Filozofia małej dziewczynki

  Dziadek  ateista w rozmowie ze swoją  dziewięcioletnią wnuczką opowiada, jak to człowiek z małpy powstał  w wyniku ewolucji.  Dziecko z zadziwieniem słucha i zadaje pytania, na które starszy pan chętnie odpowiada, tłumacząc wszelkie procesy zachodzące w naturze….

  Po czym dziewczynka prosi dziadka, aby pokazał jej małe króliczki.

Idą do obórki i dziadek z radością opowiada o tym, co króliki jedzą, jak należy się nimi opiekować, by  zdrowo rosły i prawidłowo się rozwijały.

  Dziewczynka zadaje kolejne pytania, między innymi to; 

Dziadku - a co by się stało, gdybyś je wypuścił i przestał się nimi opiekować?

  Dziadek z uśmiechem odpowiada - pewnie by zginęły, albo by się rozpierzchły i żyłyby, dopóki by ich lisy, albo inne dzikie zwierzęta nie rozszarpały.

One po prostu potrzebują opiekuna.

  Z obórki przeszli do ogrodu i dziadek dumny ze swoich upraw, pokazuje wnuczce kapustę, pomidory i inne warzywa, które tego lata pięknie obrodziły.

   Mówi do wnuczki - Popatrz wszystkie te warzywa, żeby tak obrodziły potrzebują słońca, wody, żyznej ziemi. Trzeba je nawozić, pielić - po prostu trzeba o nie dbać. 

  Dziewczynka pyta - a tak same z siebie nie urosną?

Dziadek odpowiada - pewnie urosną, ale nie przyniosą takiego plonu. Będą małe, słabe, źle ukształtowane. One potrzebują troski, potrzebują opiekuna.

  Dziewczynka chwilkę pomyślała i mówi do dziadka;

-To jak ty możesz dziadku mówić, że Bóg nie istnieje i że w przyrodzie wszystko samo się dzieje?   Przecież my ludzie - tak samo, jak te króliczki, kapusta i pomidory, też musimy mieć swojego opiekuna, który się o nas troszczy i mówi nam co jest dla nas dobre, a co złe i może nam zaszkodzić.

Zapadła cisza, dziadek pogłaskał wnuczkę po głowie i nic nie odpowiedział.

    Jola