Dzień Zaduszny

W dniu dzisiejszym Kościół - my, modli się za tych, którzy już odeszli z tego świata.
Bądź cząstką kościoła...

http://tmoch.net/jupgrade/index.php/ulubione-modlitwy/stare-modlitewniki/1583-modlitwy-na-uroczystosc-wszystkich-swietych-i-dzien-zaduszny.html

A tu, dlaczego powinieneś się modlić:
 

„Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga
i nie dosięgnie ich męka.
Zdało się oczom głupich, że pomarli,
zejście ich poczytano za nieszczęście
i odejście od nas za unicestwienie,
a oni trwają w pokoju.
Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni,
nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności.
Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich...
...Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę,
wierni w miłości będą przy Nim trwali:
łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych."  (Mdr 3,1-9)

http://niedziela.pl/artykul/99725/nd/Dlaczego-modlimy-sie-za-zmarlych

http://mateusz.pl/ksiazki/js-npp/js-npp_13.htm   - Modlitwa za zmarłych, czyściec 

http://ewangelizuj.pl/artykuly/co-mowi-biblia-na-temat-modlitwy-za-zmarlych/
                                                                       Sławek

Triumfujący Kościół Wszystkich Świętych

  W dniu dzisiejszym Kościół w szczególnie uroczysty sposób poleca naszej uwadze i czci Wszystkich  Świętych, czyli cały Kościół triumfujący w niebie: zarówno tych, których świętość została oficjalnie potwierdzona przez autorytet Kościoła pielgrzymującego, jak również tych, którzy Bogu tylko wiadomi, stoją przed Jego tronem i orędują za nami.

  Przede wszystkim należy zawsze pamiętać, że jedynie Bóg jest święty sam w sobie, jak głoszą słowa II modlitwy eucharystycznej: „Zaprawdę, święty jesteś Boże źródło wszelkiej świętości”. W swoim nieskończonym miłosierdziu Trójca Przenajświętsza zechciała udzielić, w akcie stwórczym, łaski bytom „widzialnym i niewidzialnym”, aby doświadczały Jej Miłości i na tę miłość odpowiadały swoim życiem, według ustanowionych przez Boga praw. Wśród bytów widzialnych szczególny sposób dotyczy to człowieka, który jako jedyny został stworzony na podobieństwo Boże. Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że „że nasi pierwsi rodzice Adam i Ewa zostali ukonstytuowani w stanie „świętości i sprawiedliwości pierwotnej". Tą łaską świętości pierwotnej było „uczestnictwo w życiu Bożym" (KKK, 375).

Nie wpuszczaj do swojego: domu, życia, duchowości, czegoś, co ma choćby pozór zła.

  Chcemy poruszyć temat, który jest w tych dniach na czasie..  Będąc jemu przeciwni, już nawet w swojej zdrowej podświadomości, niekiedy mamy trudności z rzeczowym argumentowaniem swojego stanowiska i w zbijaniu argumentów zwolenników tzw halloween.
  Bez rozpisywania się, bo będzie co czytać, chcemy polecić dobrze opracowany artykuł na ten temat.

 Wierzący człowiek powinien zrozumieć argumenty autora.
     
                                                         Sławek

https://gloria.tv/article/24bnJrHZ6QCi2USnVf9mBPGb7

„Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię” (Mk 10, 49).

Druga część Ewangelii św. Marka, obejmująca wersety 8, 27 – 10,52, której ostatni fragment rozważamy podczas dzisiejszej Eucharystii, opisuje drogę Jezusa ku Jerozolimie, gdzie Pan – jak trzykrotnie zapowiedział to swoim uczniom – poniesie męczeńską śmierć dla naszego zbawienia.

Niemiecki teolog, ks. Alfons Weiser, w następujący sposób charakteryzuje tę część Ewangelii:

„Jej znakiem rozpoznawczym jest bycie w drodze Jezusa i Jego uczniów (8, 27; 9, 33; 10, 17.52). Działalność publiczna schodzi na dalszy plan. Coraz wyraźniej wzrok czytelnika dostrzega, że celem tej drogi jest Jerozolima (9, 30n; 10, 1.32n), a wraz z Jerozolimą cierpienie, śmierć i Zmartwychwstanie Syna Człowieczego (8, 31; 9, 31; 10, 33). Jest to także zasadnicza treść pouczenia skierowanego do uczniów (8, 34; 9, 31). Podczas ich podążania drogą Jezusa zostają pouczeni co do tego, jak w ich własnym życiu ma się dokonać to naśladowanie” (Alfons Weiser „Teologia Nowego Testamentu”, s. 48-49).

