Przyjdź Duchu Święty

 Trwamy w oczekiwani na Zasłanie Ducha Świętego

 Chcielibyśmy polecić bardzo konkretny, mocny tekst  mówiący o Trzeciej Osobie Trójcy Świętej, jak również o historii i samym Święcie, na które czekamy.

                                                  Sławek i Aneta

"Wiernie i nabożnie wyznajemy, że Duch Święty wiecznie pochodzi od Ojca i Syna; nie jako od dwóch zasad, lecz jak od jednej zasady; nie jako na skutek dwóch tchnień, lecz dzięki jednemu tchnieniu. To zawsze do tej pory wyznawał, głosił i nauczał święty Kościół rzymski, matka i mistrzyni wszystkich wiernych. To trwale utrzymuje, głosi, wyznaje i naucza. To zawiera w sobie niezmienna i prawdziwa nauka prawowiernych Ojców i Doktorów zarówno łacińskich, jak i greckich".  Z Konstytucji „O pochodzeniu Ducha Świętego” soboru lyońskiego II (1274)

 22. Jeśli kto nie przyjmuje, że całe stworzenie powinno czcić Ducha Świętego, podobnie jak Syna i Ojca - sam się wyłącza ze społeczności wiernych.(..)   Synod rzymski (382 r.)

  Całość na stronie:

https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/duch_wiejek.html

„A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba” (Łk 24, 50).

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, którą celebrujemy w dzisiejszą niedzielę, jest – po Zmartwychwstaniu Chrystusa – kolejną epifanią / odsłoną w historii zbawienia. W niej to Trójca Przenajświętsza objawia pierwotny cel istnienia każdego człowieka, którym jest życie wieczne i głębokie zjednoczenie z Bogiem, jako Jego dzieci, w Jezusie Chrystusie Jednorodzonym Synu Ojca.

Kluczem do właściwego zrozumienia zbawczej misji naszego Pana, są Jego słowa, które skierował do faryzeusza Nikodema, podczas ich nocnej rozmowy: „A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 14). Jezus mówił wówczas o sobie jako o darze, jakim Ojciec z miłości do ludzi uczynił swojego Syna, baranku paschalnym złożonym w krwawej ofierze, dzięki któremu zostaliśmy pojednani z Bogiem. Pisze o tym św. Paweł w Liście do rzymian: „Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie. I nie tylko to - ale i chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie” (Rz 5, 10-11).

Z Maryją zwyciężysz

  
  Ipsa conteret … Ona, Maryja zmiażdży głowę węża.

  

 Szatan, największy wróg człowieka…

 Podstępny, bezwzględny mający jeden cel – oderwanie człowieka od Boga - zatracenie go na wieczność.

   

  Człowiek - im mniej liczy się z Panem Bogiem, tym mniej liczy się z obecnością szatana, nie dostrzega jego działań, lekceważy, nawet uświadamiane zagrożenia,  a niekiedy niestety go wybiera…

  Zły duch nie musi specjalnie zabiegać o tych, którzy sami mówią - w takiej, czy innej formie, Panu Bogu NIE. Sami się poddają w krąg jego oddziaływania.

   

  Walka jest o tych, którzy wybierają Pana Boga.

Modlitwa Wstawiennicza darem serca. Zapraszamy.

   Modlitwa Wstawiennicza.  Czym jest, czym może być?

  Bywa, że ktoś – często bliski, czy znajomy,  prosi nas o modlitwę.

  Ofiarujemy swoją modlitwę się za niego:  raz modlitewnie wspomnimy, czasem częściej, a może stale otaczamy go modlitwą, bo przecież dobrze mu życzymy i jest nam tak, czy inaczej bliski.

 Dobrze czynimy.

Niekiedy nawet,  widzimy owoce naszej modlitwy.

 

   Są jednak takie grupy ludzi, którzy wyrażają  gotowość do modlitewnego wsparcia każdego, kto  przychodzi, aby zanieść do Boga, za ich wstawiennictwem, swoją prośbę, intencję modlitewną.

  Grupy mniejsze, lub większe, których członkowie znają się, lub nie. Którzy mogą nic nie wiedzieć o proszącym, oprócz jego potrzeby, wyrażanej w zanoszonej intencji. 

  Są grupy, które mają jakąś określoną formę modlitwy, ale też takie, gdzie warunek jest tylko jeden.

