Kiedy Jan Paweł II przybył do Fatimy, stanął przed Matką Bożą otworzył
przed Nią swoje serce, serce Najwyższego Pasterza Kościoła wołaniem : „O
Matko umiłowana, wspomagaj nas na tej pustyni pozbawionej Boga, po której
wydaje się błąkać nasze pokolenie i pokolenie naszych dzieci, aby znalazły
ostatecznie Boskie Źródła swego życia i spoczęły w nich."
Jak wiemy w Fatimie Ojciec Święty dwukrotnie zawierzył Kościół i całą ludzkość Niepokalanemu Sercu Maryi. Jan Paweł II szukał w tym zawierzeniu ratunku dla świata i ludzkości, która "przez swe błędy stoi na krawędzi samozagłady i samounicestwienia."
Jak wiemy w Fatimie Ojciec Święty dwukrotnie zawierzył Kościół i całą ludzkość Niepokalanemu Sercu Maryi. Jan Paweł II szukał w tym zawierzeniu ratunku dla świata i ludzkości, która "przez swe błędy stoi na krawędzi samozagłady i samounicestwienia."
Zawierzając ludzkość Niepokalanemu Sercu Maryi Ojciec Święty wygłosił przemówienia, które stanowią niewyczerpaną
głębię wiedzy o Fatimie. Istotę objawień fatimskich Jan Paweł II zawarł w
następujących słowach :
„Sanktuarium Fatimskie jest
miejscem szczególnym o niezwykłej wartości: niesie w sobie orędzie ważne dla epoki, w której żyjemy...”
„Z Cova da Iria rozlewa się jakby światło pocieszenia, niosące nadzieję i pozwalające zrozumieć wydarzenia, które kształtują koniec drugiego tysiąclecia. Światło to ma szczególne znaczenie...” Skłania ono do odważnego podjęcia nowej ewangelizacji kontynentu europejskiego, na którym szeroko rozpowszechniony ateizm teoretyczny i praktyczny próbuje budować nową cywilizację materialistyczną."
„Czyż Fatima, miejsce o tak głębokiej wymowie duchowej nie powinna odegrać doniosłej roli w tej nowej i niezbędnej ewangelizacji?”