Być, jak chleb podzielony i leżący na stole, nie jak dobrze zabezpieczony, zafoliowany.

  W minioną sobotę kupiłem taki zafoliowany chleb… okazał się spleśniały.

Na nic się nie przydał.... poszedł do pieca.

    Być dobrym chlebem . Gotowym z miłości do nakarmienia zgłodniałego… 
A tyle tych głodów jest.... I niekiedy tuż obok.

   
  Polecamy świetny tekst O.Macieja  Zielińskiego z zakonu, który dzielenie się z potrzebującymi, przez każdego z jego członków, ma wpisany w swój charyzmat. Link na końcu tego tekstu, a teraz małe fragmenty, jako zwiastun. 

     
                                                      Aneta i Sławek

 

   „Powinno się być jak chleb, powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się jeśli jest głodny”.  Święty Brat Albert powtarzał te słowa i nimi żył. Dobrze opisują one znaczenie bycia dobrym. Tak, właśnie dobroć to kolejny owoc Ducha. Dobroć bardzo mocno związana jest z miłością – jest okazywaniem miłości, jest działaniem z miłości. Dobroć nie jest tylko swego rodzaju poprawnością etyczną (zło/dobro moralne), nie ogranicza się do spełniania dobrych uczynków… Dobroć, jako owoc Ducha, przenika serce i życie człowieka. Jest pewnego rodzaju stanem w którym się znajduję i pod wpływem którego działam. I dopiero z tego ‘stanu’ wynika moje działanie (dobre uczynki), moje postępowanie (dobry przykład), mój styl życia (dobroć jako dzielenie się samym sobą).”

.....

….  „Weź zatem swoje życie, poczuj co masz w rękach, weź je całe jak bochen chleba, ze świadomością, że masz w dłoniach całe swoje życie… Wziąć chleb, to uświadomić sobie kim jestem i po co jestem… to uświadomić sobie, że jestem i że moje życie ma swój wewnętrzny sens i cel. Zdaj sobie sprawę jak cenny dar masz w rękach. Co z nim chcesz zrobić?”...

 …”Serce, w którym działa dobroć jako owoc Ducha, to serce wdzięczne, gotowe i zdolne do rozpoznania różnego rodzaju prezentów jakie dostajemy każdego dnia od Boga i od innych ludzi….”

… „ Ile daję drugiemu człowiekowi z siebie, swojego czasu, energii, talentów… A może moje życie to nietknięty bochen chleba – dobrze zabezpieczony, tak by nikt nie mógł z niego ukoić nawet małego kęsa?!”...

http://kombonianie.pl/artykuly/1/48/38-byc-chlebem-dla-glodnych-lk-2219-20