Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła

Przeżywamy dzisiaj Święto Nawrócenia Św. Pawła Apostoła

  W dziewiątym rozdziale Dziejów Apostolskich czytamy:

"Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł."

   Sam św. Paweł, w 22 rozdziale Dziejów Apostolskich mówi o tym tak:

  "Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary."

   Czyż nie widzimy tu zagorzałego wroga Chrystusa? Wszak sam Pan Jezus to powiedział, gdy zainterweniował w życie swego prześladowcy, mówiąc: "Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?"

   Jakie jednak słowa, spodziewając się rychłej śmierci, wypowiada św. Paweł w drugim liście do Tymoteusza?

  "W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.  Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego."

   Można powiedzieć, że całe życie św. Pawła, upłynęło w relacji z Chrystusem...

Tylko, jakże ta relacja była inna przy końcu życia,  niż u początku... Jakby  z piekła do Nieba.

  Pan Bóg, zwalając go na ziemię, mocno potrząsnął Szawłem, ale bywa też inaczej, jak w spotkaniu Pana Boga z Eliaszem, gdy Bóg przyszedł, nie w wichurze, trzęsieniu ziemi, czy ogniu, ale w szmerze łagodnego powiewu. 1. Kr. 19

  Dwaj słudzy Boga, dwa z Nim spotkania, jakże odmienne, ale jakże realne i owocne...

    Życie większości nas, Polaków, naznaczone jest znamieniem Chrztu Świętego.

Kiedyś Św. Jan Paweł II mówił do Francji i Francuzów: "Francjo, co zrobiłaś ze swoim Chrztem?"

„Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami” (1 Kor 12, 27).

  Dzisiejsza perykopa ewangeliczna przybliża nam jeden z najtrudniejszych momentów w publicznej działalności Jezusa. Jest to jednocześnie moment niezwykle ważny, ponieważ dotyczy wypełnienia się proroctw dotyczących przyjścia Mesjasza.

Jezus na miejsce objawienia swojej mesjańskiej tożsamości wybrał Nazaret. Miasto, w którym się wychował i pracował, gdzie znali Go wszyscy „według ciała”. Może właśnie dlatego swoim krewnym, sąsiadom, towarzyszom zabaw i kolegom z pracy Jezus oświadczył w Synagodze:

„Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli” (Łk 4, 21).

Z całą pewnością nie tego się po Nim spodziewali, gdy:

„Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione” (Łk 4, 20).

Dlatego podjęli decyzję, że zamiast szukać w Jezusie znaków obecności Ducha, w którego pełni, i przez którego prowadzony, przybył do swoich, zwrócą się ku temu, co w Nim jedynie ludzkie, co – jak im się wydawało – dobrze znali:

„A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»” (Łk 4, 22).

Z Maryją ku jedności Chrześcijan.

  Przeżywamy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Rozbicie chrześcijan, to antyświadectwo dla niewierzących i osób z innych religii, a dla bardziej wrażliwych, zapewne i zgorszenie.
To również ból Jezusa, który pragnął i modlił się o jedność przyszłego kościoła.
To, w sumie... lekceważenie Pana Boga... do którego przecież wszyscy Chrześcijanie wołają.
Oby nie było kiedyś tak, że Pan Bóg w pierwszym pytaniu zapyta nas, Chrześcijan, o jedność ...
Bo, czy wypełniamy to, o co Jezus się modlił?

  "Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; 21 aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. 22 I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno [stanowimy]. 23 Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś."

J, 17-23

        Módlmy się o jedność Chrześcijan, słowami św. Jana Pawła II

„Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie»” (J 2, 5).

 

Perykopa ewangeliczna, którą dziś rozważamy, stanowi kolejną odsłonę w misterium objawienia się chwały Jezusa.

 

 W Prologu Czwartej Ewangelii Jan Chrzciciel wskazał na Jezusa, jako na Tego, który przewyższył go godnością, gdyż był wcześniej od niego, zaś Ewangelista dodaje:

„Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył” (J 1, 16-18).

W swoim świadectwie Jan Chrzciciel wskazuje na paschalną naturę mesjańskiej misji Jezusa, mówiąc o Nim:

„Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1, 29).

Oraz objawia boską naturę namaszczonego przez Ducha Świętego Mesjasza:

Przychodź do Pana Boga z Wiarą i Zawierzeniem

 " I przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili nosze, na których leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy»."  

Mk. 2, 3-5

„Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Łk 3, 22).

 Święto Chrztu Pańskiego jest kolejnym, po Bożym Narodzeniu, objawieniem się Boga w Jego zbawczym działaniu, które wyraża się w tajemnicy  uniżenia i wywyższenia. 

Znajdzie ona swój finał w uniżeniu haniebnej śmierci krzyżowej, która w istocie będzie największym, bo otwierającym niebo grzesznikom, wywyższeniem Syna Bożego, wedle Jego słów:

„A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie». To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć” (J 12, 32).

Aby dobrze zrozumieć sens tego Bożego paradoksu, warto przypomnieć inne słowa Jezusa, tym razem skierowane przez Zmartwychwstałego Pana do skruszonego Piotra, nad Morzem Tyberiadzkim, po tym jak wcześniej trzy razy zapytał ucznia, czy Go miłuje:

„Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»” (J 21, 17-19).  

Wyciągnąć swoje ręce, oznaczało, w ówczesnym czasie, zostać przybitym do krzyża. Zatem Jezus zapowiada Piotrowi, że uwielbi Boga na krzyżu, jeżeli okaże Mu posłuszeństwo: pójdzie za Nim, jako pasterz Jego owiec.

Wejście Jezusa w wody Jordanu i przyjęcie przez Niego, z rąk Jana, chrztu na oczyszczenie z grzechów, których nie miał, było dla Jezusa aktem uniżenia, o czym, pośrednio, zaświadczył Chrzciciel:

Uroczystość Objawienia Pańskiego. Trzech Króli

 Obchodzimy dzisiaj w Kościele Katolickim Uroczystość Objawienia Pańskiego.
Niechaj zaistnieje ten dzień w cząstce Kościoła Katolickiego, jakim jest każdy z nas.
  Msza Święta, może Orszak Trzech Króli, ale, może też chwila ze słowem historii na temat tego Święta...

https://jastkow.org/2022/01/06/6-stycznia-2022-r-objawienie-panskie/

Modlitwa na dzień Objawienia Pańskiego czyli Trzech Króli. (1863r.)

Tobie o najdroższy Zbawicielu, w lichej szopce w ubożuchnym żłobku, na garstce sianka złożonym, mędrcy świata i królowie oddają najwyższy hołd uwielbienia i składają najkosztowniejsze dary. Otóż i ja ubogi prostaczek wraz z niemi upadam przed Tobą, błagając Cię najpokorniej, daj mi zamiłowanie ubóstwa. Daj mi ubóstwo ducha, a będę bogatszym nad wszystkich Królów i nad wszystkich Panów, daj mi mądrość krzyża świętego, a będę mędrszy nad wszystkich mędrców świata tego.

Tobie o Najdroższy Zbawicielu nawet nierozumne bydlątka wół i osioł oddają pokłon głęboki, poznając Pana swego, a ja obdarzony rozumem, stworzony na obraz i podobieństwo Twoje, miałżebym nie poznawać Ciebie, nie kochać Cię! ach będę Cię kochał, będę Cię kochał póki mi sił stanie!