"Na Twoje słowo zarzucę sieci".

  Opis cudownego połowu i powołania pierwszych uczniów nad jeziorem Genezaret jest jednym z najważniejszych momentów w Ewangelii Łukasza. Nie tylko ukazuje ona nadzwyczajną moc Jezusa, ale także objawia fundamentalną dynamikę powołania: Bóg wybiera człowieka, który czuje się niegodny, a jednak w posłuszeństwie Słowu dokonuje cudu.

 

  Jan Paweł II w liście apostolskim „Novo millennio ineunte” odnosił się do słów Jezusa: „Duc in altum! – Wypłyń na głębię! Jest to wezwanie, które wciąż pozostaje aktualne, nie tylko dla Piotra, ale dla całego Kościoła i każdego wierzącego. Papież podkreślał, że słowa te są wezwaniem do głębszej wiary, do przekraczania ludzkich ograniczeń i do odważnego podjęcia misji ewangelizacji.

Scena rozpoczyna się od nauczania Jezusa nad jeziorem Genezaret. Tłumy cisną się, by słuchać Jego Słowa. Jezus dostrzega dwie łodzie, a jedna z nich należy do Szymona Piotra. Wchodzi na pokład i prosi, by odpłynął nieco od brzegu. Ten gest jest znaczący – Jezus wchodzi w rzeczywistość Piotra, jego codzienną pracę, narzędzia i przestrzeń życia. Nie pozostaje w sferze ogólnej nauki, ale wchodzi w jego osobistą historię. Następnie kieruje do Piotra słowa, które są kluczowe dla całej sceny: „Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów” (Łk 5,4). W sensie dosłownym wydają się absurdalne. Połów ryb w dzień był znacznie mniej skuteczny niż w nocy, a poprzednie wysiłki zakończyły się fiaskiem. Szymon, jako doświadczony rybak, ma wszelkie podstawy, by zakwestionować ten nakaz. A jednak jego odpowiedź jest przełomowa: „Na Twoje słowo zarzucę sieci” (Łk 5,5).

Pragnienie czystości i ... jeden wyjątek.

Być wiernym Bogu i Jego przykazaniom - bez wyjątku.

Wyjątek jest przyjęciem diabelskiego jabłka.

Ale Miłość Boga i Jego Miłosierdzie Boże nie mają miary.  

  

   Zachęcam  do wysłuchania świadectwa o przypadkach życia Aleksandry.

https://www.youtube.com/watch?v=dXFKYGxdzCo

Święto Ofiarowania Pańskiego

Oczekiwanie na Mesjasza było głęboko zakorzenione w tradycji Izraela. Prorocy wielokrotnie zapowiadali Jego przyjście, a jednym z najważniejszych proroctw jest zapowiedź z Księgi Malachiasza: "Oto Ja posyłam anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a zaraz potem przybędzie do swej świątyni Pan, którego oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie" (Ml 3, 1). To proroctwo spełnia się w scenie ofiarowania – Jezus, prawdziwy Pan, wchodzi do świątyni, choć w sposób zaskakujący: jako niemowlę, nie w pełni swojej chwały, lecz w pokorze ludzkiej natury.

Maryja i Józef przynoszą Dziecię do Jerozolimy, aby przedstawić Je Panu, zgodnie z Prawem, które nakazywało wykupienie każdego pierworodnego syna. Jednak Jezus nie zostaje wykupiony, lecz pozostawiony Ojcu. To wydarzenie stanowi kontynuację zgody Maryi, która podczas zwiastowania powiedziała Bogu swoje "fiat". Teraz wraz z Józefem składa swego Syna w Jego ręce. Ten akt przypomina ofiarowanie Izaaka przez Abrahama, jednak tym razem to sam Bóg przygotowuje ofiarę ze swego Syna dla zbawienia świata.

Od Ateisty do Katolika. Świadectwo nawrócenia Roya Schoemana.

   Zapoznając się z historią życia Roya Schoemana, po raz kolejny przekonujemy się, że Pan Bóg znajdzie drogę do serca każdego człowieka, bo tylko wydaje się człowiekowi, że to on szuka Boga.

  Jeżeli człowiek idąc przez życie poszukuje jego celu i sensu, poszukuje prawdy, a nie tylko wypełnia swoją codzienność obowiązkami i przyjemnościami, na pewno kiedyś stanie przed pytaniem o Pana Boga...

