Stacja VI Święta Weronika ociera twarz Panu Jezusowi.

    

  Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i Błogosławimy Ciebie.

 Żeś przez Święty Krzyż swój, świat odkupić raczył.

  Nie mam odwagi wyjść z tłumu, podejść… tak, jak to zrobiła Weronika…

   W centrum jej uwagi byłeś Ty, nic innego się nie liczyło, wyryłeś swój wizerunek na chuście...

   Najsłodszy Jezu… wyryj swój obraz w moim sercu.

   Czy najpierw trzeba Ci coś dać, żebyś potem to zwrócił ze swoją "pieczęcią"? 

  
   Przyjmij moje serce… Przyjmuj je za każdym razem, kiedy składam je na ołtarzu w ofierze Mszy Świętej.

  Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

                                                                            Ania M

Stacja V Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi

                                  

   
   Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i Błogosławimy Ciebie.

 Żeś przez Święty Krzyż swój, świat odkupić raczył.

  Dlaczego Panie, czasem czuję się, jakbyś przymusił mnie do niesienia krzyża?

  Dlaczego musiało minąć tyle czasu, żebym zrozumiała, że to moja decyzja nie Twoja?

  Ale Ty wiesz, że teraz dotykając Twoich ran nie potrafię już zostawić Cię samego.
   

   

   Proszę… mogę tylko tyle zrobić dla Ciebie, za Twoją Miłość, mogę pomóc Ci nieść krzyż...   
   Paradoksalnie pomagam nieść swój krzyż na Twoich ramionach. Tylko dlatego jeszcze jestem w stanie iść, dlatego, że idziemy razem.

  Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

                                                                     Ania M

Jezu żywy, Ty działaj.

  Czytając, otrzymywane każdego wieczoru w ramach Modlitwy Wstawienniczej, intencje modlitewne, dostrzegam, tak częste prośby o pomoc w złym samopoczuciu, załamaniu, a nawet depresji.

  Sama przekonałam się, że z Łaską Bożą można pokonać zło. Wypełnić powstałą pustkę Słowem Bożym, które jest żywe i działa, bo zdarzenia życiowe powodujące, przygnębienie, smutne nastroje, złe samopoczucie mogą się zdarzać każdemu... 

  Ale nie można trwać w tym, wchodzić w to!

  Kiedyś powiedziałam do Boga < tak mnie wkurza ta depresja, ok. jestem chora, ale nie chcę być! Proszę dodaj mi sił, odwagi do walki z tym.

 Pokaż mi Panie co mogę zmienić ja, to zmienię to, ale Ty zrób to, czego ja nie mogę zmienić, pomóż mi, bo sama jestem słaba.

W obronie życia

W Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, kiedyś nazywanego Zwiastowaniem Najświętszej Maryi Panny, która corocznie przypada na 25 marca, obchodzimy Dzień Świętości Życia.

   

 

  Radując się z maryjnego ... "niech mi się stanie według twego słowa", myślę, że to dobry czas, żeby przypomnieć o wartości każdego życia, a szczególnie dzieci, które zostają skazane na śmierć nim się narodziły, tylko dlatego, że są chore, bądź są podejrzane o chorobę. A może czasem, są po prostu nie kochane… pretekstu się szuka?

  

  Spotykamy się w naszej Ojczyźnie z akcjami modlitewnymi w obronie życia... w naszej modlitewnej wspólnocie, też otrzymujemy takie intencje.  Wczoraj w Warszawie przeszedł Narodowy Marsz Życia... 

Tak wielu ludzi woła za życiem... ale niestety nie wszyscy… 

  

  W historii ludzkości, i to nie koniecznie tej zamierzchłej, miały miejsce różne formy eksterminacji, czasem nawet z aplauzem wielu, a nie tylko w wyniku krótkotrwałych, jednostkowych, dyktatorskich zapędów.  

  

  Chrześcijaństwo chroni życie tych najsłabszych istot ludzkich w łonach matek. Tak wiele ludzi: matek, ojców, służb medycznych…, tak wiele robi, w przypadku zagrożenia tego życia, aby ono mogło jednak trwać, a dziecko mogło się urodzić.

„lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie” (Łk 13, 3).

   W zeszłym tygodniu, rozważając tajemnicę Przemienienia Pańskiego, kontemplowaliśmy chwałę promieniującą z człowieczeństwa Syna Bożego, jak pisze św. Łukasz: „Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe” (Łk 9, 29). Na odmienionej twarzy Zbawiciela Apostołowie dostrzec mogli pełne poddanie woli Ojca, który tak bardzo „umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). O tym „daniu” Jezusa rozmawiali z Nim Mojżesz i Eliasz jako o Jego „odejściu” (gr. exodos), które rozumiane w świetle Starego Przymierza oznaczało „wyprowadzenie” ludu Nowego Przymierza, zawartego w Jego Najświętszej Krwi,  „z ciemności do przedziwnego swojego światła” (1 P 2, 9); z królestwa grzechu i śmierci do królestwa Bożego. Jest nim sam Syn Boży, winny krzew, w który zostaliśmy wszczepieni niczym latorośle, aby mieć w Nim życie i aby mieć je w obfitości (por. J 10, 10), zgodnie ze słowami Jezusa: „Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15, 5).

Obraz winnego krzewu, który zostaje nacięty, a zatem zraniony, aby można było w niego wszczepić każdą nową latorośl, w szczególnie wymowny sposób przybliża nam tajemnicę Zbawienia, które Ojciec dokonał przez Wcielenie, Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie swego Syna. W tym świetle warto również rozumieć  „JESTEM” (Wj 3, 15), które Bóg objawił Mojżeszowi, jako swoje imię na górze Horeb, z krzewu, który „płonął ogniem, a nie spłonął od niego” (Wj 3, 2). Płonący krzew wskazuje na nieskończoną świętość Boga, zaś Jego imię ma nam uświadomić, że czyni się On darem zbawienia dla ludzkości, reprezentowanej przez naród wybrany:

Stacja IV Pan Jezus spotyka swoją Matkę

  Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i Błogosławimy Ciebie.

 Żeś przez Święty Krzyż swój, świat odkupić raczył.

  Ona była zawsze. W Jego życiu, w moim. 

Czy potrafię zwrócić się do Niej o pomoc? 

Dlaczego tak ciężko powiedzieć słowo "mamo". 

  Patrzyłaś na mękę swojego Pierworodnego, patrzysz na moje zmagania.

Dziękuję, że jesteś.

 Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

                                                              Ania  M

Stacja III. Pierwszy upadek Pana Jezusa

  Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i Błogosławimy Ciebie.

 Żeś przez Święty Krzyż swój, świat odkupić raczył.

  Ciężar wydaje się nie do udźwignięcia, przygniata do ziemi.

 Przygniata mnie strach przed przyszłością? Strach przed ludzką samotnością, czy grzech?

  Jezu, podaj rękę, pomóż powstać, pomóż znów stanąć na swej drodze krzyżowej.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

                                                                       Ania M