Roraty. Wpatrując się w Najświętszą Maryję Pannę…

…śpiewajmy z wiarą: „Niebiosa rosę spuśćcie nam z góry, Sprawiedliwego wylejcie chmury...”. 

   Adwent nierozerwalnie łączy się z osobą Matki Bożej. Maryja uczy nas miłości do Boga i człowieka prowadząc drogą  starania się o cichość i pokorę... bo właśnie w takim sercu może mieszkać Jezus… bo tylko takim sercem mogę Go adorować…

   Maryja przez cichość serca i skupienie ducha znalazła upodobanie w oczach Boga… ja także tego pragnę…  dlatego wpatruję się w Matkę Najświętszą, w jej cnoty i chcę kroczyć u Jej boku, trzymając Ją za rękę, by mogła przygotować moje serce… na przyjęcie Dzieciątka … mającego narodzić się  w moim sercu, bo nie ma lepszego miejsca dla Siebie… Bóg sam, który przyjął ludzką naturę…

   Adwentowa droga to tajemnica i dlatego warto trwać razem z Matką Bożą, ku czci której  odprawiane są  codziennie roraty.  

   Nazwa roraty pochodzi od pierwszych słów łacińskiej pieśni na wejście „Rorate coeli” („Niebiosa, spuśćcie rosę...”).

  Podczas rorat na ołtarzu zapalana jest dodatkowa, wysoka świeca ‐ specjalnie udekorowana zielenią i przewiązana białą lub niebieska wstążką. Świecę ta nazywa się roratka, symbolizuje ona  Maryję, która jak jutrzenka zapowiada przyjście Jezusa ‐ Jedynej, Prawdziwej i Wiecznej Światłości.

---

  Roraty celebrowane przed świtem są wyjątkowe także ze względu na kolor szat liturgicznych. Kapłan celebrujący roraty jest ubrany w biały ornat chociaż w Adwencie obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych…

  Dobrze jest pamiętać, że Roraty uświęcone tradycją na stałe wpisały się w polską tradycję. Odprawiano je już w XIII w., a na polski  grunt prawdopodobnie zostały zaszczepione przez bł. Kingę z Węgier. W roratach brali udział wszyscy, bez względu na stan, z którego się wywodzili. Uczestniczyli w nich także królowie  ze swoimi rodzinami. Na poranne adwentowe Msze Święte udawali się m.in. Zygmunt Stary, Zygmunt August, królowa Bona, Anna Jagiellonka i Marysieńka Sobieska.

   Jak podają źródła z 1739 roku  przed rozpoczęciem rorat, przedstawiciele wszystkich siedmiu stanów/ król, prymas, senator, szlachcic, żołnierz, kupiec i kmieć/ przynosili do ołtarza  świece. Wręczając świecę kapłanowi wypowiadali następujące słowa :  „Jestem gotowy na sąd Boży”. Obrzęd przypominał, że Adwent jest czasem podwójnego oczekiwania : na Boże Narodzenie oraz na ostateczne przyjście Jezusa… 

  Nie śpij! Idź na roraty… w wielu parafiach jest taka możliwość także w godzinach popołudniowych :), a nawet wieczornych… Roraty mają w sobie niezwykłą moc i wiele uroku… Wspólne uwielbianie Maryi zbliża nas do Boga i do siebie. Nasze oczekiwanie na narodziny Jezusa nabiera wtedy innego wymiaru... Oddając cześć Matce Bożej jakby lepiej, pełniej przygotowujemy się na przyjście Pana… „Fiat” Maryi odmieniło na zawsze losy świata, Najświętsza Dziewica stała się zapowiedzią naszego zbawienia...

  Czas rorat to jeszcze jedna, cenna okazja  do uczczenia Panny Najświętszej i podziękowania za Jej miłość, matczyne wstawiennictwo, nieustanną pomoc i prowadzenie nas do Boga… :) :) :)

                                                                    Elżbieta

Fiat Maryi Niepokalanej... i nasze Tak.

„ Bądź pochwalona Matko Chrystusa, Święta Panienko…”

Tak śpiewamy Maryjo Tobie…, jakby na wzór pozdrowienia Archanioła Gabriela, które odczytujemy w dzisiejszej Ewangelii.

Podczas wizyty anioła, wywiązał się Twój dialog z nim. Zaskoczona i zmieszana chciałaś wiedzieć, jak dokona się wypełnienie, tak niespodziewanej i zaskakującej, anielskiej zapowiedzi… 

Bo przecież miało być zupełnie inaczej…  

  Zadałaś tylko jedno, jedyne pytanie…

Otrzymana odpowiedź wystarczyła, abyś  wypowiedziałaś swoje Fiat . „ Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa !” Zaczęła się realizować Boża zapowiedź z pierwszego czytania, że Potomstwo Twoje zmiażdży głowę wężowi – szatanowi.

  Niepokalanie poczęta Maryjo, dziękuję za Twoje Fiat. 

