Cmentarz przy „starym” szpitalu w Białej Podlaskiej.

Jego losy wiązały się ściśle z zakonem sióstr szarytek. 25 stycznia 1716 roku książę Karol Stanisław Radziwiłł ufundował w Białej klasztor dla stosunkowo młodego zgromadzenia żeńskiego – Panien Miłosierdzia, zwanych popularnie od koloru habitu szarytkami. Ówczesny biskup łucko – brzeski Aleksander Wyrzykowski zalecił sprowadzić je prosto z domu generalnego z Paryża. Na północ od bialskiego zamku zbudowano siostrom drewniany klasztor i kaplicę. Poza tym otrzymały one budynki i place miejskie na własność oraz dotacje w naturze z majątków radziwiłłowskich. W 1749 roku książę Hieronim podarował im także majątek Mokrany. Początkowo szarytki opiekowały się 6 chorymi i 12 sierotami. Księżna Anna z Sanguszków poszerzyła pole ich działalności tworząc przy sierocińcu szpital dla wdów. Na jego potrzebę wzniesiono barokowy murowany budynek – dzisiejszy szpital św. Karola Boromeusza. Już w 1761roku 6 sióstr opiekowało się około 60 sierotami i wdowami. To one i ich podopieczni spoczywają w przyszpitalnym parku.

Pomoc dla wszystkich od Wszystkich Świętych.

W sprawach zupełnie beznadziejnych, kiedy ziemskie sposoby zawodzą odwołujemy się zazwyczaj do instancji wyższej. Przecież staropolskie przysłowie brzmi: „Jak trwoga to do Boga”, a najlepiej za wstawiennictwem Świętych. Swoich patronów ma dziś każdy zawód czy działalność. Oto jedne z najciekawszych przykładów:

-        patron lotników – św. Józef z Kupertynu- był tak pobożny, że podczas odprawiania mszy unosił się w powietrzu;

-        patron kierowców – św. Krzysztof, dlatego iż na swoich barkach przeniósł
przez rwący potok Dzieciątko Jezus;

-        patronka dentystów – św. Apolonia, której w czasie prześladowania rozjuszony tłum wybił zęby;

-        patroni farmaceutów – św. Kosma i Damian – lecząc nie żądali zapłaty za usługi;

Świętymi bądźmy.

    Już jakiś czas temu, przeczytałem tekst, mówiący
o dziewczynce, która podczas zwiedzania katedry,
zatrzymała się i długo przyglądała pewnemu
witrażowi, który piękne oświetlony, bardzo
przyciągał  jej wzrok.
  Przechodzące przez witraż światło, rzucało barwne
refleksy na wnętrze świątyni.  
  Dziewczynka długo podziwiała barwne zjawisko,
aż pokazując na witraż  powiedziała:
Mamo jacy piękni ludzie są tam wysoko, kim oni są? 
Usłyszała odpowiedź, że to są Święci.
   Po powrocie do domu powiedziała domownikom...

Część Bolesna Różańca Świętego

  Panie Boże przepraszamy za każdy nasz grzech i brak dobra. Prosimy bądź nam grzesznym miłościw.

Tajemnica I Bolesna Modlitwa w Ogrójcu
  Spójrz, jak w Ogrójcu tam pod drzewami
Pan Jezus płacze gorzkimi łzami
Serdeczna skrucha za nasze grzechy
Sprawi najwięcej Jemu pociechy.
  
   Patrząc na żarliwie modlącego się Pana, uczmy się wytrwałości na modlitwie, ale poznajmy także jeden ze sposobów w jaki Bóg wysłuchuje jej i jak w niej umacnia człowieka. Może się zdarzyć, że prosząc Boga nie otrzymaliśmy czegoś, tak jak byśmy chcieli. Ogrójec uczy nas jednak, że zawsze zostaniemy wysłuchani na modlitwie i, że Bóg pośle nam swojego anioła, aby nas umocnił i wspierał w pełnieniu woli Bożej.
1x Ojcze Nasz, 10 x Zdrowaś Maryjo, 1 x Chwała Ojcu, 1x O mój Jezu

     Tajemnica II Bolesna Ubiczowanie

„Będziesz miłował” (Mt 22, 37).

