Chryste Króluj. Chryste Zwyciężaj

Na zakończenie dzisiejszego, pierwszego czytania z Ks. Samuela, dowiadujemy się, co uroczyście uczyniła starszyzna Izraela. 

 „Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.”

 W Psalmie powtarzamy:

 „Idźmy z radością na spotkanie Pana”

  W drugim czytaniu z Listu do Kolosan mamy zachętę do dziękczynienia.

  „Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł nas do królestwa swego umiłowanego syna.  W którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.”

Czytamy następnie, również takie słowa.

„On jest Głową Ciała, to jest kościoła.”

Wspomnienie Świętej Cecylii

Obchodzimy dzisiaj wspomnienie św. Cecylii dziewicy i męczennicy.

Święta Cecylia żyła na przełomie II i III wieku, jest patronką muzyki kościelnej, ale również opiekunką muzyków, lutników, poetów i śpiewaków.

    

  Poznajmy św. Cecylię, modlitwę jej poświęconą i hymn.

Śpiewajmy Panu Bogu, bo jak mówił św. Augustyn „Jeśli ktoś miłuje, ten śpiewa”, oraz „Kto dobrze śpiewa, dwa razy się modli”. 

  

 Kochajmy Pana Boga i wyrażajmy to.

                             

                                          Sławek +

 

https://gloria.tv/post/uzw69VbQr1C94pU8PnFwrNrDD

https://www.youtube.com/watch?v=r-lVllN5Efk

https://www.youtube.com/watch?v=CzChPNLkn2g

https://www.niedziela.pl/artykul/54985/nd/Kto-spiewa-dwa-razy-sie-modli

„Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie” (Łk 21, 19).

W dzisiejszej perykopie ewangelicznej Jezus wprowadza nas w tematykę końca świata. Należy go przede wszystkim rozumieć jako dopełnienie „pełni czasów” (gr. pleroma tou chronou), która – jak wskazuje św. Paweł w Liście do Galatów – miała początek, gdy „zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo” (Ga 4, 4-5). Jej zwieńczeniem będzie chwalebne przyjście Pana: „Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie” (Łk 21, 27-28).

W swojej mowie apokaliptycznej, której początku słuchamy podczas dzisiejszej Liturgii Słowa, Jezus odsłania przed uczniami przyszłe wydarzenia dotyczące świątyni, Jerozolimy, oraz całego świata, wpisując je w sens historii zbawienia, która jest – mimo wszystkich niezwykłych i przerażających wydarzeń – podporządkowana zbawczej woli Boga. Jedynie czytając znaki czasów w świetle życia naszego Pana, szczególnie Jego śmierci i Zmartwychwstania, zrozumiemy ich prawdziwy sens, w którym nie ma, dla osoby wierzącej, niczego przerażającego i deprymującego, przeciwnie – są to słowa niosące nadzieję i pocieszenie, ponieważ ostateczne zwycięstwo należy do Baranka zabitego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca, o czym zapewnia nas św. Jan w Apokalipsie:

„Tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem"...

"Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien." Mt.10.38

„Tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem Polska…” będzie Polską. 
 

Tak zaistnieliśmy….

  Gdy Krzyż był śmiało i wysoko niesiony przez tych, którzy mieli przewodzić Narodowi i Ojczyźnie naszej,  nie musieliśmy mieć obaw, schylać głowy przed innymi mocarstwami.

 Gdy bywał odstawiany, albo był, jakby pro forma, Polska bywała na kolanach...

   I znów po jakimś czasie trzeba było spojrzeć na Krzyż, stanąć przy nim, wziąć mocno w dłonie, ponieść ofiary... żeby poczuć, że się jest u siebie.

 Historia nauczycielką życia..... 

To nie jest historia dziesięcioleci, ale cała historia Narodu Polskiego i Ojczyzny. 

  Czy komuś może zależeć na tym, żeby Polacy znów mieli zalęknione spojrzenie?

"To jest moja matka, ta ziemia! To jest moja matka, ta Ojczyzna! To są moi bracia i siostry!" Św. Jan Paweł II

" I zrozumcie, wy wszyscy, którzy lekkomyślnie podchodzicie do tych spraw, zrozumcie, że te sprawy nie mogą mnie nie obchodzić, nie mogą mnie nie boleć! 

Was też powinny boleć!"

Św. Jan Paweł II

  Rozumiem to i Ty też to powinnaś, powinieneś zrozumieć... a wszelkie zło w naszej Ojczyźnie, powinno nas boleć.

  

  Z miłości Ojczyzny i z bólu, z powodu dziejącego się, czy zagrażającego Jej zła, powinny rodzić się modlitwa, czyn i zorganizowanie Polaków, aby danina krwi i cierpień naszych przodków, oddana za niepodległość i wartości chrześcijańskiej Ojczyzny, nie okazała się bezsensowna.

 Wychodząc od słów naszego Rodaka, Świętego Jana Pawła II, polecamy rozważania na temat miłości Ojczyzny, Narodu, patriotyzmu realizowanego dzisiaj.              

                                                                Sławek +

https://stacja7.pl/rozmowy-z-janem-pawlem-ii/rozmowy-z-janem-pawlem-ii-patriotyzm/

Naszym celem jest Niebo.

W pierwszym czytaniu  z dzisiejszej Liturgii Słowa, jak również w Ewangelii, jest mowa o siedmiu osobach.  W drugiej księdze Machabejskiej  przedstawiona jest postawa siedmiu braci, którzy oddawali życie odważnie i bez żalu, mieli bowiem silną nadzieję i wiarę w życie wieczne.

    
  W Ewangelii, przykład siedmiu kolejnych mężów jednej żony, posłużył do zdobycia, nie tyle informacji o życiu wiecznym, co do próby wykazania,  że –  jak twierdzili saduceusze, życia wiecznego nie ma.  Ich wizja ewentualnego nieba,  była na wzór życia ziemskiego. A podany przez nich przykład miał, mimo skierowanego do Pana Jezusa zapytania, uzasadniać ich poglądy w tej sprawie. 

   Jednak życie na ziemi, to życie na ziemi, a życie w niebie, to życie w którym… „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało,

ani serce człowieka nie zdołało pojąć,

jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.”  1Kor, 2.9

Duszo moja wyśpiewuj Chwałę Pana

   Moje śpiewanie dla Ciebie Boże : :) :) :)

  Dusza moja... jakby już się stała Uwielbieniem Twej Chwały .... chociaż śpiewem swoim Tobie niczego dodać nie może. 
  Śpiew serdeczny, słodki, delikatny... to jakby spragnione jej tchnienie, wciąż nienasycone szukanie Ciebie... Dusza biegnie, by kochanie napełniało wciąż pełniej i pełniej ... by zmieniało ją w siebie ...

  Za tym śpiewem, co jak płomień oświetla jej drogę, dusza biegnąc, zalewa się łzami ... lecz nie gaszą płonącego ognia ... On się w niej rozlewa ... Choć nic dusza Panu swemu dać nie umie, jednak czuje, że śpiewaniem radość niesie ...