożego z szatanem. Nie jest to jedynie opis osobistego doświadczenia Jezusa, ale scena o głębokim znaczeniu zbawczym i antropologicznym. Jezus zmaga się z trzema podstawowymi pokusami, które dotykają każdego człowieka: pragnienia zaspokojenia potrzeb bez wysiłku, pragnienia władzy, bogactwa i sławy oraz pragnienia boskiej autonomii. Jego zwycięstwo nad szatanem jest zapowiedzią Jego triumfu nad grzechem i śmiercią na krzyżu oraz drogowskazem dla nas, jak zwyciężać pokusy w naszym życiu.

Jezus udaje się na pustynię, „pełen Ducha Świętego” (Łk 4,1). To wskazuje, że Jego doświadczenie nie jest przypadkowe, ale wynika z Bożego prowadzenia. Jego czterdziestodniowy post przywołuje wędrówkę Izraela przez pustynię (Wj 16,35), gdzie naród wybrany był doświadczany, by ujawnić jego wierność Bogu. Jezus przyjmuje tę samą próbę, ale tam, gdzie Izrael zawodził, On pozostaje wierny. Św. Augustyn zauważa, że Jezus „przechodzi przez pokusy, aby nauczyć nas, jak mamy je przezwyciężać” (Enarrationes in Psalmos 60,3).

Stacja I Drogi Krzyżowej. Pan Jezus na śmierć skazany

  Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.  Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

  Jezus zdradzony,  pojmany, wyśmiany, poniżony, opuszczony, osądzony i skazany na śmierć...  Pozostali przy nim Najbliżsi i najbardziej kochający...

  W pierwszy piątek Wielkiego Postu w pierwszym czytaniu spotykamy takie słowa:

  "Czyż nie jest raczej postem, który Ja wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków." Iz, 58,6-7

  Jesteśmy w trakcie Tygodnia Modlitw o Trzeźwość Narodu.

Są ludzie, którzy niejako z wychowania podtrzymują tradycję picia towarzyskiego...

Są ludzie, którzy z różnych powodów szukają towarzystwa do picia alkoholu, czasami go nie potrzebują i nawet piją samemu po kryjomu.

Są ludzie, chorzy ludzie - alkoholicy, którym trudno przeżyć nawet kilka dni w trzeźwości.

Zaproszenie do dzielenia się przeżywaniem Wielkiego Postu.

  Witamy wszystkich, którzy zagościli na naszej stronie Modlitwy Wstawienniczej. Słowa te kierujemy do każdego, gdyż jest to strona dla każdej osoby, która zechce - w ramach naszej formuły, ze swoim słowem, na tej stronie zagościć.  
Chyba mało jest takich możliwości współtworzenia strony.
  
  Najważniejszą funkcją naszej inicjatywy - Modlitwa Wstawiennicza, jest realizowana przez członków naszej modlitewnej wspólnoty, modlitwa w codziennie przekazywanych im intencjach, które każdego dnia do nas napływają.

Sama strona MW ma jednak szerszą formułę - tak, jak to jest np. napisane w zakładce Pisz dla nas. 

  Rozpoczęliśmy Wielki Post... 
Był już czas, gdy pięknie nam wychodziło wspólne dzielenie się przeżywaniem Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali, polecana była lektura wielkopostna, czy też przesyłane do nas były do zamieszczenia na stronie, inne teksty w których pisaliście o tym, czym jest  i jak przebiega Wielki Post w Waszym życiu.

Tak, jak Wielki Post przeżywamy co roku, tak możemy każdego roku, ubogacać się wzajemnie, naszym przeżywaniem tego szczególnego okresu?  Każdy kolejny Wielki Post, to nowy Wielki Post. Życie jest inne i my jesteśmy inni...