Pragnę podzielić się z Wami moim przeżyciem i doświadczeniem cudu. Wszyscy, którzy jesteście załamani, cierpiący, prześladowani uwierzcie, że Pan zawsze jest z nami, w każdej chwili naszego życia trzyma nas mocno za rękę. Niektórzy pewnie pamiętają teksty, które pisałam jakiś czas temu. Bardzo pragnęliśmy z mężem dziecka, jednak okazało się, że to nie jest takie proste, dziecko nie pojawia się na zawołanie. Po ok. roku starań udałam się do lekarza. Były jakieś badania, leki - wszystko na nic. Zmieniałam kolejnych lekarzy, czas płynął a ja nie mogłam zajść w ciążę. Przeszłam zabieg usunięcia endometriozy z jajników, nawet dwie inseminacje. Aż w końcu pojawiła się propozycja invitro. I to był koniec moich kontaktów z lekarzami.
Zmęczona bezowocnymi latami starań postanowiłam odpocząć od tego wszystkiego. Uświadomiłam sobie, że w tym całym natłoku spraw zatraciłam się, dziecko stało się przedmiotem, który pragnęłam mieć bo wszystkie koleżanki go miały, bo naciskała rodzina. Był to bardzo ciężki czas. Nie chciałam się z nikim spotykać - te wypytywania o dziecka, głupie docinki bardzo bolały. Odpuściłam zupełnie. I wtedy zauważyłam w tym wszystkim Boga. Wiem, że on była zawsze mną tylko ja zaślepiona jakąś niewytłumaczalna żądzą nie zauważałam Go. To wtedy natrafiłam na Waszą stronę. Zaczęłam dużo czytać, zamieszczać prośby o modlitwę na różnych stronach. Wiele otuchy otrzymałam od Was.
Na moje posty odpowiedziała m.in. Aneta. Podała mi nawet namiary na lekarzy, z którymi mogłabym porozmawiać, jednak po tych wszystkich latach miałam naprawdę dość lekarzy.