„Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską” (J 1, 23).

  Czytania liturgiczne III niedzieli Adwentu stanowią rozwinięcie zarysowanego w zeszłym tygodniu przez św. Marka tematu świadectwa św. Jana Chrzciciela wobec nadchodzącego Mesjasza. Działalność i nauczanie św. Jana są owocem jego całkowitego poddania się mocy Ducha Świętego, który dotknął go już w łonie św. Elżbiety (por. Łk 1, 44). To właśnie Trzecia Osoba Boska, która zstąpi na Jezusa po chrzcie Janowym (por. Łk 3, 21-22), wypełniając w ten sposób oczekiwania mesjańskie, które usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu (por. (Iz 61,1-2 a. 10-11), czyni św. Jana Chrzciciela autentycznym „głosem wołającego na pustyni” (J 1, 23), czyli głosem samego Boga, „uściślającym” niejako wezwania proroka Izajasza (por. Iz 40, 3), ponieważ wzywającym nie tyle do „przygotowania”, lecz dokładnie do „prostowania” dróg przed nadchodzącym Zbawicielem: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie (gr. Euthynate) drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz” (J 1, 23).

Przyjdź Panie Jezu

  ”Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy ten czas nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył  

swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem, by niespodzianie przyszedłszy nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: czuwajcie” (Mk 13, 33-37) 
  „Marana Tha !” …co roku w Adwencie szczególnie często wołamy „ Przyjdź Panie Jezu!” /por. Ap 22,20c/ … Adwent przypomina nam, że w  naszym oczekiwaniu  na powtórne przyjście Chrystusa mamy być czujni… bo Jego przyjście w chwale zakończy ziemską historię… później nastanie wieczność…jako chrześcijanie jesteśmy  ukierunkowanymi na nieśmiertelność i, że jej pełnia objawi się  o zmierzchu świata przy dźwięku trąb anielskich i pogorzelisku zła… 

Kiedy ? 

Już święty Paweł udzielił odpowiedzi: 

 „ Nie potrzeba wam, bracia pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej  w nocy.

Adwentowe Z Z Z – N

„Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”.

Z –  pierwsze....   Zatrzymanie.  Podstawa kolejnych  Z. 

   Takie  Adwentowe zatrzymanie  w pędzącym  świecie. Pędzącym,  niczym  szybka  kolej, która mknie, niewiele widać, tylko coraz  to nowe mgnienia mamy przed oczami.  Mijamy wiele pięknych obrazów, ale one nawet nie mogą zapaść nam w pamięć....
A gdyby tak kolej zatrzymała się?  Piękno obrazu, dopiero wtedy, mogłoby ucieszyć nasze oczy.
  Tak też nasze adwentowe zatrzymanie, pozwala na rozejrzenie się wokół siebie,  spojrzenie w swoje  wnętrze, w  swoją duszę. 

    Zatrzymanie pozwala na  Z – drugie. Zastanowienie się.

Każdy okruch dobra ma sens...

  Adwent, to szczególny czas pomagania, otwierania ludzkich serc, chyba największej naszej szczodrobliwości w ciągu roku. Każda, nawet niewielka pomoc ma sens...
 Otrzymałem kiedyś takie słowa:
  "Tak mi się przypomniało pewne króciutkie opowiadanko… Pasuje jak ulał do pytania o sens pomagania.
  Wielki sztorm pozostawił na plaży tysiące rozgwiazd. Brzegiem oceanu powoli szedł starzec. Delikatnie brał każdą rozgwiazdę do ręki i odnosił ją do wody. Z naprzeciwka nadszedł młodzieniec i zdumiony rzekł: „Po co to robisz, starcze?!

„Przygotujcie drogę Panu” (Mk 1, 3).

Perykopa ewangeliczna, którą rozważamy w drugą niedzielę Adwentu koncentruje się, poprzez skupienie uwagi na działalności św. Jana Chrzciciela, ostatniego wielkiego proroka Starego Przymierza, na tematyce „przygotowania drogi”, czyli nawrócenia, jako jedynej autentycznej postawy wobec nadchodzącego Zbawiciela. Jakkolwiek chrzest, będący zewnętrznym znakiem oczyszczenia z grzechów, nie był dla narodu wybranego niczym nowym, to niezwykłym czyniła go bliskość, oraz tożsamość oczekiwanego Mesjasza, który już wkrótce z pokorą zanurzy się w wodach Jordanu, by zbliżyć się do grzeszników, którym przyniósł zbawienie.

Św. Marek ukazuje prawdziwą tożsamość nadchodzącego Wybawiciela: „Początek Ewangelii (gr. euangeliou, dosł. dobrej nowiny) o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym (gr. Iesou Christou Huiou Theou)” (Mk 1, 1). To krótkie zdanie głosi wypełnienie się Bożych obietnic na sposób dla Żydów niewyobrażalny: Mesjasz, którego oczekują jest Synem Najwyższego, równym Mu w potędze i chwale.

Akt oddania się Niepokalanemu Poczęciu

Maryjo Niepokalana, oddaję się Tobie tak ufnie, jak oddał się Tobie sam Bóg. Wraz z Tobą pragnę Mu - za Jego łaską - odpowiedzieć na Jego miłość do człowieka. Ty całą swą istotą rodzisz Chrystusa i utożsamiasz nas z Nim, kształtując na Jego obraz i podobieństwo. Ucz nas codziennego, konkretnego przylgnięcia do zbawczego planu Twego Syna i prowadź do zjednoczenia z Nim.

   Ojcze Niebieski, Ty w Maryi starłeś szatana i utworzyłeś "nowego człowieka", aby zwyciężał zło mocą Niepokalanego Poczęcia. Niech Ono zatryumfuje nad światem, niech ogarnie każde serce, aby umiało tak Ci zawierzyć jak zawierzyła Maryja.

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny... Godzina Łaski.

8 grudnia to w wielu katolickich krajach takich jak Włochy, Belgia, Hiszpania czy Irlandia dzień wolny od pracy. Przyczyną tego, jest kościelna uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi przypadająca 9 miesięcy przed Jej narodzinami. Święto to powołał dogmatem papież Pius IX w 1854r., ale powszechnie było obchodzone już w VII wieku. Oznacza ono, że Matka Syna Bożego nie miała w sobie grzechu pierworodnego, czyli nigdy nie była pod władzą szatana.

Grzech ten przeszedł na wszystkich ludzi na ziemi, jako dzieci Adama i Ewy, tylko nie na Nią.

                                               Agnieszka

   Według objawień w Montichiari we Włoszech w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny - 8 grudnia, od godziny 12 do 13 przypada Godzina Łaski.
  Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała:

   „Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”.

 ( 15 sierpnia 2000 roku biskup Bresci, ks. Giulio Sanguinetti, uznał kult Matki Bożej Róży Duchownej w Montichiari.)