Droga Pan Jezusa ku Jerozolimie, a dokładnie ku Golgocie, oraz Jego bolesna śmierć na krzyżu, są objawieniem nieskończonej miłości Boga Ojca do każdego człowieka, a jednocześnie Jego wezwaniem, uczynionym za pośrednictwem Syna, abyśmy naśladowali Go w tej doskonałości, której najpełniejszym wyrazem jest miłosierdzie: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36). W tym kontekście naśladowanie Jezusa, jak uczy nas św. Jan Paweł II w swojej encyklice Veritatis Splendor, jest najdoskonalszą drogą do osiągnięcia tej doskonałości:

Może Pakistan będzie Twoją Misją?

W najbliższą niedzielę 28 października, obchodzony będzie, już po raz dziesiąty, Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym.

   

  

Jeśli zapoznamy się z sytuacją Chrześcijan na świecie, to zobaczymy, że jak 2 tysiące lat temu prześladowanie miało miejsce, tak trwa również w dwudziestym pierwszym wieku… I wcale nie jest to prześladowanie „ w białych rękawiczkach ”, ale znaczone cierpieniem, krwią i życiem naszych braci w wierze w wielu miejscach na ziemi. 

  A świat, jego możni, ci z krajów nominalnie chrześcijańskich również?... Co robią? 

Zajmują się często zdarzeniami, których skala jest niewielka, albo czasem krzywda wprost urojona, a na los chrześcijan są, bywają obojętni!

 A Ty co robisz?

Pan Jezus powiedział.

„ Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał”  Łk.10.16

Tydzień Misyjny 2018r... "A jaka jest Twoja misja? "

Miniona niedziela, obchodzona była, jako Światowy Dzień Misyjny. Rozpoczęła ona w kościele Tydzień Misyjny.

„Pełni ducha i posłani” to hasło tego tygodnia.

   


  Misje to misjonarze, ich poświęcenie i praca... ale sami misjonarze, bez wsparcia wspólnot z których wyszli i ludzi dobrej woli, mogą tylko „spalać się” osobiście dla tych, do których się udali.

  Wielkie znaczenie ma pomoc duchowa i materialna, czy organizacyjna ludzi, którzy sami nie mogąc udać się na misje, mogą jednak stanowić oparcie i bazę, z której czerpiąc, misjonarze będą mogli owocnie wypełniać swoje posłannictwo.

    Takie dramatyczne obrazki widzimy niekiedy w mediach… szczególnie chwytają za serce małe dzieci, wychudzone, czasem chore, ledwie czymś przyodziane, do których najbardziej garną się muchy…

„Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć” (Mk 10, 45).

Perykopa ewangeliczna, którą dziś rozważamy, w szczególnie wyraźny sposób opisuje  napięcie, jakie charakteryzuje relacje między Panem Jezusem i uczniami, którzy za nim podążają. Dotyczy ono nie tylko Dwunastu, powołanych przez Zbawiciela, aby stać się fundamentem, na którym spocznie ciężar Jego Kościoła, lecz każdego, kto poważnie traktuje godność Bożego dziecka, którą otrzymał na chrzcie świętym.  

Napięcie to jest nieodzownym elementem naszego wzrastania, ponieważ jest jednym z następstw otwarcia naszej niedoskonałej i skłonnej do grzechu natury na powołanie, którym obdarzył nas Stwórca, abyśmy – przez przyjęcie Słowa Bożego „nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących” (1 Tes 2, 13) – stawali się, jak św. Paweł, „naśladowcami Chrystusa (gr. mimetai Christou)” (por. 1Kor 11, 1). To Boże działanie polega w szczególności – jak uczy Apostoł Narodów – na uzdolnieniu nas, w mocy Ducha Świętego, do poznania Jezusa, które nie jest jedynie aktem intelektu, ale czyni nas zdolnymi do upodobnienia się do Niego i przyjęcia tej części Jego zbawczej misji, którą Ojciec, w swojej niezgłębionej mądrości i w nieskończonym miłosierdziu, nam przeznaczył, abyśmy uczestniczyli w chwale Zmartwychwstania Jego Syna: „Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim (…) przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych (Flp 3, 8-10).