„Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5, 16).

Słynna łacińska sentencja autorstwa Owidiusza finis coronat opus (koniec wieńczy dzieło) jest wyrazem przekonania rzymskiego poety, co do celowości i komplementarności racjonalnego działania. Przekonanie to nabiera dla uczniów Jezusa pewności, wynikającej z objawienia, w odniesieniu do najważniejszego wymiaru ludzkiego istnienia, to znaczy do naszej relacji z Bogiem, od którego, jako Stwórcy, pochodzimy i do którego, jako Dawcy życia wiecznego, zmierzamy.

Tym, co daje nam siłę do tej nierzadko mozolnej wędrówki ku niebu, a jednocześnie wskazuje nam właściwą ku niemu drogę, jest łaska płynąca z miłości i wiary. Uczy nas o tym św. Piotr w swoim Pierwszym Liście: „Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć nie widzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały wtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary - zbawienie dusz” (1 P 1, 8-9). Pisze to człowiek, który na własne uszy słyszał wzywające do rewizji życiowych priorytetów pytania Jezusa: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?” (Mt 16, 26).

Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni. Święto Matki Bożej Gromnicznej.

  Słowo przyszło do swoich… Wszyscy należeli do Niego, ale nie wszyscy Go przyjęli…

Byli jednak tacy, którzy Je przyjęli. Wyczekiwali i doczekali się żyjąc sprawiedliwie, pobożnie, nie rozstając się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. A Duch Święty był z nimi.

   

  Symeon i prorokini Anna są postaciami z dzisiejszej Ewangelii, którzy żyjąc długo, żyli niegasnącą nadzieją, i nadzieja ich nie zawiodła.

  Pan Jezus, ofiarowany według prawa Bogu Ojcu, przyszedł na świat, aby ofiarować się nam i za nas.

    

  Ofiarowanie – czyn, postawa właściwie, która wynika z miłości.

Ofiarowanie się Jezusa, aż do końca, aż do oddania swojego życia… więcej ofiarować nie można…

  Co człowiek ofiaruje Jezusowi za to? 

Czy żyje sprawiedliwie, pobożnie, dążąc do świątyni nie tylko w niedzielę i święta?

Czy ofiarowuje czystość swojego serca, aby móc przyjąć ofiarowującego się w Eucharystii Boga?

Co z codzienną modlitwą… a post?

Tydzień Biblijny – Światłość świata

Biblia – Słowo Boże do człowieka…

Powinno być drogowskazem… i dla tego kto Nim żyje na co dzień,  jest.

Zapytam Cię: które ze słów Pana Boga utkwiło Ci w ostatnim czasie w pamięci szczególnie, a może niegdyś, czy może właśnie teraz zmieniło Twoje życie?  Stało się światłem w mroku tego świata, drogowskazem w zagubieniu, podporą w słabości, umocnieniem w chwiejności?...

Może potwierdzeniem na wybranej drodze życia, jakby nagrodą za ciągłe kroczenie ścieżkami Pana Boga?

  «Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia».  J, 8, 12.

Jeśli Twoje światło zapłonęło nie, nie stawiaj go pod korcem.

Daj Świadectwo i w komentarzu podziel się Światłem.

                                                                

                                                                     Sławek +

Ps.

 Bywały pytania, więc mała wskazówka odnośnie wstawiania komentarzy. Co i jak trzeba wypełnić, aby komentarz się ukazał.

Po napisaniu komentarza, klikamy pod tekstem na: Brak komentarzy / ... komentarzy, następnie na  znacznik ramki Skomentuj jako. Tam, kolejno:  Wybierz profil,  opcję Nazwa / adres URL  i w ramce Nazwa wpisujemy swoje imię.  Adresu nie musimy wpisywać.  Klikamy Dalej, a następnie Opublikuj.

„Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie” (Mt 4, 16).

