„Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10, 30).

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna jest wyjątkiem z dłuższego wywodu Jezusa, w którym objawia się On jako Brama i jednocześnie, jako Pasterz, który wprowadza owce do królestwa Bożego:

„Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony - wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę” (J 10, 9).

„Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca»” (J 10, 14 – 18).

Misja pasterska Jezusa polega na bezpiecznym i skutecznym przeprowadzeniu owiec  do miejsca, gdzie „znajdą paszę”, dlatego, jako dobry Pasterz, umiera za swoje owce. Jeśli tego nie zrobi owce nigdy nie wejdą do królestwa Jego Ojca. Jezus obmywa owce swoją Najświętszą  Krwią z grzechów i karmi je Nią, oraz swoim Ciałem, aby nie ustały w wędrówce. Mojżesz doprowadził naród wybrany do ziemi obiecanej, lecz do niej nie wszedł. Bez Jezusa nowy naród wybrany nie wejdzie do niebieskiego Jeruzalem.

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

  Miesiąc maj, przynosi nam piękno w przyrodzie.

Świat się zmienia, krajobrazy koloryzują się feerią barw.  Po szarzyźnie minionych miesięcy, są one, tym bardziej, odbieranie, jako świeże, piękne i utęsknione. Jeśli dodamy do tego śpiew ptaków, których liczba się zwielokrotniła, to spacer staje się ucztą wrażeń i doznań.

   Miesiąc maj, jest również miesiącem Maryi. Jakby z pięknem wiosny i po przeżytym czasie Świąt Zmartwychwstania Pańskiego, była potrzeba, aby rozwinąć się duchowo, a nie tylko przeczekać do grudniowych Świąt Bożego Narodzenia.

   Przeżywamy w maju 6 uroczystości, świąt, czy wspomnień Maryi.

Dzisiaj przeżywamy Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

Maryja jest Królową naszej Ojczyzny, ale niechaj będzie, Królową każdego Polaka. Niechaj będzie Królową każdego Polskiego Serca, a nie jakichś wszystkich.

  Maryjo Królowo Polski, proszę, módl się za nami. Prowadź Naród Polski i każdego z nas z osobna.

  Wejdźmy w ten temat głębiej:

https://misyjne.pl/3-maja-uroczystosc-najswietszej-maryi-panny-krolowej-polski/

„A wypowiedziawszy to rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»” (J 21, 19).

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna składa się z dwóch części, których wspólnym mianownikiem jest powołanie uczniów, przedstawione przez św. Jana w odniesieniu do ich przywódcy, św. Piotra. Jest to powołanie do miłości, która dla uczniów Zmartwychwstałego wyraża się w pójściu za Nim.

Pierwsza część perykopy jest swoistą reminiscencją powołania pierwszych uczniów, która miała miejsce w kontekście cudownego połowu.

W Ewangelii wg św. Łukasza czytamy, że Jezus, na początku swojego publicznego nauczania, wszedł do łodzi Szymona i z niej nauczał tłumy.

„Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!». A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały. Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim” (Łk 5, 4-11).

Wprawdzie w powyższym wydarzeniu bierze udział większa liczba rybaków, jednak opowieść koncentruje się na Szymonie, którego Jezus ustanawia rybakiem ludzi i wzywa, aby razem ze swoimi towarzyszami poszedł za Nim.

Dziś Zmartwychwstały Pan niejako odtwarza tamto wydarzenie, aby uczniowie, doświadczyli ponownie swojej niemocy, skonfrontowali ją wszechmocą Jezusa i przypomnieli sobie jaki sens nadał On ich życiu. W szczególności dotyczy to Piotra, wyznaczonego przez Pana na ich przywódcę i opokę dla rodzącego się Kościoła. Piotra, który trzykrotnie wyparł się nie tylko Jezusa, ale również – w konsekwencji – swojej misji. Nie ma bowiem Kościoła bez Chrystusa, ale również, z woli Zbawiciela – nie ma Kościoła bez Piotra – i to jest istotna nauka płynąca z dzisiejszej perykopy ewangelicznej.

