Porozmawiajmy o Miłości... Żyjmy kochając

,,… gdziekolwiek by przebywała”

Miłość zniesie wszystko,

miłość przetrwa śmierć,

miłość nie lęka się niczego…

(Dz. 46)

Każdy z nas na pewno kiedyś kogoś kochał. Raz była to przelotna miłostka, która wyparowała z głowy i serca szybciej, niż do nich wleciała. 

Innym razem był to długotrwały stan, który zakończył się złamanym sercem. A jeszcze innym razem… miał finał przed ołtarzem, a potem też różnie bywało…

Podobno prawdziwie kochasz wtedy, kiedy nie wiesz dlaczego (Lew Tołstoj). I tutaj na pewno trzeba się zgodzić, a jako przykład podać własne dzieci. Od pierwszych chwil ich życia rodzice borykają się z różnymi emocjami i wyzwaniami, które stawiają przed nimi dzieci, jak i ludzka natura. Czasami są to skrajne emocje, wręcz złe (jesteśmy tylko ludźmi). Gdy minie gniew, gdy zobaczymy uśmiech na twarzy swojej pociechy i zrozumiemy, że jest ono częścią naszego życia, że być może sami zachowywaliśmy się podobnie w ich wieku, uświadamiamy sobie, że kochamy tę istotę, choć nie wiemy dlaczego, choć przed chwilą mieliśmy mieliśmy całkiem inne odczucia, ale pokonaliśmy je, właśnie ze względu na naszą miłość.

Z miłością do dorosłego człowieka jest podobnie. Trafia nas przysłowiowa strzała Amora, pojawiają się motylki w brzuchu, czujemy miętę przez rumianek... Po prostu kochamy i troszczymy się o kochaną osobę bardziej niż o nas samych. Dajemy z siebie 200 %, nie otrzymując nic w zamian i nawet nie oczekując tego.

Taka jest definicja miłości, którą przedstawił święty Paweł. Miłość jest cierpliwa, łaskawa, nie zazdrości, nie szuka poklasku … (por. I Kor 13, 1-13) Taka jest Boża miłość, Jego do nas, ludzi, i taka powinna być nasza miłość, do Niego i do drugiego człowieka.

Ale w życiu nie zawsze jest prosto. Mimo wszystko jednak liczymy na namiastkę wzajemności, wierzymy i ufamy. Zdarza się, że oczekiwanie na wzajemność przeciąga się w nieskończoność, a nawet zamiast dobroci, spotyka nas zło ze strony ukochanej osoby. Choć i tak dajemy wszystko, tracimy jeszcze więcej, gdyż zdarza się nam zatracić poczucie własnej wartości, bo kochamy i chcemy za wszelką cenę zmienić ukochaną osobę naszą miłością. Pojawiają się problemy, ból, łzy, coś się zmienia... Co wtedy? Co dalej? Czy miłość jeszcze jest, czy już się ulotniła?

Jeśli to prawdziwa miłość, to nie powinna! Prawdziwa Miłość wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, nie pamięta złego, nie unosi się gniewem... nigdy nie ustaje (por. I Kor 13, 1-13). Jeśli już jesteśmy pewni swojej miłości, jeśli wiemy, że jest prawdziwa, bo kochamy bezwarunkowo, mimo wszystko, mimo łez i bólu, choć tego nie rozumiemy i nie wiemy dlaczego, należy sparafrazować słowa św. Jana Pawła II i powiedzieć: Miłość Ci wszystko wyjaśni, Miłość Ci wszystko rozwiąże, dlatego uwielbiaj tę Miłość, gdziekolwiek by przebywała.

Prawdziwa Miłość dąży do doskonałości i wskaże ci drogę i uczyni cud w twoim sercu. Zrozumiesz, co się dzieje i wypłyniesz na głębię tego najpiękniejszego uczucia - Miłości... Miłości, która trwa bez względu na ciosy, rany, krzywdy i brak wzajemności. Miłości, która napędza świat. Miłości, która dodaje skrzydeł. Miłości, która sprawia, że świat ma kolorowe barwy. Miłości, bez której człowiek nic nie ma. Miłości, która wszystko przetrzyma. Tylko otwórz się na jej nawoływania. A reszta... w Rękach Pana Boga :) Zaufaj!

Na potwierdzenie tych słów należy przytoczyć słowa z Dzienniczka siostry Faustyny: „Bądź spokojna, jak Bóg zaczął - to Bóg dokończy” (Dz. 132) Skoro Pan Bóg powołał coś do życia, to jest w tym cel, który na pewno objawi się i wypełni w odpowiednim momencie. Dlatego też warto i jednocześnie trzeba być pokornym, wiernym i posłusznym Bogu i Jego Woli. On wie wszystko i może wszystko.

                                                               

                                                                                 Sabina