Modlitwa na Wielki Tydzień

                Jezu Chryste, zbawicielu Najlepszy, miłość Twoja wstrząsa mną do głębi.

                Uczniowie Cię zdradzają, a Ty im w zamian, darujesz Samego Siebie w Komunii Świętej na Ostatniej Wieczerzy. Judasz pocałowaniem wydaje Cię w ręce oprawców, a Ty do niego szepczesz: „Przyjacielu”. Lud Twój okrzykiem nienawiści: „Na krzyż z Nim” żąda Twej śmierci, a Ty podejmujesz dla niego cierniem ukoronowanie, biczowanie u słupa, zniewagi i poniżenie. Kaci przybijają Cię do Krzyża , a Ty błagasz Ojca Swego: „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią”

Stacja XIV. Pan Jezus złożony do grobu.

  Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i Błogosławimy Ciebie.

Żeś przez Święty Krzyż swój, świat odkupić raczył.

  Dałeś się zamknąć w grobie. Ale to tylko fizyczne zamknięcie, przeszkoda dla człowieka, nie dla Boga.

Z tego miejsca, jest już tylko jedno wyjście; w ramiona kochającego Ojca.

Stacja XIII. Pan Jezus zdjęty z krzyża.

   Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i Błogosławimy Ciebie.

 Żeś przez Święty Krzyż swój, świat odkupić raczył.

 Pustka… nic… czekanie na?

  Czy, jeśli dojdę w swoim życiu do etapu pustki, będę miała przed oczami Twoje Królestwo? 

Gorzkie Żale. Rozważania Ani. Cz. 3

Część III

   Jezu, jak mocno musisz mnie kochać, jak bezgranicznie musisz wierzyć swojemu Ojcu, że to wszystko ma sens…

  Bo mi nie wystarczy Twoja męka, chcę Twojej śmierci... wiem, że mój grzech zamyka drogę do Boga, którą jesteś Ty.
 Jestem mordercą Miłości.

   A Ty Jezu czekasz, dajesz mi szansę na zbawienie do samego końca... może nie odrzucę swojego krzyża, tylko pomogę Ci go nieść, może nie ukryję się w tłumie tylko przyjdę obetrzeć Ci twarz, może będę przy Twojej Matce, gdy ciężar moich grzechów będzie obalał Cię na ziemię… może… masz cały czas nadzieję

Stacja XII. Pan Jezus umiera na krzyżu.

  Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i Błogosławimy Ciebie.

Żeś przez Święty Krzyż swój, świat odkupić raczył.

 Musiałeś umrzeć, żeby zmartwychwstać.

 Żebym ja mogła narodzić się w Tobie, muszę pozwolić umrzeć swojej starej "ja".

„Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23, 43).

  Motywem przewodnim łączącym uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy i wydarzenia zbawcze które intensyfikują się począwszy od Wielkiego Czwartku, jest wypełnienie się obietnic Boga, który przez proroków zapowiedział, że odkupienie rodzaju ludzkiego dokona się w sposób niewyobrażalnie dramatyczny: Syn Boży stanie się Człowiekiem i jako Mesjasz odtrącony przez swój lud umrze straszną śmiercią krzyżową, aby uwolnić od wszelkiego grzechu i ubóstwić – w mocy sakramentu chrztu – każdego, kto przyjmie jako skierowane do siebie słowa św. Piotra, stanowiące swoiste streszczenie, w świetle Zmartwychwstania, dzisiejszej perykopy ewangelicznej:

Stacja XI. Pan Jezus przybity do krzyża.

  Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i Błogosławimy Ciebie.

  

Żeś przez Święty Krzyż swój, świat odkupić raczył.

 Nie ma odwrotu. Los został przypieczętowany.

  Zawsze myślałam, ze gwoździami przybijającymi mnie do krzyża są moje grzechy... ale czy to czasem nie są świadome słowa "tak", potwierdzające moją zgodę na złączenie swego życia z krzyżem do końca?