„On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi” (J 16, 14).

  Zesłanie Ducha Świętego, które celebrujemy w dzisiejszą niedzielę stanowi wypełnienie  obietnicy, jaką Zmartwychwstały Chrystus złożył uczniom przed swoim Wniebowstąpieniem: „To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca (gr. epangelian tou Patros mou). Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka (gr. ex hypsous dynamin)»” (Łk 24, 44-49).

 Zstąpienie Trzeciej Osoby Boskiej na Maryję i na Apostołów w Wieczerniku było niejako początkiem trzeciego rozdziału w historii zbawienia, jaką w swojej łaskawości zaplanował odwieczny Bóg. Chociaż ich Autorem jest Trójca Przenajświętsza, to w każdym z nich w szczególny sposób wyodrębnia się działanie jednej z Osób Bożych. W Stworzeniu świata kontemplujemy działanie miłosiernego Ojca, w akcie zbawienia adorujemy uniżenie Umiłowanego Syna, który „stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia”, zaś w udzieleniu światu łaski uświęcającej płynącej ze zwycięstwa Jezusa nad grzechem i śmiercią wielbimy Ducha Świętego: Obietnicę Ojca zesłaną przez Syna.

Dziękuję i uwielbiam Cię Panie Boże

  "Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela,

że nawiedził lud swój i wyzwolił go,
 i moc zbawczą nam wzbudził
w domu sługi swego, Dawida:
 jak zapowiedział to z dawien dawna
przez usta swych świętych proroków,
 że nas wybawi od nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
 że miłosierdzie okaże ojcom naszym
i wspomni na swoje święte Przymierze -
 na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi,
że nam użyczy tego,
 iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani
bez lęku służyć Mu będziemy
 w pobożności i sprawiedliwości przed Nim
po wszystkie dni nasze.

W oczekiwaniu na Zesłanie Ducha Świętego

 

 
  Trwamy w oczekiwani na Zasłanie Ducha Świętego

 Chcielibyśmy polecić bardzo konkretny, mocny tekst  mówiący o samej Trzeciej Osobie Trójcy Świętej, jak też o samym  Święcie na które czekamy.
  Aneta i Sławek

    
  "Wiernie i nabożnie wyznajemy, że Duch Święty wiecznie pochodzi od Ojca i Syna; nie jako od dwóch zasad, lecz jak od jednej zasady; nie jako na skutek dwóch tchnień, lecz dzięki jednemu tchnieniu. To zawsze do tej pory wyznawał, głosił i nauczał święty Kościół rzymski, matka i mistrzyni wszystkich wiernych. To trwale utrzymuje, głosi, wyznaje i naucza. To zawiera w sobie niezmienna i prawdziwa nauka prawowiernych Ojców i Doktorów zarówno łacińskich, jak i greckich".  Z Konstytucji „O pochodzeniu Ducha Świętego” soboru lyońskiego II (1274)

Bardziej szczególny Sakrament Chrztu Świętego.

Minęła kolejna niedziela wielkanocna i kolejny poniedziałek, praca , obowiązki, opieka nad dziećmi, chorymi w naszych domach....

W niedzielę byłam świadkiem kolejnego chrztu w mojej małej parafii. Jesteśmy dopiero trzy i pół roku odrębną jednostką parafialną, pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej, w pięknych okolicach. Miejsce na tyle atrakcyjne, że wciąż są śluby, chrzty i coraz bardziej zaludnia się nasza okolica.
Nie ma ustalonej niedzieli na Sakrament Chrztu Świętego, więc w ostatnim czasie, licząc wczorajszą niedzielę Wielkanocną, tylko jedna była bez chrztu.
   Zwróciłam uwagę, że pierwszy raz usłyszałam głośno, jak rodzice pytani przez kapłana, podają imię jakie wybrali dla swojego dziecka.

„Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie” (Mk 16, 20).

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, którą dziś celebrujemy jest kolejną, po Zmartwychwstaniu Pańskim, epifanią odkrywającą przed nami – poprzez rozważanie życia naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa – odwieczne misteria opatrzności Bożej. Ojciec bowiem, przez swojego jednorodzonego Syna, Światłość Prawdziwą, w mocy Ducha Świętego stwarza, zbawia uświęca i prowadzi do pełni życia każdego człowieka, gdy na świat przychodzi (por. J 1, 9) i z wiarą przyjmuje dar odkupienia.

Opis Wniebowstąpienia zamyka Ewangelię św. Marka, oraz rozpoczyna Dzieje Apostolskie, będące świadectwem posłuszeństwa uczniów  poleceniu Jezusa, który „rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 15). Egzegeci Pisma Świętego twierdzą, że autorem końcowego fragmentu drugiej Ewangelii (Mk 16, 9-20) nie jest uczeń św. Piotra, lecz został on dodany przez Kościół pierwotny, który rozpoznał jego natchniony charakter. Teza ta potwierdza fakt, że wspólnota zgromadzona wokół Apostołów i ich następców łączyła ściśle prawdę, iż „Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga” (Mk 16, 19) ze swoją działalnością misyjną: „Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie” (Mk 16, 20), ponieważ właśnie dlatego, że Zbawiciel, który – jak wyznajemy w podczas każdej niedzielnej eucharystii – „Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego”, „współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły” (Mk 16, 20).

Dni Krzyżowe, czyli dni modlitw o urodzaje

  Od wieków przed świętem Wniebowstąpienia Pańskiego przypadają trzy Dni Krzyżowe. Wprowadził je do kościelno – ludowej tradycji francuski biskup Mamert już w V wieku. Dzisiaj są bardziej znane, jako dni modlitw o urodzaje i nie towarzyszą im tak barwne obchody, jakie miały miejsce jeszcze w okresie powojennym.
  Nasi przodkowie, swoje gospodarstwa, pola i urodzaje powierzali Boskiej opiece.  Zieleniejące zasiewy, młode kwiaty i zawiązki były i są bardzo kruche i podatne na zniszczenie. Szczególne modlitwy zanoszono od poniedziałku do środy zachowując przy tym post. W ciągu tych dni księża odprawiali msze święte z intencjami o urodzaj zasiewów, uświęcenie ludzkiej pracy i za głodujących.

Zaufajcie i oddajcie się w opiekę i miłosierdzie Najwyższego

Chciałam się podzielić swoim świadectwem wiary i napisać jak bardzo Pan Bóg jest Miłosierny i dba o nas jeśli tylko Mu zaufamy i oddamy się Jego Boskiej Opatrzności.

Chciałbym powiedzieć tym wszystkim, których spotykają trudności życia, że nic nie zdziałamy sami nie oddając się w Jego opiekę i na nic nasze zmartwione twarze, skołatane serca, nasze bojaźnie i lęki.

Miałam ostatnio ciężką sytuację finansową - mąż nie pracował 2 mce był chory i potrzeba była specjalistyczna opieka medyczna, a brak jego pensji to dla nas duży ubytek w budżecie. Poza tym miałam stłuczkę i musiałam naprawiać auto, ponieść koszty ubezpieczenia OC, które właśnie się skończyło.

  Zaufałam i zawierzyłam Panu swój los i się nie zawiodłam.