Maryjna sobota - Maryja w poezji

  Maryja …  Święta Boża Rodzicielka, Królowa Pokoju,  Matka Pięknej Miłości, Wspomożenie Wiernych, Pocieszycielka Strapionych….   

Tymi i tylu innymi  Imionami Maryja jest nazywana... 

Wielu nazywa Maryję Imieniem, które narodziło się  w ich sercach.  

  Maryja jest opiewana w literaturze i ukazywana w sztuce, jest inspiracją w twórczości….  W życiu wielu ludzi jest obecna na stałe.   

   
  Niekiedy pojawia się w jakichś szczególnych okolicznościach życia...

    Pan Jezus dał nam Maryję za Matkę. Oddajmy się Jej w opiekę i prośmy, aby prowadziła nas do swojego Syna.
Jako kochająca Matka, uczyni to na pewno i najlepiej.
 Niech serce każdego z nas umiłuje Maryję.

   

  Polecam słowa, którymi wybrani poeci wysławiali Maryję.

                                                    Sławek +

http://dziennikparafialny.pl/2012/polska-poezja-ku-czci-maryi/

Strzały do Nieba

   
 Śpieszymy się wiecznie i jesteśmy bardzo zajęci... Ja też.

 Słowo moje będzie więc  krótkie.

  Jeśli nie masz czasu na dłuższą modlitwę, to jednak i tak wiele masz!

Potężne strzały prosto  do Nieba.

        AKTY STRZELISTE

 Wydrukuj, Siostro i Bracie, zawieś w widocznym miejscu i używaj!

  Uwierz, te krótkie modlitewne pociski są bardzo skuteczne,

a wypuszczać można je często i szybko.

Zabrzmiało jak reklama?  Świetnie!

Tak właśnie miało zabrzmieć.

Nie przegap okazji! Zaryzykuj strzał!

   
 Z Panem Bogiem.

                                   Agnieszka

„Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną” (Łk 16, 9).

  
Perykopa ewangeliczna, którą dziś rozważamy jest kontynuacją nauczania Jezusa skoncentrowaną na ekonomii królestwa Bożego, której fundamentalnym prawem jest miłość miłosierna.

W pierwszej chwili dzisiejsza przypowieść może wzbudzić zakłopotanie. Rządca oskarżony o trwonienie majątku swojego pana zostaje uznany winnym i pozbawiony swojego stanowiska. Świadom zagrażającego mu bezrobocia i co za tym idzie nędzy, defrauduje dobra swojego pana, obniżając wielkość należności dwóm dłużnikom z nadzieją na ich późniejszą wdzięczność. Zaskakująca jest reakcja oszukanego właściciela: „Pan pochwalił nieuczciwego rządcę (gr oikonomon tes adikias, dosł. szafarza niesprawiedliwości), że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości” (Łk 16, 8).

Maryjna sobota - Zamieszkajmy z Maryją

https://www.youtube.com/watch?v=Xi3QmItSFaM

Miłuję Cię Panie... swoją miłością.

   
   Znam osobę, która pragnie Boga…. 

Ale chyba nie ma sensu chcieć wierzyć tak, jak inni, każdy ma swoją relację z Najwyższym.

   
  Przecież Bóg będzie patrzył na to, czy miłowałeś z całego serca swego,  z całej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich.

 Nie będzie porównywał z innym.

 Miłuję Cię Panie, swoją małą miłością.

   Ania M

Moc wytrwałej modlitwy... I pytanie ...

  Opowiadał im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać:  «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.  W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!”  Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę,  to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie nachodziła mnie bez końca i nie zadręczała mnie”».
  I Pan dodał: «Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia.  A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie?  Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»
Łk, 18, 1-8

”A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się” (Łk 15, 32).

Perykopa ewangeliczna, którą dziś rozważamy stanowi istotę Dobrej Nowiny, którą Jezus głosił swoim słowem i przykładem życia. Jest ona swoistym „sercem Ewangelii”, ponieważ istotą natury Boga, którego głosił Jezus jest miłość (por. 1 J 4, 8).

To właśnie nieskończona miłość jest jedyną przyczyną, dla której Bóg stworzył świat, a szczególnie człowieka, którego obdarzył łaską bycia podobnym do siebie (por. Rdz 1, 26-27). Po upadku prarodziców Bóg nie odtrącił ludzkości skażonej grzechem pierworodnym, lecz posłał swojego Syna, aby przywrócił nam utraconą godność swych dzieci. Św. Jan pisze: „W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy” (1 J 4, 1-10).