Z Św.O. Pio w Adwent cz. 10. Przyszła na mnie chwila doświadczenia...

 Czas ucieka, wieczność czeka!

Piątek i zarazem pierwszy piątek miesiąca,5 grudnia.

Dobrego dnia, Siostro i Bracie!
Zatrzymaj się na chwilę…

Nic ze sobą nie zabierzemy, prócz naszych dobrych uczynków. Sądzeni będziemy z miłości, jaką ofiarowaliśmy bliźniemu, którego kochać nam trzeba jak siebie samego.
Ale samego siebie tak łatwo kochać i rozpieszczać, choć tylko z bliźnim się możesz zabliźnić, przywołując słowa polskiego poety-śpiewaka. Jest już za późno, nie jest za późno…

„Czyńmy dobrze, gdy mamy czas do naszej dyspozycji, a w ten szczególny sposób będziemy oddawać chwałę naszemu Ojcu w niebie, uświęcać samych siebie i dawać dobry przykład innym ludziom”.
(Epist.III,s.397. Tł.o.S.Kafel).

  Ciężko mi dziś będzie”skreślić” słów kilka, bo tak łatwo dawać dobre rady, ciężej samemu stosować. Pomyślałam sobie dzisiejszego ranka bardzo wczesnego: lekarzu, sam się ulecz! Gdyż z tego zmęczenia i niewyspania tyle żalu i pretensji powędrowało do współmałżonka.

PO MROKU ŚWIATŁOŚĆ

 

„Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu”(J3,20-21).

  Światło wiary, sumienia dobrze uformowanego, wiedzie do zbawienia.

Ewangelicznym zadaniem światła jest rozpraszanie mroków niewiary i grzechu. Jako świadkowie Chrystusa jesteśmy zobowiązani nieść otrzymane światło tym, którzy są wokół nas. Nie jest to łatwe…

Pan Bóg sprzyja odważnym. 

 Nie lękajmy się i wołajmy razem z psalmistą: 

              Pan moim światłem! Kogo miałbym się lękać?

Z Św.O. Pio w Adwent cz 9. Abyśmy mogli żyć tylko Tobą Panie.

       Panie Boże, Nasze serca Twoimi.

     Teraz i na wieczność.

     Czwartek, 4 grudnia.

   Dobrego dnia, Siostro i Bracie!

   Zatrzymaj się na chwilę…

   Zwłaszcza Ty, któremu zdaje się, że panujesz zawsze nad wszystkim.

 A któż nie lubi tego uczucia. Panować nad sytuacją…

Posłuchaj świętego, pomódl się jego słowami.

  „Twoje królestwo nie jest daleko i pozwalasz uczestniczyć w Twoim triumfie na ziemi, abyśmy mogli mieć udział w Twoim królestwie w niebie. Spraw, abyśmy, nie mogąc zatrzymać przekazywania Twej miłości, głosili przykładem i czynem Twą Boską królewskość. Weź w posiadanie nasze serca w czasie, aby posiadać je w wieczności. Niech nigdy nie usuwamy się spod Twego panowania, niech ani życie, ani śmierć nie zdoła odłączyć nas od Ciebie. Niech życie czerpie u Ciebie strumienie miłości, aby rozlewać ja na całą ludzkość.

Historia i symbolika wieńca adwentowego … :) :) :)

