„Grzeszną pychę i fałszywą pokorę trzeba odróżnić od zdrowej dumy.
Zdrowa duma to świadomość otrzymanej od Boga godności dziecka Bożego, a z
drugiej strony posiadania cech pozytywnych
i negatywnych, czyli prawda o sobie. Człowiek pokorny wie, że jest powołany do
świętości, kochany bezwarunkowo przez Boga, że potrafi krzywdzić siebie i
innych oraz ulegać złym wpływom innych ludzi. Znając te prawdy nie jest
nieudacznikiem, ani pyszałkiem, ale realistą..”
Tak napisała Elżbieta w poprzednim tekście: Pokora i pycha
Polecamy ten tekst.
Chcielibyśmy kontynuować ten temat i polecić trzy linki. (Są
zamieszczone na końcu tego wpisu)
Dwa
do poczytania, oraz jeden do posłuchania - słowo Ks. Pawlukiewicza.
Pycha i duma. Pokora i fałszywa pokora….
Rozróżniajmy te pojęcia i
odnajdujmy je w sobie.
Cnota
i grzech.
Tak różne postawy względem Boga, samego
siebie i bliźniego.
Oprócz pychy, wystrzegać się trzeba jednak
postawy fałszywej pokory.
Może się za nią kryć np. zalęknienie, inercja
i tłumaczenie siebie przed podejmowaniem dobra, które może powinno być podjęte.
Można
go nie podejmować, jakoby z niegodności, cichości, pokory, uniżenia…. Ale
czasem, może być to wynikiem naszej pychy i trochę też lęku przed reakcją
innych.
Nasze reakcje, lub ich bark – co też jest reakcją, są uwarunkowane w
różny sposób.
Prosimy, daj Panie Boże, abyśmy bardziej niż
dotąd opierali się na Tobie, wypełniali zadania Dziecka Bożego, z podniesionym
czołem niosąc jego Imię.
Aneta i Sławek
http://www.youtube.com/watch?v=NZGBnsgsvAI
http://www.karmel.pl/lektorium/rekolekcje/baza.php?id=27
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli nie chcesz być osobą anonimową odpowiadając na wpis, kliknij na: "Komentarz jako", wybierz "nazwa/adres URL" i wpisz swoje imię. To jest również, taka prośba z naszej strony.