Stacja III Pierwszy upadek

 Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie.  Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

    Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona i podejmuje swoją drogę na Golgotę.

Umęczony, poraniony, głodzony, osłabiony Zbawiciel, obarczony ciężarem krzyża naszych grzechów, pierwszy raz upada na krzyżowej drodze.  

  W takim stanie, w jakim znajdował się Pan Jezus o upadek nie trudno, ale ten upadek był skutkiem stanu, do jakiego Jezusa doprowadzono. Pan Jezus powstaje jednak i rusza w dalszą drogę.

  Życie człowieka bardzo często przypomina sinusoidę między dobrem i złem. Życiowe zło zaczyna się jakimś potknięciem. Bywa, że pojawia się refleksja, ale w wyniku zbyt małego wysiłku ku poprawie stanu rzeczy, albo w wyniku lekceważenia takiej, czy innej sytuacji, dochodzi do eskalacji zła w życiu i do upadku, czyli zgody na popełnienie grzechu.

   Niekiedy, wcześniejsze życiowe wybory i okoliczności życia sprawiają, że tej refleksji nad sobą może nie być... i potknięcie staje się upadkiem, z którego się nie powstaje.

Tak, czy inaczej, decyzja podjęcia zła ma miejsce... jest dokonywana przez każdego z nas.

   Pierwszy nasz upadek jest momentem, w którym, może decydować się nasze życie, a przynajmniej dana sfera naszego życia. Albo zostaniemy w stanie upadku, albo zbierzemy się w sobie i powstaniemy. Krzywa sinusoidy pójdzie w górę.

  Panie Jezu upadamy. Upadamy, bo jesteśmy słabi. Czasem nie było komu uczynić nas mocniejszymi, czasem sami się słabymi czyniliśmy... Bóg jednak nie chce śmierci grzesznika, ale żeby się poprawił. 

U proroka Ezechiasza czytamy:

   "Lecz jeśliby występny porzucił wszystkie swoje grzechy, które popełniał, a strzegłby wszystkich moich ustaw i postępował według prawa i sprawiedliwości, żyć będzie, a nie umrze:   nie będą mu policzone żadne grzechy, jakie popełnił, lecz będzie żył dzięki sprawiedliwości, z jaką postępował.   Czyż tak bardzo miałoby mi zależeć na śmierci występnego - wyrocznia Pana Boga - a nie raczej na tym, by się nawrócił i żył?"  Ez, 18, 21-23

   Jezu Zbawicielu, Ty podniosłeś się z pierwszego upadku naszych grzechów. Ty mówisz do nas:

   "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.  Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych."  Mt,11,28-29

 Decyzja o grzechu i decyzja o wyjściu z niego, jest decyzją każdego z nas. Panie Boże, prosimy Cię o Łaskę Męstwa, abyśmy po jakimkolwiek upadku chcieli i potrafili się z niego podnieść, oraz aby amplituda między dobrem i złem w naszym życiu stawała się coraz mniejsza, przez coraz więcej dobrych wyborów i coraz rzadsze zgody na grzech. Abyśmy nie podejmowali inicjacji zła.

Panie Jezu, prosimy chroń nas od pierwszego upadku.

Któryś za nas cierpiał rany Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.   

                                                                  Sławek