Perykopa ewangeliczna, w którą wsłuchujemy się podczas dzisiejszej Eucharystii, dotyka istoty naszej duchowej tożsamości, którą w trakcie Kazania na Górze Jezus wyraża wezwaniem: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5, 48). Tą Bożą doskonałością, do której naśladowania jesteśmy powołani jest miłosierna Miłość Stwórcy: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36). Skoro zatem zostaliśmy wezwani, aby stawać się doskonali i miłosierni jak Pan Bóg to znaczy, że z Jego pomocą jesteśmy w stanie to uczynić. Dla narodu wybranego taką pomocą było Przymierze zawarte przez Jahwe z Jego ludem, a którego gwarantem było przestrzeganie przez Izraelitów przykazań, które Bóg dał im przez Mojżesza na górze Synaj. Aby wśród setek mniej lub bardziej ważnych nakazów i zakazów, którymi obrosło Prawo Boże, potomkowie Abrahama nie zapomnieli o jego istocie, Mojżesz przekazał im jego syntezę, wezwanie, które powinni byli nieustannie sobie przypominać: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił” (Pwt 6, 4-5). Miłowanie Boga jest pierwszym i najważniejszym obowiązkiem każdego człowieka stworzonego na Jego obraz i podobieństwo; jest ono jedyną godną odpowiedzią na słowo miłości, z jakim Ojciec zwraca się do nas od pierwszej chwili naszego istnienia.

Tydzień misyjny

  Obchodzimy, kończymy Tydzień misyjny. 

Otwórzmy nasze serca na tych którzy otworzyli swoje serca dla potrzebujących tak chleba ducha, jak i chleba ciała i posługują w krajach misyjnych. Otwórzmy się na mieszkańców tych krajów.

    Chcielibyśmy przypomnieć teksty poświęcone sprawom misyjnym, jakie ukazały się już wcześniej na naszej stronie.

  Zajrzyjmy do nich i odpowiedzmy modlitewnym darem swojego serca, oraz wsparciem o jakie misjonarze proszą.

 

"Kenia w akcji''

"Afryko rozgrzej serca nasze. Czadowa tablica."

"Fundacja Kasisi"

 www.domyserca.pl

O Domach Serca jeszcze na naszej stronie nie pisaliśmy, ale chcieliśmy  tę inicjatywę również polecić.

                                                    Aneta i Sławek 

Księga Kapłańska 24 Różne kary

Na początku tekstu znajdujemy opis kłótni pomiędzy synem Izraelitki Szelomit a pewnym Izraelitą. Nie wiemy, czego dotyczył spór. Możemy domyślać się jedynie, że miał charakter ostry. Ostatecznie syn Izraelitki przeklina Boga i bluźni Jego Imieniu. Mojżesz w imieniu Pana rozkazuje wyprowadzić bluźniercę poza obóz, aby tam został ukamieniowany. Taka sama kara: śmierć, ma spotkać tego, kto dopuści się zabójstwa człowieka. Zasada: oko za oko, ząb za ząb, przedstawiona jest tutaj jako rozkaz Pana.

      Trzeba zauważyć, że podobne religii jahwistycznej przepisy i zasady życia można odnaleźć w innych kodeksach Starożytnego Wschodu (np. egipska Księga Zmarłych, Kodeks Hammurabiego), czy w prawodawstwie babilońskim (np. Lamentacje Sprawiedliwego). Prawo Boże podaje bowiem zasady wpisane przez Stwórcę już w naturę człowieka. Pozostaje tylko kwestia właściwego ich odczytania.