Inicjatywa Modlitwy Wstawienniczej: „... Miłość nie zazdrości...” (1Kor 13,4).

W pierwszym liście do Koryntian św. Paweł w „Hymnie do miłości” napisał:

„...Miłość nie zazdrości...” (1Kor 13,4).

Zazdrość jest grzechem, bo jest brakiem miłości. Bo kto nie kocha, ten ulega zazdrości i nienawidzi ludzi szczęśliwych. Jest rodzajem ślepoty, która pozbawia człowieka tego, co w jego życiu jest dobre. A zatem zazdrość, jest słabością i zaliczana jest do grzechów głównych.

Kodeks Kościoła Katolickiego nr.2539 określa zazdrość, która „oznacza smutek doznawany z powodu dobra drugiego człowieka i nadmierne pragnienie przywłaszczenie go sobie”.

Św. Augustyn uznaje zazdrość za „grzech diabelski” a św. Grzegorz Wielki przypomina, że to właśnie „z zazdrości rodzi się: nienawiść, obmowa, oszczerstwo, cieszenie się z nieszczęścia bliźniego i cierpienia z jego powodzenia” A więc zazdrość jest w istocie lękiem o miłość i o to co z nią się wiąże, a bez czego życie człowieka staje się nonsensem. Zazdrość nie znosi miłości i zabija ją.

Św. Paweł z Tarsu w cytowanym już Hymnie o miłości właśnie w tej wadzie jaką jest zazdrość, upatruje główną przyczynę do zamykania się człowieka na miłość bliźniego.

Natomiast św. Tomasz z Akwinu za grzech szczególnie ciężki uznaje zazdrość o cudzą świętość, łaskę i miłość Bożą, jaką została obdarowana druga osoba. Taka zazdrość jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, gdyż to ON jest uwielbiony w swoich dziełach i przeciw Niemu człowiek kieruje swoją zazdrość.

Ulegając zazdrości jesteśmy w stanie dopuszczać się największego zła. Zazdrość odbiera człowiekowi zdolność poprawnego myślenia, zaciemnia jego umysł, wypacza spojrzenie na ludzi i na świat, odbiera pogodę ducha, prowadzi do nienawiści i przemocy.

W Piśmie św. mamy wiele przykładów zazdrości.

Jednym z pierwszych owoców grzechu pierworodnego jest zazdrość Kaina do Abla, która doprowadza do bratobójstwa.”Pan zapytał Kaina: ”Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeśli zaś nie będziesz dobrze postępował grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować”(Rdz.4,6-7). A więc zazdrość rodzi smutek, lęk.

Z zazdrości bracia Józefa gotowi są go zabić, ale w ostateczności dochodzi do sprzedania brata w niewolę do Egiptu. ”Bracia Józefa widząc, że ojciec kocha go bardziej niż ich wszystkich, tak go znienawidzili, że nie mogli zdobyć się na to, aby przyjaźnie z nim rozmawiać”(Rdz 37,4) A więc zazdrość niszczy miłość do drugiego człowieka.

To zazdrość zaślepia Saula, który zaczyna nienawidzić Dawida. Zazdrości sukcesów Dawidowi i staje się zakładnikiem lęku. Zły duch-duch zazdrości, każe mu zabić Dawida ”I od tego dnia Saul patrzył na Dawida zazdrosnym okiem. A oto nazajutrz zły duch ,zesłany przez Boga opanował Saula, który popadł w szał wewnątrz swego domu”(Sm 18,9-10).

Z zazdrości również Herod usiłuje zabić Jezusa i nie waha się zabić niemowlęta w Betlejem.

Z postawą zazdrości spotyka się Jezus w gronie swoich uczniów, kiedy to dwaj z nich proszą Go aby dał im pierwsze miejsce po sobie w Jego Królestwie. Gdy dziesięciu(pozostałych) to usłyszało oburzyli się na tych dwóch braci. Jest to reakcja zazdrości płynąca z poczucia zagrożenia swojej pozycji. Pan daje im wtedy niezwykłą naukę pokazując, że w Jego Królestwie nie rządzą prawa chciwości, zazdrości. A w przypowieści o przewrotnych dzierżawcach, którzy z zazdrości zamordowali Syna właściciela winnicy, aby posiąść jego własność ukazuje do czego może doprowadzić zazdrość. ”Lecz rolnicy zobaczywszy syna, mówili do siebie: To jest dziedzic, chodźcie, zabijmy go a posiądziemy dziedzictwo”(Mt 21,38) I to jest zazdrość o dobra materialne.

Ewangeliści Mateusz i Marek piszą, że Jezus został wydany na śmierć krzyżową przez zawiść arcykapłanów.”Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawiść.

Pokonywaniem zazdrości jest rozwijanie i praktykowanie na co dzień cnoty pokory. Człowiek pokorny, zna bowiem swoje ograniczenia i słabości. Nie przeszkadza mu, że inni osiągnęli wiele więcej niż on a nawet jest z tego zadowolony.
Aby nie popaść w grzech zazdrości należy pielęgnować w sobie braterstwo miłości, bo „miłość nie zazdrości, ani nie szuka swego”.(Kor.13,4-5)

Teraz, naszą modlitwę o czystość, dobroć, uwolnienie od zazdrości serc naszych, rozpocznijmy słowami z Księgi Psalmów:

„Panie, moje serce nie jest wyniosłe i oczy moje nie patrzą z góry.

Nie gonię za tym co wielkie albo co przerasta moje siły.

Przeciwnie: zaprowadziłem ład i spokój w mojej duszy” (Ps131,1-2)

Panie Jezu, Ty przyszedłeś po to, aby uzdrawiać nasze zranione serca. Prosimy Cię Jezu przez wstawiennictwo Twojej Matki-naszej Pośredniczki, abyśmy zostali uwolnieni od złego ducha zazdrości, który czyni nas niewolnikami.

Od niepokoju, smutku i lęku