Perykopa ewangeliczna, którą Kościół proponuje nam na dzisiejszą niedzielę stanowi  syntezę antycypującą tematy i wydarzenia z publicznego nauczania Jezusa, które zostaną rozwinięte w dalszej części Ewangelii św. Mateusza.

Perykopa rozpoczyna się dramatyczną informacją: „Gdy [Jezus] posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei” (Mt 4, 12). W zeszłym tygodniu Jan Chrzciciel powiedział o Jezusie: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. (…) Ja to ujrzałem i daję świadectwo (gr. memartyreka), że On jest Synem Bożym” (J 1, 29. 34). W ten sposób Chrzciciel nie tylko zdefiniował odkupieńczą naturę mesjańskiej działalności Jezusa, lecz również wskazał na Jego naturę Syna Bożego. Taka wiedza mogła płynąć jedynie z głębokiego zjednoczenia z Bogiem i wsłuchania w Jego słowa, będące darem wynikającym z posłuszeństwa otrzymanemu powołaniu: „Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym” (J 1, 33). Św. Jan Chrzciciel był duchowo głęboko zakorzeniony w autentycznej starotestamentalnej tradycji prorockiej, dlatego jego świadectwo (gr. martyria) ma wymiar trynitarny, który w słowach Chrzciciela nabiera szczególnej wyrazistości: Ojciec objawia Syna poprzez działanie Ducha Świętego. To świadectwo dopełnia się w uwięzieniu i męczeńskiej śmierci Chrzciciela, które wskazuje na dopełnienie świadectwa Tego, który przewyższył go godnością (por. J 1, 30). Św. Jan Chrzciciel w doskonały sposób wypełnił swoje: „Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał” (J 3, 30), umierając za prawdę, której nie wyrzekł się do końca.

„Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym” (J 1, 34).

W Dzisiejszej perykopie ewangelicznej Kościół prezentuje nam swoisty komentarz do Chrztu Pańskiego, który celebrowaliśmy w zeszłą niedzielę. Czytaliśmy wówczas opis tego wydarzenia według św. Mateusza. Jezus przyszedł nad Jordan, aby przyjąć chrzest z rąk św. Jana Chrzciciela, który na początku wzbraniał się, uznając Jego wyższość. Ostatecznie ustąpił, ulegając argumentacji Jezusa, że to niezrozumiałe dla niego żądanie Jezusa – chrzest był przeznaczony dla grzeszników, jako widomy znak ich nawrócenia – jest częścią tego wszystkiego, co „sprawiedliwe”, co musi zostać wypełnione.

Nie można się dziwić oporom Jana. Wszak zapowiadał nadchodzącego Mesjasza w inny sposób: „Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym” (Mt 3, 11-12). Pobrzmiewają w tych słowach tony apokaliptyczne, które musiały budzić fascynację i lęk w słuchaczach. Tymczasem Jezus pokornie poddał się obmyciu na równi z „pospolitymi” mieszkańcami Jerozolimy, Judei i całej okolicy nad Jordanem (por. Mt 3, 5), a nawet faryzeuszami i saduceuszami, których Chrzciciel nazywał „plemieniem żmijowym”. Co więcej, sam Bóg potwierdził swoją nadzwyczajną interwencją, że decyzja Jezusa była słuszna:  „A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3, 16-17).

Maryjna sobota - Dobra Matko i Królowo z Jasnej Góry...

Jesteś tuż obok mnie,

jesteś ze mną... 

  Proszę bądź ze mną zawsze Maryjo.

                                                    Sławek

https://www.youtube.com/watch?v=rLcvERZqE3w

Modlitwa Anny... i nasza...

