Nauczanie papieży cz. 4 O radości prawdziwej

Nauczanie Papieży drogowskazem … kilka refleksji o radości chrześcijanina…

Liturgia Kościoła między Wniebowstąpieniem, a zesłaniem Ducha Świętego naucza o radości uczniów… o tym, że chrześcijanin powinien być świadkiem prawdziwej radości… prawdziwej bo otrzymanej i przyjętej od Jezusa Chrystusa… radość jest darowana każdemu wierzącemu chrześcijaninowi… taka jest nauka Kościoła Katolickiego.

  Czasem można pomylić wesołość z radością, a one zdecydowanie różnią się od siebie… Można powiedzieć, że radość jest czymś o wiele głębszym i nie wypływa z tego, co zewnętrzne np. okoliczności danej chwili.

Istotną różnicę między radością i wesołością odnajdziemy również w tym, że gdybyśmy chcieli żyć wesołością dłużej, to zamieni się ona w lekkość, powierzchowność, a nawet może stać się brakiem mądrości chrześcijańskiej … ostatecznie może wprowadzić w naiwność, głupotę… bo wszystko może stać się zabawą ...

… a Radość jest czymś zupełnie innym… jest darem Pana. Wypełnia człowieka od wewnątrz. To jakby namaszczenie Duchem Świętym. Człowiek radosny jest pewien, że Jezus jest z nami, że Jezus jest z Ojcem.

Jednak niczego nie można zrobić, aby zatrzymać dar radości, sprawić, by radość towarzyszyła nam zawsze… Papież Franciszek stwierdził, że gdyby człowiek chciał mieć radość tylko dla siebie, to ona stopniowo zesłabnie, a w sercu człowieka rozgości się zobojętnienie. Tacy chrześcijanie zdaniem papieża Franciszka mają melancholijną twarz "papryki w occie", zamiast oblicza ludzi radosnych, mających piękne życie.

  Radości nie można zatrzymywać, bo ona musi iść naprzód… Radość jest czymś więcej niż cnotą pielgrzymującą… jest darem podążającym drogą życia z Jezusem… a ta droga głoszenia i przepowiadania Jezusa Chrystusa jest wydłużana i poszerzana właśnie przez dar radości.

16 października - kolejna rocznica wyboru Karola Wojtyły na Papieża

  Szczęść Boże

 16 października to dzień w którym został wybrany na Papieża nasz ukochany Jan Paweł II.
 W związku z tym dniem chciałabym przytoczyć słowa jego wiesza:

 Miłość mi wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała,
dlatego uwielbiam tę Miłość
gdziekolwiek by przebywała

 Słowa te są tak głębokie, że dotykają jakiejś najgłębszej struny serca;
są doskonałą modlitwą i wyznaniem prawdy o Miłosierdziu.
Tym Hymnem pragnę podziękować za dar jaki otrzymaliśmy od Boga Ojca, za Jana Pała II...

Z miłością pozdrawiam

  Edyta

                         

15 października - Dzień Dziecka Utraconego

 Kolejny rok obchodzony jest Dzień Dziecka Utaconego.
 Na naszej stronie po raz drugi możemy wspominać te wszystkie dzieci, które przedwcześnie odeszły.
Dlaczego o tym znowu wspominamy?
Ci, którzy stracili swoje dzieci wiedzą najlepiej, jak ważna jest pamięć o tych wszystkich maluszkach, którym nie dane było się narodzić, a które bardzo często są zapomniane przez otoczenie i najbliższych.
  Przedwczesny poród, śmierć dziecka w łonie mamy, czy poronienie, są dla każdego rodzica wielką stratą i tragedią. Nie ma znaczenia dla nich, czy dziecko miało.... 5 tygdoni, czy 40.
  To było ich dziecko, na które czekali,  które zdążyli już pokochać i z którym wiązali już jakieś plany i nadzieje.

Wspomnienie i pamięć są bardzo ważne i potrzebne, aby móc w pełni przeżyć czas żałoby, a z czasem przyjąć i zaakcetpować to na co nie ma się wpływu i z czym trzeba się pogodzić.

  Czas po stracie dziecka jest przepełniony wielkim bólem i żalem. Z czasem odczucia te słabną, ale pamięć o dziecku, które odeszło pozostaje w sercu rodzica do końca życia.
  Dzień 15 października jest dniem, który przypomina o tych wszystkich maluszkach, które narodziły się nie dla świata, ale dla nieba. Nie zapominajmy o nich, o ich rodzicach.
Pamiętajmy o tych wszystkich, którzy doświadczyli utraty dziecka. To oni - rodzice, szczególnie potrzebują naszego wsparcia, modlitwy i pamięci o ich nienarodzonym dziecku.

Niech ten wirtualny znicz zapłonie dla tych wszystkich naszych aniołków, które cieszą się już szczęściem wiecznym w Niebie

   Aneta