  To pytanie stanie przed każdym człowiekiem, zarówno przed tym, który został wprowadzony w relację z Panem Bogiem - bo kiedyś musi sam się określić przed Panem Bogiem, jak również przed tym, który Pana Boga nie zna, lub też pochodzi z innej religii, bo jeśli dąży do poznania prawdy, to do dotrze do Boga w Trójcy Świętej Jedynego, który jest Prawdą. Jest też Drogą i stanie się Życiem tego człowieka.

   Roy Schoeman, był człowiekiem w którym możemy dostrzec wszystko, co było powyżej poruszane. Chciał swoje życie przeżyć z sensem i dotrzeć do jego prawdziwego celu. Odnalazł Boga, odnalazł Maryję, która przyczyniła się do jego ostatecznego wyboru.

 Zapraszam do poznania  historii nawrócenia Roya.

https://www.youtube.com/watch?v=5FjDma9gg7E

Czy w naszym codziennym życiu potrafimy dostrzec Boże „dziś”?

W dzisiejszej perykopie z Ewangelii wg św. Łukasza Jezus po chrzcie w Jordanie i doświadczeniu próby na pustyni rozpoczyna swoją publiczną działalność. Jego nauczanie w Galilei przyciąga uwagę tłumów, a słowa, które wypowiada, mają szczególną moc. Warto zaznaczyć, że wszystko, co Jezus czyni i mówi, dokonuje się w mocy Ducha Świętego. To właśnie Duch Święty, który zstąpił na Jezusa podczas chrztu, prowadzi Go w każdej chwili Jego misji. 

Na początku Ewangelista podkreśla, że Jezus wraca do Galilei „pełen mocy Ducha Świętego” (Łk 4, 14). To nie jest zwykła działalność nauczyciela czy proroka. Jezus działa jako Mesjasz, namaszczony Duchem, który prowadzi Go w każdej chwili. To namaszczenie jest wypełnieniem prorockich zapowiedzi Izajasza, które Jezus sam odczytuje w synagodze w Nazarecie:
„Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę” (Łk 4, 18).

Od Policjanta do Wojownika Maryi. Świadectwo Krzysztofa.

  Są okoliczności życia, które, mogą sprzyjać zagubieniu siebie.  W przypadku Krzysztofa taką okolicznością była praca w policji. Specyfika tej pracy charakteryzuje się tym, że oprócz presji awansu, kariery i wysokich gratyfikacji finansowych, bardzo często ma się do czynienia z grzechem ciężkim, i to nie koniecznie nawet ze swoim grzechem, ale innych przez kontakt z rozbojami, morderstwami, gwałtami, oszustwami...  Przebywanie w takim klimacie nie jest obojętne dla osobowości i duchowości człowieka.

  Pan Bóg jednak kocha wszystkie swoje dzieci, a  Maryja wspiera każdego, kto się do Niej ucieka, jak również tych za których modlą się inni.                                       

 Posłuchajmy  Krzysztofa.  

https://www.youtube.com/watch?v=J89__egTAlM  

"Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie".

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna opisuje cud w Kanie Galilejskiej, który rozpoczyna publiczną działalność Jezusa. Jest to wydarzenie o głębokim znaczeniu duchowym, historycznym i teologicznym. Łączy w sobie żydowską tradycję z tajemnicą wiary Maryi oraz uczniów, odsłaniając jednocześnie zapowiedź nowego przymierza.

Małżeństwo w czasach Jezusa miało kluczowe znaczenie zarówno w wymiarze społecznym, jak i religijnym. Było ono znakiem przymierza między Bogiem a Izraelem, obrazując wierność Jahwe wobec swojego ludu. Wesela były świętem radości, które trwało nawet tydzień. Rodzina gospodarzy miała obowiązek zapewnienia obfitości pokarmów i wina, a ich brak niósłby za sobą ogromny wstyd oraz naruszenie społecznej reputacji. W tym kontekście stągwie kamienne, służące do rytualnego oczyszczenia, miały szczególne znaczenie. Woda z nich była symbolem zewnętrznej czystości rytualnej, koniecznej do uczestnictwa w kulcie Boga. Liczba sześć, symbol niedoskonałości, podkreśla ludzkie ograniczenia w dążeniu do świętości. Gdy słudzy wypełniają stągwie wodą, tworzą przygotowanie do działania Jezusa, które przemienia to, co ludzkie i niedoskonałe, w coś Boskiego i doskonałego.