Maryjo. Dziękuję za Łaskę poczęcia - Świadectwo Edyty

  Pragnę podzielić się z Wami moim przeżyciem i doświadczeniem cudu. Wszyscy, którzy jesteście załamani, cierpiący, prześladowani uwierzcie, że Pan zawsze jest z nami, w każdej chwili naszego życia trzyma nas mocno za rękę. Niektórzy pewnie pamiętają teksty, które pisałam jakiś czas temu. Bardzo pragnęliśmy z mężem dziecka, jednak okazało się, że to nie jest takie proste, dziecko nie pojawia się na zawołanie. Po ok. roku starań udałam się do lekarza. Były jakieś badania, leki - wszystko na nic. Zmieniałam kolejnych lekarzy, czas płynął a ja nie mogłam zajść w ciążę. Przeszłam zabieg usunięcia endometriozy z jajników, nawet dwie inseminacje. Aż w końcu pojawiła się propozycja invitro. I to był koniec moich kontaktów z lekarzami.

    
  Zmęczona bezowocnymi latami starań postanowiłam odpocząć od tego wszystkiego. Uświadomiłam sobie, że w tym całym natłoku spraw zatraciłam się, dziecko stało się przedmiotem, który pragnęłam mieć bo wszystkie koleżanki go miały, bo naciskała rodzina. Był to bardzo ciężki czas. Nie chciałam się z nikim spotykać - te wypytywania o dziecka, głupie docinki bardzo bolały. Odpuściłam zupełnie. I wtedy zauważyłam w tym wszystkim Boga. Wiem, że on była zawsze mną tylko ja zaślepiona jakąś niewytłumaczalna żądzą nie zauważałam Go. To wtedy natrafiłam na Waszą stronę. Zaczęłam dużo czytać, zamieszczać prośby o modlitwę na różnych stronach. Wiele otuchy otrzymałam od Was.
Na moje posty odpowiedziała m.in.  Aneta. Podała mi nawet namiary na lekarzy, z którymi mogłabym porozmawiać, jednak po tych wszystkich latach miałam naprawdę dość lekarzy.
Nie zgłosiłam się do żadnego. Aneta (i inne dobre dusze, których imion nie pamiętam - przepraszam) była mi wsparciem. Zawsze odpisała, chociaż mnie nie znała dawała siłę. Ta Wasza modlitwa dawała mi siłę.

  Zaczęłam inaczej przeżywać Msze święte. Nie były już tylko zwykłym odklepaniem i zaliczeniem niedzieli. Zaczęłam uczęszczać na msze święte również w tygodniu. Uwielbiałam Nabożeństwa do Matki Boskiej - różańce, majówki. Dużo modliłam się w domu. Przez to wszystko bardzo zbliżyłam się do Boga. Niesamowite uczucie, którego nie umiem wyrazić słowami. Misje święte, nawiedzenie obrazu Matki Boskiej w domu - wspaniałe przeżycie. Pragnęłam więcej i więcej. Poczułam przedziwną opiekę Maryi. Modliłam się do niej, modliłam się do św. Rity, do św. Jana Pawła II, św. dzieci z Fatimy i wielu innych świętych o wstawiennictwo. Modliły się za mnie siostry z wielu różnych zakonów, gdzie wysyłałam intencje…

    13 maja wzięłam udział we mszy świętej z okazji obchodów 100 letniej rocznicy objawień w Fatimie. Nie umiem dokładnie opisać co wtedy czułam, ale spróbuję. Otóż ogarnęło mnie dziwne, niewytłumaczalne dobro, bliskość Maryi, ciepło w sercu i pewne wspaniałe uczucie. Patrzyłam w oczy Matki i przeczuwałam, że mnie wysłuchała….

   Kilka dni temu dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Padłam wtedy na kolana przed obrazem Matki i jej podziękowałam. Jest jeszcze wcześnie, ale ufam, że wszystko będzie dobrze. Po ponad 8 latach starań stał się cud. Teraz wiem, że to wszystko było po coś. Ta moja droga krzyżowa przybliżyła mnie do Boga, poznałam tę cudowną stronę. Mogłabym jeszcze tak pisać i pisać, ale zakończę tę opowieść jednym zdaniem - Odnalazłam sens w cierpieniu.
 
  Bóg Wam wszystkim zapłać za garść dobroci!
            Z zapewnieniem o pamięci i modlitwie.

                                                                        Edyta