1 Anna modliła się, mówiąc:

«Raduje się me serce w Panu,
podnoszę czoło dzięki Panu,
rozwarły się me usta na wrogów moich,
gdyż cieszyć się mogę Twoją pomocą.
2  Nikt tak święty jak Pan,
prócz Ciebie nie ma nikogo,
nikt poza Tobą, nikt taką Opoką jak Bóg nasz.
3  Nie mówcie więcej słów pełnych pychy,
z ust waszych niech nie wychodzą słowa wyniosłe,
bo Pan jest Bogiem wszechwiedzącym:
On waży uczynki.

W Niedzielę Chrztu Pańskiego... pytania zasadnicze i stale aktualne...

Stójmy za Jezusem...

"Czy wyrzekacie się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?

…..

Czy wyrzekacie się wszystkiego, co prowadzi do zła,
aby was grzech nie opanował?
…..

Czy wyrzekacie się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?

….

Czy wierzycie w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?

…..

 Czy wierzycie w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiadł po prawicy Ojca?

…..

Maryjna sobota - Modlitwa poranna

O Niepokalane Serce Maryi,
mojej ukochanej Matki,
ofiaruję Ci ten dzień i wszystkie dni mojego życia.
Błagam Cię, pobłogosław każdą chwilę,
by ona była przeżyta dobrze,
pobłogosław wszystkie modlitwy,
by były odmówione pobożnie,
wszystkie prace, by zostały uświęcone
i wykonane zgodnie z Wolą Bożą,
wszystkie myśli i słowa,
by nie zakradła się do nich niegodziwość,
a wreszcie wszystkie skłonności,
aby były całkowicie skierowane do Boga.

W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. J, 1, 4

„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało”… J, 1, 1 - 3

… „Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili…”  J, 1, 10 - 13

  

  To fragmenty z Ewangelii przypadającej na dzisiejszy dzień…

Początkiem naszego wejścia w orbitę, którą ukształtowało Słowo, był Chrzest każdego z nas... 

Następnie, formowanie według Słowa, przy coraz bardziej wzrastającej naszej świadomości, odbywało się przy udziale rodziców, katechetów, księży... 

  Najpierw, było to prowadzenie za rękę w sensie dosłownym, później coraz większego znaczenia nabierały nasze wybory…

   Takie, jakie one na przestrzeni naszego życia były, taka jest teraz nasza bliskość względem Słowa, takie jest Jego przyjmowanie i takie są duchowe owoce naszego życia i realizacja życiowego posłannictwa.

 Tak wygląda nasze dziecięctwo Boże….

Maryjna sobota - Nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca.

Dzisiaj obchodzimy pierwszą sobotę stycznia.

Jest początek nowego roku, może dobrze by było rozpocząć to nabożeństwo.

Jaka jest jego historia i na czym polega dowiemy się z materiału zawartego pod poniższym linkiem.

Polecam i zapraszam.

                                            Sławek +

https://www.niedziela.pl/artykul/22208/Nabozenstwo-pieciu-pierwszych-sobot

„On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela” (Mt 2, 21).

W święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, które celebrujemy w dzisiejszą niedzielę Kościół proponuje nam perykopę będącą opisem dramatycznych początków ziemskiego życia Wcielonego Słowa i całkowitego posłuszeństwa św. Józefa, Jego ziemskiego opiekuna, woli Bożej.

Opisując niewysłowioną tajemnicę Wcielenia Słowa, św. Jan pisze w Prologu do swojej Ewangelii: „Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili” (J 1, 9-13).

Istnieją zatem dwa rodzaje „swojej własności”, do której przyszedł Zbawiciel: ci, którzy Go przyjęli, oraz Ci, którzy Go odrzucili.

Maryjna sobota - Uwielbienie Maryi, Świętej Bożej Rodzicielki

   Przeżywaliśmy niedawno Święta Bożego Narodzenia, trwamy w Ich oktawie.

Zbliża się Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki.

Uwielbiajmy Maryję…

                                                          Sławek +

https://www.dziekanowice.pl/modlitewnik/nieustajaca-nowenna-do-matki-bozej-dziekanowskiej/modlitwy-uwielbienia/