Wiara, miłość, nadzieja - zawierzenie

  
  Gdy wszystko idzie w naszym życiu ok.,  zachowujemy się tak, jakbyśmy nie potrzebowali Boga, nie ma Go w naszej codzienności, jest pustym hasłem. Dopiero problemy wytrącają nas z ustalonego rytmu, pokazują, że to, co było do tej pory dla nas najważniejsze w rzeczywistości takim nie jest, że do tej pory samowystarczalni, nie umiemy pomóc sobie albo komuś bliskiemu

  i wtedy przypominamy sobie o Bogu, kierujemy do Niego swoje myśli

  przychodzimy do Pana i prosimy, błagamy, wykłócamy się, żalimy, nie mówimy ładnych słówek, nie ubieramy myśli w wyszukane modlitwy… w swej bezradności jesteśmy szczerzy i autentyczni, nie mamy nic do stracenia… czasem zdarzają się "podpowiadacze", którzy twierdzą, że już nic nie pomoże, że na wszystko za późno…

nie traćmy wiary… bo to właśnie ta prosta, szczera wiara  ma moc…

  to nie Bóg uczynił śmierć, to nie On jest sprawcą zła, które nas dotyka, ale tylko On jest w stanie nas przed tym złem, śmiercią duchową obronić…

  mogę za psalmistą powtórzyć

"Panie, Boże mój z krainy umarłych wywołałeś moją duszę

i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu"

i

 "Zmieniłeś w taniec mój żałobny lament

Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki".

  Przez szczerą wiarę, możemy doświadczyć cudów w naszym życiu, uzdrowień fizycznych i duchowych, ale też, przez zawierzenie Bogu, możemy przyjąć, że całe nasze życie, wszystko co nas dotyka jest łaską... i ta przemiana serca… nadzieja wbrew nadziei, wiara w zwątpieniu jest największym cudem uzdrowienia… którego każdemu życzę.

                                                                      Ania M

Liturgię słowa z dzisiejszej niedzieli znajdziemy pod linkiem:   http://liturgia.niedziela.pl/index.php?data=2015-06-28