Proszę naucz mnie nie pytać Boga za wiele i jasno i stanowczo mówić Panu Bogu moje Tak.

Wierzę, przepraszam. Proszę, uzdrów nasze ślepoty Panie Jezu.

 

Ewangelia (Mt 9, 27-31)

Uzdrowienie niewidomych, którzy uwierzyli w Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy Jezus przechodził, ruszyli za Nim dwaj niewidomi, którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida!» Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie!»
Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie». I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: «Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!» Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.

Historia i symbolika wieńca adwentowego.

  12 września 1833 roku   ewangelicki teolog, działacz społeczny z Hamburga, pastor Johann Hinrich Wichern (1808-1881) otworzył w swym rodzinnym mieście szkołę-przytułek dla sierot.
  Pastor szczególną troską otaczał wychowanie swych podopiecznych. Chciał, by dzieci czuły się jak w rodzinie.
   W Adwencie 1839 roku wpadł na pomysł, jak zmienić wystrój świetlicy, by wprowadzić nastrój sprzyjający modlitwie. Sporządził szczególny wieniec. Na obrzeżu koła o średnicy 2 metrów umieścił 24 małe świeczki. Każda miała być zapalana w kolejny zwyczajny dzień Adwentu. Wokół tego wieńca podopieczni pastora gromadzili się codziennie na wspólne spotkania i śpiewy.
  Z czasem pastor swój pomysł przenosił do innych niemieckich miast. W Adwencie zapraszał ludzi na coniedzielne rozważania, dlatego zmienił trochę wygląd wieńca. Zamiast 24 świec umieszczał tylko cztery, oznaczające cztery niedziele Adwentu. Zwyczaj sporządzania wieńca adwentowego (niem. Adventkranz) rozprzestrzenił się bardzo szybko w całych Niemczech, również w części katolickiej i w niedługim czasie  na całym świecie.
  Do Polski wieniec przywędrował w roku 1925, najpierw do Wrocławia.
Zwyczaj sporządzania wieńca adwentowego jest więc stosunkowo nowy.

  Wieniec adwentowy może być wykonany  w kształcie koła z gałązek szlachetnych drzew iglastych,  z liści laurowych lub mahoniowych. Do dekoracji można użyć szyszek, jesiennych liści, owoców głogu lub jarzębiny,  wstążek w kolorach czerwonym, żółtym, srebrnym i złotym … itp.

„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie” (Mt 24, 42).

Chcąc pomóc nam we właściwym przeżywaniu błogosławionego okresu Adwentu, podczas dzisiejszej Eucharystii Kościół proponuje Liturgię Słowa, której czytania są niczym części uwertury do wspaniałej opery odkupienia. Z jednej strony są one zapowiedzią czekających nas niezwykłych wydarzeń, z drugiej zaś stanowią ich syntezę i wyrażają głęboki sens misterium wcielenia Syna Bożego, oraz odkupienia i definitywnego „ubóstwienia” wierzących w Niego, które dokona się przy Jego ponownym przyjściu w chwale.

Celem naszego życia jest dążenie do osiągnięcia doskonałego podobieństwa do Boga, co nakazał nam Jezus w Kazaniu na Górze: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5, 48). Pan wskazał nam jedyną skuteczną drogę w realizacji tego zadania. Należy kochać: w pierwszej kolejności Boga, a następnie innych ludzi (por. Mk 12, 28-33), również nieprzyjaciół, przez co nasza miłość, podobnie jak miłość Boga, pozbawiona będzie interesowności: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Mt 5, 44-45).

Wieczór Andrzejkowy

Zapraszam                                 na Wieczór Andrzejkowy

https://www.niedziela.pl/artykul/4473/nd/Sw-Andrzej-Apostol

Hymn do św. Andrzeja Apostoła

1  Andrzeju, niegdyś rybaku,

A teraz dusz apostole,

Niech twoja sieć nas wyłowi

Z burzliwych świata odmętów.

2  O bracie Piotra rodzony

I równy w śmierci sposobie,

Jesteście bardziej złączeni

Przez krzyż niż łono matczyne.

3  O krwi wspólnoto czcigodna,

O jednakowa nagrodo!

Synami stali się krzyża

Kościoła pierwsi ojcowie.

4  Przywiodłeś brata do Mistrza,

Bo rozpoznałeś w Nim życie,

I dla nas bądź przewodnikiem

Na błogiej drodze zbawienia.

Przyjście Chrystusa.... Koniec...

„Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec huku morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie».”

Łk, 21, 25 - 28

   Wszystko ma i będzie miało swój koniec.... 

Życie każdego - twoje również, będzie miało swój kres.

  Żyj... żyjmy tak, aby koniec, niespodziewany zazwyczaj, nie zastał nas nieprzygotowanych.

  Koniec może być dzisiaj.

Jesteś, przygotowana, przygotowany???

  Dzisiejsza Ewangelia, skłania do takich przemyśleń szczególnie.
Pomyśl i Ty.

                                              Sławek +