Obym nigdy nie zwątpił

Boli, gdy ktoś cię olewa, a nie ma odwagi powiedzieć ci w oczy, co tak naprawdę o tobie myśli.
Być może niepotrzebnie, ale od pewnych osób, oczekuje się więcej, zwłaszcza, gdy te osoby stawiane są nam za wzór.
Gdy nie ma obok żadnego człowieka... wiem, Bóg sam wystarczy...
Ale i czasem drugiemu człowiekowi chciałoby się powiedzieć, że się go kocha, od niego usłyszeć to samo.

,,Co ja źle robię? Czy nie zasługuje na ludzką przyjaźń? Może za mało z siebie daję, a za dużo oczekuję w zamian???

„Syn Człowieczy jest panem szabatu” (Mk 2, 28).

  Perykopa ewangeliczna, którą Kościół rozważa podczas dzisiejszej Liturgii Słowa pozwala nam pozostać w klimacie Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, który stając się dla nas chlebem Życia, nie przestaje objawiać się jako równy Ojcu w bóstwie i chwale jedyny Zbawiciel i Pan szabatu.
 „Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy” (Mk 2, 23).

  Jezus, który mówił o sobie:  „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J 6, 51) dziś przechodzi w szabat z uczniami wśród zbóż. Nie wiemy, czy Pan złamał prawo drogi szabatowej, która wynosiła około 900 m od wioski, wydaje się raczej, że nie, skoro faryzeusze nie uczynią Mu z tego powodu wyrzutów. Z całą pewnością jednak Prawo złamali Jego uczniowie, ponieważ zrywali kłosy, która to czynność była zabroniona w dzień szabatowego odpoczynku. Co istotne, św. Marek nie pisze, że powodował nimi głód. Można zatem przypuszczać, że idąc wśród zbóż odnajdywali przyjemność w zrywaniu kłosów, rozcieraniu ich na dłoniach i zjadaniu ziaren – ta prosta czynność mogła być wyrazem beztroskiej radości uczniów idących za swoim Mistrzem. W obecności Jezusa uczniowie zdają się ulegać działaniu Ducha, który czyni ich wolnymi wobec litery Prawa.

Święto dla małych i dla dużych… dla wszystkich Dzieci Bożych.

Międzynarodowe tradycje Dnia Dziecka.

Polskie dzieci, które obchodziły swe święto po raz pierwszy 1 czerwca 1949r. mają już dzisiaj około 70 lat. Tak dawno Światowa Federacja Kobiet Demokratycznych z dawnego bloku wschodniego uchwaliła święto ochrony dzieci przed wojną, krzywdą i głodem. Dzieci
z zachodnich krajów musiały na nie poczekać do 20 listopada 1959r., kiedy ONZ uchwaliła Deklarację Praw Dziecka, chociaż jej inicjatywa pojawiła się już w 1952r. Zalecono przy tym aby w obchodach propagować idee braterstwa i porozumienia między dziećmi całego świata. 

  Niewielu o tym pamięta a daty  i tradycje Dnia Dziecka w wielu państwach ściśle odpowiadają ich zwyczajom. Francuzi i Włosi świętują 6 stycznia w święto Objawienia Pańskiego przy uroczystej kolacji głowy dzieci zdobią korony na wzór koron Trzech Króli.

Tradycje Bożego Ciała.

 Boże Ciało to popularna nazwa Święta Najświętszej Krwi i Ciała Pana Jezusa. Obchodzi się je zawsze w czwartek, jedenastego dnia po Zielonych Świątkach. Genezą tego święta były objawienia błogosławionej Julianny w XIII w. Na początku obchodzono je tylko w Belgii, ale szybko papieże upowszechnili je na cały Kościół i tak w Polsce odbyło się ono po raz pierwszy w Krakowie w 1320r.

   

  Polskie obyczaje związane z tym świętem pozostają prawie niezmienne od XV w. Do dziś w Boże Ciało i jego oktawę odbywają się uroczyste procesje z kościoła do czterech przybranych zielenią i kwiatami ołtarzy, przy których śpiewa się Ewangelie i uroczyście błogosławi Najświętszym Sakramentem. Ołtarze te urządzały najczęściej organizacje, czy grupy zawodowe. Do dziś dekoruje się także okna i płoty domów stojących na trasie procesji. Niezmiennie w procesji udział biorą wszyscy wierni, dawniej ubrani w stroje regionalne, także studenci, wojsko, bractwa kupieckie i cechy, rajcy i dziewczynki sypiące kwiatki. Najznamienitsi gospodarze trzymali baldachim oraz podtrzymywali kapłana niosącego monstrancję.

Uroczystość Bożego Ciała 2018

  W kawałku chleba, w kroplach wina, na słowa kapłana "… to jest Ciało Moje… to jest kielich Krwi Mojej.."- Jest sam Bóg, Jezus Chrystus...

    Bez wiary w Słowo Boże, bez pomocy Ducha Świętego niemożliwe do pojęcia, a jednak... 

 To jest Prawda.

  Spróbujmy przejść procesję Bożego Ciała z wiarą, że idziemy za Królem Wszechświata.

Sługa Boży Ojciec Wenanty Katarzyniec

  Tak sobie pomyślałem, aby nakreślić i polecić wszystkim, postać Sługi Bożego o. Wenantego Katarzyńca.
Jego grób jest w Kalwarii Pacławskiej z którą długo nie był związany, ale tam właśnie umarł. Kiedyś modliłem się przy jego miejscu pochówku nie znając dokładnie jego 32-letniego życia. Na ostatniej Mszy św. z modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie, opowiedział nam o nim o. Józef Witko. Uświadomił nam, że tu w Polsce mamy o. Wenantego  nazywanego niekiedy polskim Szarbelem. https://www.youtube.com/watch?v=af27ugmwm-U 
  Gdy o. Witko żartobliwie niby powiedział, że Wenanty potrafi załatwić sporą gotówkę do dwóch tygodni, wszyscy zaczęli się śmiać – ja jednak po tym jak zacząłem czytać o nim, zacząłem do tego „żartu” podchodzić z większym dystansem.

„Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” (Mt 28, 20).

  Uroczystość Najświętszej Trójcy jest dopełnieniem epifanii Boga objawiającego się jako Ojciec, który stwarza, Syn który zbawia, Duch Święty, który uświęca.
 

Dziś zanurzamy się w tajemnicy Jedynego Boga, o którym Mojżesz powiedział do ludu wybranego: „Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie pełnić; by dobrze ci się wiodło i twym synom po tobie; byś przedłużył swe dni na ziemi, którą na zawsze daje ci Pan, Bóg twój” (Pwt 4, 39-40). W Starym Testamencie wyrazem wierności Izraelitów przymierzu z Bogiem było zachowanie przykazań, które Pan przekazał im przez Mojżesza na górze Synaj. Często jednak zachowanie Prawa stawało się celem samym w sobie, co szybko prowadziło do deformacji synowskiej relacji narodu żydowskiego z Bogiem, co wytykał mu Jezus:  „Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji” (Mk 7, 6-8).