Szkoły nastał czas.

Historia dnia rozpoczęcia nauki w dawnej Polsce.
  Od XV wieku aż do czasów zaborów parafialne szkoły elementarne w Polsce rozpoczynały nauczanie na wiosnę 12 marca na świętego Grzegorza. Tego dnia nauczyciele – głównie księża, kantorzy i kościelni chodzili od domu do domu w parafii przypominając rodzinom
o obowiązku posłania synów do szkoły. Z czasem ten zwyczaj przejęli sami uczniowie z dnia rozpoczęcia roku szkolnego tworząc święto zabawy zwane Gregoriankami.

Jezus, dzieci... i my

  Rozpoczął się nowy rok szkolny, a razem z nim również nowy rok katechetyczny.

   Znamy słowa Pana Jezusa „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?”  Mt 16.26a  

Święty Paweł w Liście do Tesaloniczan mówi – „Ducha nie gaście”

  Wspominając na te słowa, a szczególnie na poniższe słowa z których wynika, że Pan Jezus na dzieci nie tylko oczekuje, ale nawet stawia je dorosłym za wzór, nie zabraniajmy im, ale wręcz posyłajmy dzieci i sami bądźmy z nimi na spotkaniu z Panem.

  Stawajmy się jak dzieci, a nie czyńmy dzieci takimi jacy często sami bywamy. Pamiętajmy również o słowach przysięgi małżeńskiej i przyrzeczenia chrzcielnego.

   „Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.   A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże.   Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego".   I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.” Mk 10.13-16

„a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je” (Mt 16, 25).

Pierwsza zapowiedź męki i zmartwychwstania, stanowi nowy etap w życiu Pana Jezusa i jego uczniów. Jego początek Zbawiciel związał z natchnioną przez Ducha Świętego odpowiedzią Szymona Piotra na pytanie o Jego prawdziwą naturę: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” (Mt 16, 16). W tym jednym zdaniu zawiera się niejako synteza samoobjawienia się Boga. Żydzi oczekiwali na mesjasza, który zrealizuje obietnice złożone przez Boga Dawidowi: „wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem” (2 Sm 7, 12-14). Wcielenie Syna Bożego, oraz Jego mesjańska misja jest realizacją tych obietnic na sposób, który do tego stopnia przewyższył oczekiwania Dawida i jego potomków, iż dla wielu z nich stał się darem nie do przyjęcia, szczególnie gdy z ust Jezusa usłyszeli o paschalnej naturze ofiarowanego im zbawienia. Dotyczyło to również Piotra, który był w stanie uznać w Jezusie Syna Bożego, lecz odrzucił perspektywę, że „będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie” (Mt 16, 21). Dzisiejsza perykopa opowiada zatem „skandalu krzyża”, którego przyjęcie lub odrzucenie decyduje o tożsamości każdego ucznia Chrystusa i nawet skała, na której Pan obiecał zbudować swój Kościół, może stać się skałą upadku, jeżeli uczeń będzie myślał o tajemnicach zbawienia dokonanego w Jezusie nie na sposób Boży lecz ludzki.

Nabożeństwo wynagradzające pięciu pierwszych sobót miesiąca, do Niepokalanego Serca Maryi.

Siedem lat po zakończeniu objawień fatimskich, Matka Boża zezwoliła siostrze Łucji na ujawnienie treści drugiej tajemnicy fatimskiej. Jej przedmiotem było nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi. 10 grudnia 1925 roku objawiła się siostrze Łucji Maryja z Dzieciątkiem i pokazała jej, cierniami otoczone swoje Serce.

Dzieciątko powiedziało: Miej współczucie z Sercem twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał.

Maryja powiedziała: Córko spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię Świętą, odmówią jeden Różaniec i przez 15 minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia.

Obietnica...

Duszom, które w ten sposób starają się mi wynagradzać obiecuję towarzyszyć w godzinie śmierci z wszystkimi łaskami potrzebnymi do zbawienia - powiedziała Matka Najświętsza...

Kino... Rodzina

Wakacje za nami, tyle wolnych dni, sporo było planów i oczekiwań czy aura będzie sprzyjać?
Ostatnio, wspólnie z córką, zaplanowałyśmy wyjazd mojego 4 letniego wnuka do kina - sporo teraz propozycji , można wybrać bajkę, która będzie atrakcyjna dla takiego malucha....
   Wczoraj się zastanawiałam, jak spędzają czas dzieci w licznej rodzinie - czy organizują sobie zabawę wspólnie, czy mamy słyszą często, że się nudzą?
Moi chłopcy rodzili się w latach 85-88, zabawki robił mąż a kiedy pora roku pozwalała wyjść na powietrze, ich inwencja twórcza nie miała granic…
Pamiętam, kiedy z okazji dnia dziecka, pojechali do kina, po powrocie były ostre spory, kogo mam najpierw wysłuchać. Pół roku słuchałam ze szczegółami opowieści Toy Story.

My też dajmy odpowiedź Panu.

 Szymon Piotr odpowiedział Panu Jezusowi:
 «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».

„Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony” (Mt 16, 17).

  Dziś, podobnie jak w zeszłą niedzielę, Kościół wprowadza nas w tajemnicę zbawczej mocy Boga, która w Jezusie Chrystusie staje się darem Jego Miłości. Kiedy odpowiadamy na ten dar w posłuszeństwie wiary, Bóg włącza nas – podobnie jak św. Piotra – w swoje odwieczne plany zbawienia, zawierzając nam misję, którą przewidział dla nas „przed założeniem świata” (por. Ef 1, 3-5). I chociaż powołanie, oraz misja Szymona, syna Jony była absolutnie wyjątkowa, to wszyscy chrześcijanie powołani są do tego, aby stać się „współobywatelami świętych i domownikami Boga” i jako niezbędny element „świętej w Panu świątyni” (por. Ef 2, 19-20) głosić słowem i przykładem życia Paschę Pana, aż przyjdzie (por. 1 Kor 11, 26).