  12 września 1833 roku   ewangelicki teolog, działacz społeczny z Hamburga, pastor Johann Hinrich Wichern (1808-1881) otworzył w swym rodzinnym mieście szkołę-przytułek dla sierot.
  Pastor szczególną troską otaczał wychowanie swych podopiecznych. Chciał, by dzieci czuły się jak w rodzinie.
   W Adwencie 1839 roku wpadł na pomysł, jak zmienić wystrój świetlicy, by wprowadzić nastrój sprzyjający modlitwie. Sporządził szczególny wieniec. Na obrzeżu koła o średnicy 2 metrów umieścił 24 małe świeczki. Każda miała być zapalana w kolejny zwyczajny dzień Adwentu. Wokół tego wieńca podopieczni pastora gromadzili się codziennie na wspólne spotkania i śpiewy.
  Z czasem pastor swój pomysł przenosił do innych niemieckich miast. W Adwencie zapraszał ludzi na coniedzielne rozważania, dlatego zmienił trochę wygląd wieńca. Zamiast 24 świec umieszczał tylko cztery, oznaczające cztery niedziele Adwentu. Zwyczaj sporządzania wieńca adwentowego (niem. Adventkranz) rozprzestrzenił się bardzo szybko w całych Niemczech, również w części katolickiej i w niedługim czasie  na całym świecie.
  Do Polski wieniec przywędrował w roku 1925, najpierw do Wrocławia.
Zwyczaj sporządzania wieńca adwentowego jest więc stosunkowo nowy.

  Wieniec adwentowy może być wykonany  w kształcie koła z gałązek szlachetnych drzew iglastych,  z liści laurowych lub mahoniowych. Do dekoracji można użyć szyszek, jesiennych liści, owoców głogu lub jarzębiny,  wstążek w kolorach czerwonym, żółtym, srebrnym i złotym … itp.

Z Św. O. Pio w Adwent cz.8. Daj mi moc przeciwko nieprzyjaciołom.

       
    Kochaj i rób co chcesz.... Końca patrz.

    Środa, 3 grudnia.

  Dobrego dnia, Siostro i Bracie!

Zatrzymaj się na chwilę…

    

Co robisz, kiedy jesteś poniżany? Złość  i gorycz, zniecierpliwienie, chęć odwetu, obrażanie się?

  Posłuchaj:

  „Kiedy jesteś poniżany, rób tak, jak to robią zimorodki, które siadają na linach okrętów, czyli podnieś się z ziemi, wznieś swe myśli  i serce ku Bogu. Tylko On sam może cię pocieszyć i dać ci siłę. Aby w sposób święty przetrzymać tę próbę”  

  (Vittoria Ventrelle, Notize su Padre Pio,s.48. Tł.o.S.Kafel)

   Nie wiem jak Ty, ale ja najczęściej muszę walczyć ze złością. Mój temperament choleryka często bierze górę nad moimi dobrymi  chęciami. Ale na pociechę przeczytałam w pewnej mądrej książce, że najwięcej  świętych miało temperament choleryczny, najwięcej grzeszników…także.

Adwentowe zasłuchanie.

 

  Zasłuchaj się …

Co usłyszysz? Kogo usłyszysz?

Mam nadzieję, że coś dobrego z tego wyniknie.... 

Dla Ciebie i dla innych.

   

  Adwent, czas różnych postanowień, wyrzeczeń, modlitwy, wyciszenia, próby przemiany siebie… Kolejny i kolejny raz….

   

  Ale może być to również czas zasłuchania….

Zasłuchania, któremu możemy się poddać w dowolnie wybranym przez nas miejscu, czasie i ile razy będziemy chcieli.... 

Może do skutku?

  Polecamy adwentowe Rekolekcje O. Adama Szustaka, które mają właśnie formę słuchowiska.

Już się to słuchowisko zaczęło, ale możemy dołączyć w każdym momencie, ponieważ wszystko od początku możemy odsłuchać na podanej niżej stronie.

   Polecamy i zapraszamy.

  Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?  Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.   Rz.10.16-17

   Aneta i Sławek

http://adamszustak.pl/plaster-miodu-adwentowe-sluchowiska-rekolekcje-o-adama-szustaka/ 


    Na zakończenie, w zawiniętym fragmencie tekstu, kolejna piękna niespodzianka.
 "Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga..."   :) ;) 

Z Św. O. Pio w Adwent cz.7. Boże o pokorę proszę.

 

    Łaską pokory obdarz nas Panie.

  Wtorek, 2 grudnia.

Dobrego dnia, Siostro i Bracie!

Zatrzymaj się na chwilę…

Czujesz się lepszy od innych?