Piotrowi, w jego powrocie do Jezusa i do ponownego podjęcia pasterskiej misji, towarzyszy umiłowany uczeń, w którym Tradycja Kościoła rozpoznaje św. Jana. To on towarzyszy Piotrowi w drodze do pustego grobu i na widok ułożonych w nim szat zaczyna wierzyć w zmartwychwstanie Pana.

Święto Bożego Miłosierdzia

Po ośmiu dniach, od Zmartwychwstania, gdy Tomasz dołączył do pozostałych Apostołów, Pan Jezus przyszedł do nich - może nawet właśnie ze względu na Tomasza i rzekł do niego:

   

 "«Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».

Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»

 Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś?

Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.» J,20,27-29

  

  Każdy z nas jest właśnie w tej sytuacji ostatniej sytuacji.

Wiara każdego, jest warunkiem Łask, które są obiecane w związku z dzisiejszym Świętem Miłosierdzia.

Bądźmy wierzącymi, błogosławionymi i pokładajmy nadzieję w Miłosierdziu Bożym.»

   Przeżywamy  Święto Bożego Miłosierdzia.  

Święto To, na polecenie Pana Jezusa, przekazane Świętej Faustynie Kowalskiej i zapisane w jej Dzienniczku, ma być obchodzone na całym świecie w pierwszą niedzielę po Wielkanocy.

Towarzyszą mu wielkie obietnice Boże, porównywalne nawet, z Łaską Chrztu Świętego.

  O Miłosierdziu Bożym mówi się w ostatnich czasach wiele, ale nie zostało ono odkryte dopiero teraz, tylko przypomniane przez Pana Boga, za pośrednictwem swojej służebnicy. 

 Może czasy się tego domagały, a może Miłość Boga do człowieka dała ludziom ostatnią deskę ratunku, gdyż, tak wielkie jest niekiedy zagubienie ludzi, że zostało przypomniane Miłosierdzie Boże i to, że oprócz bycia Sprawiedliwym, Pan Bóg jest też Miłosierny?

   W linku zamieszczonym na końcu postu, chciałbym zaproponować dłuższą drogę przez Miłosierdzie Boże w Biblii. Najpierw w Starym, potem w Nowym Testamencie. 

W Miłosierdziu Bożym, najważniejsze wydaje  się to:

  „ Choćby grzechy wasze były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją”.

„Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym” (Łk 24, 8-9).

Perykopy ewangeliczne, które Kościół przedstawia nam do medytacji w Wigilię Paschalną i  Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, wprowadzają nas w największą tajemnicę naszej wiary, wskazując na paradoks, który pozwala nam nie tyle zrozumieć, co doświadczyć nowości, jaką zmartwychwstały Chrystus wnosi w nasze życie.

Paradoks polega na tym, że Pan, jako pierwszych heroldów swojego zwycięstwa nad śmiercią wybrał niewiasty, których świadectwo miało znikomą wartość w ówczesnym świecie, jakby chciał nam uświadomić, że skarb zbawienia, którym nas obdarzył jest przechowywany „w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas” (2 Kor 4, 7).

Pragnąc dokończyć przygotowania ciała Jezusa do pochówku, niewiasty udają się do grobu Jezusa niosąc ze sobą wonności.

„W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa” (Łk 24, 1-4).  

Zachowanie kobiet jest irracjonalne: grób został zapieczętowany, poza tym Piłat, na żądanie Żydów, wystawił straż, która z pewnością nie uległaby prośbom kobiet, ponieważ złamanie pieczęci na ciężkiej skale zamykającej wejście do grobu zostałoby surowo ukarane. Tym niemniej, niewiasty idą do Jezusa wiedzione współczuciem i miłością. To bardzo ważna nauka, jakiej udziela nam św. Łukasz: trzeba zawsze iść do Jezusa, nawet wówczas, gdy wszyscy mędrcy tego świata mówią, że jest martwy, że jak inni nauczyciele duchowości stał się prochem. A to jest możliwe tylko, jeżeli wiedzie nas miłość i zaufanie, że moc Boża jest większa od władzy Piłatów tego świata.

Życzenia na Wielkanoc 2022r

  Drodzy Siostry i Bracia z Inicjatywy Modlitwy Wstawienniczej oraz Róż Różańcowych.

