...jak "zamieszkać" w Biblii - Świadectwo Eli B.

 Jak odróżniać słowo Boga od innych słów,

jak być mu posłusznym i jak je przekazywać...

  Tydzień przed rekolekcjami, uczestniczyłam w naszym Wieczorze Uwielbienia, następnie Noc Uwielbienia w Domu Miłosierdzia, teraz czekałam z radością na wcześniej już planowane zimowe rekolekcje Odnowy w Duchu Świętym.
Cieszyłam :) :) :)  się i czekałam na ten piękny czas, gdzie będę kosztować wykwintnych duchowych rarytasów, będę uczyła się w szkole mojego Mistrza - tylko przy Nim, o Nim i dla Niego.

  Jednak wiadomo, że gdzie rodzi się dobro, zły zniechęca, kładzie kłody pod nogi i robi wszystko, żeby odciągnąć od dobrego.
Dzień przed wyjazdem na rekolekcje, zaczęły u mnie dziać się różne złe rzeczy...
nazbierało się, aż pięć przeciwności a w tym i problem z autem, którym miałam dowozić Siostry z mojej Wspólnoty na rekolekcje.

„Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?” (J 11, 26)

   Historia wskrzeszenia Łazarza, którą Kościół rozważa podczas Liturgii Słowa piątej niedzieli Wielkiego Postu, w sposób szczególny przygotowuje nas do głębokiego przeżycia Misterium Paschalnego. W dziesiątym rozdziale Ewangelii św. Jana Jezus objawił się jako Dobry Pasterz, który podczas uroczystości poświecenia Świątyni, mówił do Żydów : „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10, 27-30). Żydzi właściwie zrozumieli przesłanie Jezusa, lecz całkowicie je odrzucili, znając Go za bluźniercę: „Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga” (J 10, 33). Tymczasem to właśnie na swoje czyny wskazuje Jezus, gdy mówi o sobie, jako Synu Bożym: „Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie! Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu” (J 10, 37-38).

  W Czwartej Ewangelii, Jezus trzykrotnie deklaruje, że jest Bogiem, mówiąc o sobie: JA JESTEM. Za każdym razem deklaracji tej towarzyszą znaki, które są potwierdzeniem Jego prawdomówności. Po cudownym rozmnożeniu chleba, w mowie eucharystycznej Jezus oznajmił: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J 6, 51). Po tym, jak Pan powiedział o sobie: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8, 12), dokonał uzdrowienia człowieka ślepego od urodzenia, które było tematem rozważań w poprzednią niedzielę.

Światło Twoje daj mi Panie

Zgasło światło życia mego…

choć w oddali,

gdzieś iskra nadziei tli.

Ach, cóż dałbym, by nie zgasła,

by żyć pozwoliła mi.

                 

              
                W Tobie Boże ma nadzieja!

                Nie pozwolisz zgasnąć jej!

                Błagam, spraw by rozpłynęła,

                bym nie umarł, jeszcze nie!

Gdy zabraknie światła… Świadectwo Michaliny

  Zamieszczamy świadectwo, trudnego doświadczenia Michaliny. Może ciężko się przyznać do tego o czym napisała, ale Michalina ukazuje też, jaką mocą wyjść z tej grzeszności i przede wszystkim przestrzega, jak w nią nie popaść.

 CHCIAŁABYM wam opowiedzieć o moim zagubieniu, o moim popadnięciu w masturbację, która była jednak tylko pierwszym krokiem do kolejnego zła…

Zaczęło się od pożądania, potem masturbacja, a potem pornografia.

TO wszystko było ucieczką od problemów z którymi nie umiałam sobie poradzić.

O światło na drodze życia...

 Pewien niewidomy, wybrał się w piękny, wczesny poranek  na spacer.  Wiosna przyszła... nie widział jej, ale chciał ją usłyszeć, poczuć …  
  Znał teren, miał swoje wyznaczniki, które pomagały mu w orientacji… zawsze wiedział, gdzie w danym momencie się znajduje…

  W ramach wiosennych porządków, czy może budowy, wycięto jednak w pewnym miejscu, duży pas żywopłotu, który był naturalnym wyznacznikiem jego drogi…

  Niewidomy zaryzykował i poszedł dalej… jednak zagubił się….

Krążył, chodził tu i tam, aż wreszcie znalazł się na moście… wydawało mu się, że usłyszał cichy kobiecy szloch…

    Po chwili jednak, usłyszał w miarę pewny głos:

- Pan chyba potrzebuje pomocy?

„Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata” (J 9, 5).

  Dzisiejsza perykopa Ewangeliczna podejmuje tematykę mesjańskiej tożsamości Jezusa, nakreśloną przez św. Jana w opowieści o spotkaniu Pana  z Samarytanką przy studni Jakuba. Doświadczenie zbawczej miłości Boga, którą Jezus objawia w swoich słowach i czynach pełnych mocy Ducha Świętego (por. Łk 4, 32), skłania nas do przyjęcia łaski wiary, która rozświetla ciemności grzechu, pozwala dostrzec w Nauczycielu z Nazaretu Wcielone Słowo Boże i oddać Mu pokłon.

Historia uzdrowienia mężczyzny ślepego od urodzenia, rozważana przez Kościół w dzisiejszej Liturgii Słowa, jest kontynuacją nauczania Jezusa, które Czwarty Ewangelista przedstawił w rozdziale ósmym. Rozpoczyna się on epizodem z kobietą cudzołożną, którą Żydzi przyprowadzili do Jezusa, chcąc wystawić Go na próbę. Z punktu widzenia tych strażników ścisłej interpretacji Prawa Mojżeszowego sprawa była prosta: kobieta zasługiwała na ukamienowanie. Tymczasem Jezus okazuje jej miłosierdzie, wzywając jednocześnie do zerwania z grzechem. To podejście do Prawa, podporządkowujące wszystkie przykazania i nakazy temu najważniejszemu, które Pan Jezus przedstawił Uczonemu w Piśmie: „«Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. 

Uroczystość Zwiastowania Pańskiego

  Ewangelia (Łk 1, 26-38)

Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.

Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.

Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”