  Modlitewna pamięć o potrzebujących. 
Każdego dnia ma po prostu być modlitwa w otrzymywanych intencjach. 

  

 Tak jest w naszej Inicjatywie Modlitwy Wstawienniczej.

   Forma modlitwy jest dowolna, ale Ci, którzy, jakby powierzają cząstkę swojego losu w nasze ręce, muszą mieć pewność, że zanoszone przez nich intencje, tak, czy inaczej, przed Panem Bogiem wesprzemy.   W różny sposób, zależnie od podjętego postanowienia, czy też  możliwości w danym dniu, ale zawsze!

„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę” (J 14, 23).

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna jest kontynuacją mowy pożegnalnej Jezusa, która miała miejsce podczas Ostatniej Wieczerzy i swoistym manifestem Jego nieskończonej miłości do każdego człowieka. Podczas, gdy w Ewangeliach synoptycznych Jezus niejako wyraża i antycypuje swoje zbawcze ofiarowanie się za grzeszną ludzkość poprzez ustanowienie Eucharystii; przez danie uczniom, a za ich pośrednictwem każdemu człowiekowi, który w Niego uwierzy, swojego ciała jako pokarm i swojej krwi jako napój na życie wieczne, w Ewangelii św. Jana Zbawiciel wpisuje „godzinę” swego odejścia do Ojca, czyli swoją mękę, śmierć i chwalebne Zmartwychwstanie, w kontekst miłości uczniów „do końca”: „Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował” (J 13, 1).

Pragnąc, by uczniowie nie utożsamiali miłości jedynie ze wzniosłym uczuciem, Pan umył im nogi, wskazując, że miłość powinna zawsze wyrażać się w konkretnej posłudze  świadczonej drugiemu człowiekowi. 

O strojach 3. Głosy z zewnątrz…

  "Podobnie kobiety – skromnie przyodziane, niech się przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie zaplatanymi włosami, nie złotem czy perłami, czy kosztownym strojem,  lecz dobrymi uczynkami, co przystoi kobietom, które się przyznają do pobożności." 1 Tym, 2, 9-10

  Dwa poprzednie teksty zamieszczone na naszej stronie Modlitwy Wstawienniczej, dotyczące obioru w kościele, cieszyły się bardzo dużą poczytnością,. W komentarzu zapowiedziałem jeszcze jeden tekst na ten temat.

  Chciałbym jednak ograniczyć swoje słowo, które już zresztą wyraziłem w komentarzu do pierwszego z tekstów i zaproponować rozważania innych osób, rozważania poświęcone głównie ubiorowi w kościele, ale nie tylko. 

   Żeby było ciekawiej i sprawiedliwiej, słowo jak ubrać się udając się na Mszę Świętą, dotyczyło będzie nie tylko niewiast, ale i mężczyzn.  Będzie też słowo ks. egzorcysty G. Tomasellego, podane w ciekawej formie, a dotyczące m.in. czystości i moralności.

https://wobroniewiaryitradycji.wordpress.com/2019/05/17/zbliza-sie-okres-letni-przypominamy-jak-nalezy-ubrac-sie-do-kosciola-egzorcysta-giuseppe-tomaselli-przestrzega/?fbclid=IwAR1yUzsVrGPBLR7wETvq5hoLQq0MkUqZ9ASmPlsDEppwNiolXia2CDN1KhQ

O strojach 2. Komentarz... z mojego, męskiego punkt widzenia...

Wiele rzeczy, które nam się wydaje są inne w rzeczywistości. Skoro jednak ten temat stroju w kościele został poruszony, powiem co ja o tym myślę z punktu widzenia mężczyzny w ogóle, mężczyzny – katolika, przedstawiając moje zdanie na ten temat.

 

Z góry przepraszam za być może niepopularny i mocno wyrażony pogląd w tej sprawie, ale postaram się użyć w miarę odpowiedniego słownictwa, ale chyba tylko dlatego, aby ten tekst ujrzał światło dzienne – bo przyznam, że w środku „gotuję się”, gdy słyszę podobne komentarze, jak ten pod tekstem  ”O strojach. O skromność i czystość wołanie”.    
  Obcisłe mini spódniczki, głębokie dekolty, przebijających stringi,  itp…  Wszystko to jest dla mnie nie do pomyślenia  "... gorliwość o Dom Twój pożera mnie..." Moje dzieci na to patrzą. To działa na mnie jak płachta na byka.