Święto Ofiarowania Pańskiego

Oczekiwanie na Mesjasza było głęboko zakorzenione w tradycji Izraela. Prorocy wielokrotnie zapowiadali Jego przyjście, a jednym z najważniejszych proroctw jest zapowiedź z Księgi Malachiasza: "Oto Ja posyłam anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a zaraz potem przybędzie do swej świątyni Pan, którego oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie" (Ml 3, 1). To proroctwo spełnia się w scenie ofiarowania – Jezus, prawdziwy Pan, wchodzi do świątyni, choć w sposób zaskakujący: jako niemowlę, nie w pełni swojej chwały, lecz w pokorze ludzkiej natury.

Maryja i Józef przynoszą Dziecię do Jerozolimy, aby przedstawić Je Panu, zgodnie z Prawem, które nakazywało wykupienie każdego pierworodnego syna. Jednak Jezus nie zostaje wykupiony, lecz pozostawiony Ojcu. To wydarzenie stanowi kontynuację zgody Maryi, która podczas zwiastowania powiedziała Bogu swoje "fiat". Teraz wraz z Józefem składa swego Syna w Jego ręce. Ten akt przypomina ofiarowanie Izaaka przez Abrahama, jednak tym razem to sam Bóg przygotowuje ofiarę ze swego Syna dla zbawienia świata.

Wypełnienie Prawa nie jest dla Maryi i Józefa jedynie formalnym rytuałem. Jest ono wyrazem ich głębokiej wierności Bogu. W przeciwieństwie do innych rodzin, które wykupowały pierworodne dzieci, oni składają Jezusa w ręce Ojca. Ten gest wskazuje, że Jezus od samego początku swego ziemskiego życia przynależy całkowicie do Boga i Jego misji zbawczej.

Obecność Ducha Świętego jest wyraźnie zaznaczona w tej scenie. Duch osłania Maryję podczas zwiastowania, napełnia Elżbietę podczas nawiedzenia i teraz prowadzi Symeona do świątyni. W ten sposób Duch Święty od początku działa w historii zbawienia i objawia prawdziwą tożsamość Jezusa.

Symeon, napełniony Duchem, rozpoznaje w Dziecięciu Mesjasza i wypowiada prorocze słowa: "Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie". To objawienie stanowi zapowiedź misji Jezusa jako światłości dla pogan i chwały Izraela. Duch Święty działa w Symeonie tak, jak będzie działał w późniejszym życiu Jezusa, prowadząc Go do wypełnienia misji odkupieńczej.

Jednym z najbardziej poruszających momentów tej sceny jest zapowiedź Symeona dotycząca Maryi: "A Twoją duszę przeniknie miecz". Słowa te wskazują, że każdy, kto całkowicie oddaje się Bogu, nie może uniknąć cierpienia. Maryja jako Matka Mesjasza będzie uczestniczyć w Jego drodze ku zbawieniu, dzieląc Jego ból i ofiarę.

Cierpienie Maryi nie jest tylko osobistym bólem matki, ale ma wymiar zbawczy. Podobnie jak Jezus, który oddaje życie za świat, tak Maryja uczestniczy w tym misterium poprzez swoje współcierpienie. Ten wymiar ofiary wskazuje, że droga wierności Bogu prowadzi często przez cierpienie, ale jednocześnie otwiera na pełnię życia w Bogu.

Słowa Symeona nie pozostawiają wątpliwości co do misji Jezusa. Jest On "znakiem, któremu sprzeciwiać się będą". Już od początku swojego ziemskiego życia Jezus budzi reakcje: jedni Go przyjmą, inni odrzucą. Scena w świątyni ukazuje Jezusa jako Światłość dla narodów, która przychodzi, aby objawić prawdę i zbawić świat.

W ten sposób Jezus jest od początku ukazany jako Mesjasz nie tylko dla Izraela, ale dla wszystkich narodów. To wydarzenie wpisuje się w historię zbawienia, ukazując, że całe życie Jezusa będzie jednoznacznym oddaniem się w ręce Ojca i spełnieniem Jego woli.

Ofiarowanie Jezusa w świątyni jest, zatem wydarzeniem, w którym Maryja i Józef potwierdzają swoje oddanie Bogu, powierzając Mu swego Syna. Jest to również moment, w którym Duch Święty objawia prawdziwą tożsamość Jezusa, a Symeon zapowiada Jego misję oraz cierpienie Maryi. Wydarzenie to pokazuje, że droga wiary i posłuszeństwa Bogu prowadzi przez cierpienie, ale jest jedyną drogą ku zbawieniu i pełni życia w Bogu.

Tajemnica ofiarowania uczy nas, że nasze życie należy do Boga. Podobnie jak Maryja i Józef, jesteśmy wezwani do powierzania Mu wszystkiego, co mamy najcenniejsze, w pełnym zaufaniu Jego miłości i opatrzności.

                                                                Arek