   Przeżywamy uroczyściej i radośniej niż w ostatnich latach Święta Wielkanocne. Mamy świadomość zagrożeń w świecie i osobistym życiu. Żyjemy jednak wiarą w naszego Pana i Zbawiciela, wierzymy w Jego Zwycięstwo. On daje nam poznać siebie. Przychodzi do nas, Pan zna nasze życie, słyszy naszą modlitwę wstawienniczą i różańcową za siebie i innych. Daje nam Siebie i daje nam radość wiary.

 

  Życzę Wam wszystkim owocnego przeżycia Świąt Wielkanocnych i Oktawy oraz Niedzieli Miłosierdzia Bożego. Niech Zmartwychwstały Chrystus zatriumfuje w Waszym życiu, niech uzdrowi to, co chore i wzmocni to, co słabe. Życzę Wam żywej wiary, prawdziwej nadziei i wielkiej Bożej miłości.  Niech Chrystus Pan, Zwycięski Pasterz, prowadzi was każdego dnia...

Niech was błogosławi  Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn +  i Duch Święty. Amen.

Radosnego Alleluja!!!

                                                     ks. Czesław Matuła

 

  Chrystus zmartwychwstał. Alleluja.

  Śmierć została zwyciężona.

 Radośnie przeżywamy Święta Zmartwychwstania Pańskiego.

  Życzę każdemu z IMW, oraz czytającym te słowa, aby Zmartwychwstały Chrystus pomógł nam pokonać wszystko, co w naszym życiu powinno być pokonane.

  Zmartwychwstańmy do nowego życia tu na ziemi, aby kiedyś doświadczyć Łaski Zmartwychwstania, którą przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie wyjednał nam, nasz Pan Jezus Chrystus.

 Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

                                                                             Sławek +

Droga Krzyżowa. Idę... chcę iść za Tobą Panie Jezu.

Stacja I 

Pan Jezus na śmierć skazany.

 Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.

Żeś przez krzyż i mękę Swoją świat odkupić raczył.

  Na śmierć skazany! Niewinny człowiek, którego słowa były Prawdą. Zawsze kierował się miłością, uzdrawiał, wskrzeszał.

 Nie protestuje, nie korzysta z Boskiej natury. 

  Chcesz mi powiedzieć Jezu, że Twoja miłość do mnie nie zna granic, że posuniesz się, aż do śmierci i to śmierci krzyżowej.

   Ile razy niepowodzenia, chorobę, utratę kogoś bliskiego, pracy, mienia traktuję nie raz jak wyrok. Trudno się z tym pogodzić. A przecież powinnam to przyjąć w pokorze. Bo tak jak Ty przyjąłeś krzyż dla mojego zbawienia tak i ja powinnam przyjąć doświadczenia dla doskonalenia siebie w drodze do zbawienia.

  Naucz mnie Panie Jezu pokory i cierpliwości w pokonywaniu swoich słabości. Naucz godzenia się  z Twoją Wolą.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami.

Stacja II

Jezus bierze krzyż na swoje ramiona.

  Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.

 Żeś przez krzyż i mękę Swoją świat odkupić raczył.

  Wziął swój krzyż przytulił się do niego i niesie na Golgotę.

"Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech mnie naśladuje"

Nie ma innej drogi.

   Ile razy zatrzymuje mnie myśl, że innym żyje się lepiej, że w ich życiu mniej cierpienia, że los dla nich łaskawszy.

 Jezu, odwróć moje oczy i myśli od tego co pozorne.

 Chcę Ciebie naśladować, chcę dźwigać swój krzyż, który skroiłeś na moją miarę. Chcę iść wąską drogą, bo tylko ona prowadzi do nieba. Bądź mi Wspomożycielem i Pocieszycielem na mojej drodze krzyżowej.

 Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami.

Stacja III

Jezus upada pod krzyżem

 Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.

Żeś przez krzyż i mękę Swoją świat odkupić raczył.

  Jezus upada. Już do tej pory wiele wycierpiał; czterdzieści dni postu, konanie w Ogrójcu, cierpiał w ciemnicy, biczowanie, cierniem koronowanie. A jednak się podniósł z upadku na znak dla mnie, że zawsze trzeba powstać. Nie ważne co jest przyczyną upadku, ważne byś chciał się z niego podnieść.