Posłuchaj:

   „ Dobroć Boża nie tylko nie odrzuca skruszonych dusz, ale nawet szuka dusz zatwardziałych w złu”.

(Consigli-Esortazioni di Padre Pio da Pietrelcina,s.11. Tł.o.S.Kafel)

    

  Wybieramy podobnych sobie. Tak jest bezpiecznie. Bóg jednak  nie ma względu na osoby i im większa zatwardziałość, tym większa Jego gorliwość w szukaniu.

Człowiek łatwo się zniechęca, Bóg NIGDY!

  Jak łatwo się zniechęcamy… Nie muszę daleko szukać. Widzę siebie.

Adwentowe „Marana Tha”… abyśmy czuwali… :) :) :)

  ”Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy ten czas nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył  

swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem, by niespodzianie przyszedłszy nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: czuwajcie” (Mk 13, 33-37) 
  „Marana Tha !” …co roku w Adwencie szczególnie często wołamy „ Przyjdź Panie Jezu!” /por. Ap 22,20c/ … Adwent przypomina nam, że w  naszym oczekiwaniu  na powtórne przyjście Chrystusa mamy być czujni… bo Jego przyjście w chwale zakończy ziemską historię… później nastanie wieczność…jako chrześcijanie jesteśmy  ukierunkowanymi na nieśmiertelność i, że jej pełnia objawi się  o zmierzchu świata przy dźwięku trąb anielskich i pogorzelisku zła… 

Kiedy ? 

Już święty Paweł udzielił odpowiedzi: 

 „ Nie potrzeba wam, bracia pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej  w nocy.

Z Św. O. Pio w Adwent cz.6. W cichości i pokorze przed Tobą Panie.

  "Boję się sądu Bożego, nie ludzkiego."

    1 grudnia

  Dobrego dnia, Siostro i Bracie!

Zatrzymaj się na chwilę…

  Wczoraj oglądałam z zachwytem dekoracje bożonarodzeniowe…. tzn. świąteczne, bo  słowa „Boże Narodzenie” usunięto z obawy przed (no właśnie, kim????) Wszystko błyszczy się i mieni, choć adwentowy czas ledwie się rozpoczął. Ale tu, gdzie mieszkam, tak właśnie jest.

Adwent jest czasem świętowania, ubierania choinki. A zaraz po Trzech Królach wszyscy wyrzucają drzewka. Taki porządek… Zawsze mnie ciekawiło, co świętują inne nacje. Taki zgiełk, wózki wypchane prezentami. Święto prezentów... Owczy pęd. Jedni przed drugimi.

  

  My w tym roku chcemy zgoła inaczej. Bez pompy. Będzie skromnie. A opinie otoczenia…

„Boję się sądu Bożego, a nie ludzkiego. Niech nas przeraża tylko grzech, ponieważ obraża Boga i nas hańbi.   (Archivio Padre Pio. Tł.o.S.Kafel)....

Adwent oczekiwaniem…

  …na Tego, który Jest, który Był i który Przychodzi… abyśmy się stali Jego świadkami …świadkami Miłości… :) :) :)

  Jezus Chrystus narodził się ponad dwa tysiące lat temu…i ponownie przyjdzie w chwale u końca czasów… a tymczasem Adwent… Czas oczekiwania na Przychodzącego… każdy Adwent przygotowuje nas do udzielania odpowiedzi na pytania:

  Co to znaczy być świadkiem Jezusa Chrystusa…? co znaczy być świadkiem Miłości wcielonej, narodzonej, ukrzyżowanej i zmartwychwstałej? Jak rozumiem dawanie świadectwa swoim życiem? Dlaczego ma sens dawanie świadectwa właśnie tu i teraz, już… a nie za rok, dwa… czy w jakieś nieokreślonej przyszłości…?

  Świadectwo potrzebne jest tu i teraz… a czego właściwie oczekuje się od świadków czyli od tych, którzy rozpoznają Prawdę ? …